Nick Beggs (The Mute Kings): «Μου αρέσει να τροφοδοτώ τα troll πού και πού»

Ο Nick Beggs είναι ένας περιζήτητος session μουσικός και οι συνεργασίες που περιλαμβάνει το βιογραφικό του μπορούν να κάνουν κάποιον να «ζαλιστεί». Εκμεταλλευόμενος την αναγνωρισιμότητα που του έχει δώσει η παρουσία του εδώ και μερικά χρόνια στην μπάντα του Steven Wilson βγάζει την στολή του μισθοφόρου και μας παρουσιάζει τους The Mute Gods, ένα project με σπουδαίους μουσικούς και ένα πολύ ενδιαφέρον ντεμπούτο, για το οποίο μας μίλησε.

Γεια σου Nick, συγχαρητήρια για τον δίσκο σου με τους The Mute Gods. Πώς αισθάνεσαι;

Θα σου πω αφού έχει κυκλοφορήσει!

Όντας ένας από τους πλέον περιζήτητους μισθοφόρους εκεί έξω, πόσο διαφορετικό ήταν να δουλέψεις για το δικό σου δημιούργημα, αντί με τις ιδέες άλλων ατόμων; Ήταν δυσκολότερο ή ίσως λίγο πιο απελευθερωτικό για σένα;

Δεν είμαι σίγουρος για το εάν είμαι τόσο περιζήτητος. Η οπτική είναι ένα παράξενο πράγμα. Εξάλλου υπάρχουν πολλοί μουσικοί εκεί έξω που ψάχνουν για δουλειά. Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια όμως.

Είμαι τραγουδοποιός από τα '80s. Αλλά τώρα έχω μια άλλη ευκαιρία να κάνω κάτι δικό μου. Είναι διαφορετικό από αυτό που κάνω τον περισσότερο καιρό επειδή συνήθως είμαι μισθοφόρος. Αλλά η σύνθεση ενός δίσκου είναι πάντα προϊόν αγάπης. Υπάρχει ευχαρίστηση και πόνος.

Πώς και ονόμασες το project σου The Mute Gods;

Ακούγεται καλύτερα από το Nick Beggs. Επίσης, ζούμε σε μια εποχή αυξημένης θρησκευτικής έντασης. Πολλοί άνθρωποι κινητοποιούνται και δρουν στο όνομα του θεού. Αλλά δεν υπάρχει απόδειξη πως ο θεός υπάρχει. Ίσως θα έπρεπε να ξεκινήσουμε να ζούμε σαν μια ευφυής, πολιτισμένη κοινωνία και να βγούμε επιτέλους από τις σκοτεινές εποχές.

Αναλαμβάνεις πολλούς ρόλους σε αυτό το άλμπουμ, ως κιθαρίστας αλλά και με φωνητικά. Ήταν κάτι που ήθελες από την αρχή ή προέκυψε; Είχες κάποιους τραγουδιστές ή κιθαρίστες στο μυαλό σου;

Τα τελευταία χρόνια έπρεπε να μάθω νέες δεξιότητες, οπότε μου φαινόταν σωστό να χρησιμοποιήσω αυτά τα όργανα στον δίσκο. Έχω μοιραστεί μερικές αρμοδιότητες με άλλους μουσικούς αλλά όλη η διαδικασία κύλησε πολύ φυσικά με πολύ λίγη προκατάληψη. Δεν είχα άλλους τραγουδιστές ή κιθαρίστες στο μυαλό μου.

Σε αυτό το άλμπουμ οι Roger King και Marco Minneman σε βοήθησαν, κι έχεις συνεργαστεί και με τους δυο τόσο σε δουλειές του Steve Hackett αλλά και του Steven Wilson. Τι σε οδήγησε στο να τους έχεις στο δικό σου project;

Πιστεύω πως είναι δύο από τους καλύτερους μουσικούς που έχω συνεργαστεί και οι ίδιοι αναμείχθηκαν με ευχαρίστηση. Νομίζω αυτοί είναι οι καλύτεροι λόγοι. Έχω όμως και άλλους μουσικούς στον δίσκο. Τον Gary O' Toole και τον Nick D'Virgillio στα ντραμς, τον Adam Holtzman στα πλήκρα, τον Ricky Wilde στα πλήκτρα και την κιθάρα, τον Frank VanBogaert στο πιάνο και τα δεύτερα φωνητικά, τον Rob Reed στα πλήκτρα και την κιθάρα και την Lula Beggs στα φωνητικά.

Ποιά ήταν η συνδρομή τους στο τελικό αποτέλεσμα του δίσκου;

Είπα στον Marco να κάνει ό,τι ήθελε. Έπαιξε και λίγη κιθάρα. Επίσης ο Roger King παίζει μερικά εξαιρετικά κιθαριστικά μέρη στον δίσκο. Επίσης ήταν ο παραγωγός κι έκανε και το mastering. Και οι δυο τους φαίνονται ιδιαίτερα ικανοποιημένοι με το τελικό προϊόν. Το ίδιο κι εγώ.

Έχεις μερικούς ακόμη μουσικούς ως συμμετέχοντες στον δίσκο, πέραν αυτών που ανέφερες. Πώς και παίζουν στον δίσκο, και ποιός παίζει τι σε κάθε κομμάτι;

Θα αφήσω τους ακροατές να το ανακαλύψουν αυτό όταν πάρουν τον δίσκο. Θεμελιωδώς, πάντως, ήταν η ίδια διαδικασία με πριν. Είχα δουλέψει με αυτά τα άτομα σε άλλα project και ένιωσα πως θα μπορούσαν να συμβάλλουν στον δίσκο. Είχα δίκιο τελικά.

Ο Nick D'Virgillo ξεχωρίζει για μένα καθώς είναι ένας από τους αγαπημένους μου ντράμερ και μουσικούς. Πώς έφτασε να συμμετέχει στο άλμπουμ;

Αρχίσαμε πριν χρόνια να ανταλλάσσουμε αρχεία και το τραγούδι που γράψαμε μαζί στον δίσκο, το "Swimming Horses", ήταν μια από τις πολλές ιδέες. Ο Rob Reed συμμετείχε επίσης στο κομμάτι και τελικά το συνθέσαμε μαζί και οι τρείς.

Δεν έχω ακόμη τους στίχους του άλμπουμ, αλλά εάν δεν κάνω λάθος καταπιάνεται περισσότερο με πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας τα οποία έχουν επίπτωση και στην προσωπική μας ζωή. Είναι κάπως έτσι;

Ναι. Κατά μια ευρύτερη έννοια. Είναι δύσκολο να μπεις σε λεπτομέρειες όταν γράφεις τραγούδια, αλλά γενικά είναι σωστό. Επίσης, με μια επιπλέον αυτοβιογραφική πινελιά σε κάποια κομμάτια.

Μπορείς να μας πεις μερικά λόγια για τα θέματα των τραγουδιών;

Η ομίχλη της παραπληροφόρησης που υπάρχει από τα media. H επικείμενη οικολογική καταστροφή που οδεύει κατά πάνω μας. Η άνοδος της στρατιωτικής βιομηχανίας και η έλλειψη της αγάπης σε ένα κόσμο που πλέον δεν μπορεί να προσέξει τους ανθρώπους της. Αυτό είναι το πρώτο μισό τέλος πάντων.

Το "Feed The Troll" προφανώς μιλά για την εποχή του ίντερνετ που διανύουμε. Πέραν της πειρατείας πόσο έχει επηρεάσει αυτό το άμεσο feedback τη δουλειά ενός μουσικού στις μέρες μας;

Μου αρέσει αυτή η αμεσότητα. Ωστόσο είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι και ίσως νιώσω διαφορετικά γι αυτό στο μέλλον. Αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Το καλύτερο είναι να το χρησιμοποιείς με τους όρους σου και να αγνοείς ότι σε ενοχλεί.

Γιατί οι άνθρωποι τείνουν να φορούν μια μάσκα που αντικατοπτρίζει την άσχημη πλευρά τους όταν κοινωνικοποιούνται μέσω του διαδικτύου;

Δεν είμαι σίγουρος πως αυτό είναι πάντα αλήθεια. Δεν είναι καλή ιδέα να γενικεύεις σε τέτοια θέματα. Έχω πέσει πολλές φορές σε αυτή την παγίδα. Οι άνθρωποι είναι καλοί και κακοί σε κάθε πτυχή της ζωής, συμπεριλαμβανομένων και των κοινωνικών δικτύων. Έχω γνωρίσει πολλούς σπουδαίους ανθρώπους μέσα από τα social media και είμαι σίγουρα ευγνώμων για το κοινό και την άμεση πρόσβαση που έχω σε αυτούς.

Ωστόσο υπάρχουν troll εκεί έξω και είναι πολύ διασκεδαστικά. Μου αρέσει να τους δίνω τροφή πού και πού. Αλλά θα προτιμούσα να κάνω κάτι καλό για κάποιον παρά κάτι κακό.

Γιατί αποφάσισες να γυρίσεις αυτό το τραγούδι σε βίντεο; Πες μας λίγα λόγια γι' αυτό...

Αυτό ήταν πρόταση της δισκογραφικής. Οπότε έγραψα ένα σενάριο. Είναι τόσο απλό, αλήθεια. Είχα την ιδέα μετά από τις δικές μου εμπειρίες σχετικά με το online trolling. Ωστόσο αποφάσισα να γράψω για αυτό που θα ήθελαν οι περισσότεροι να κάνουν εάν έμεναν μόνοι τους στο δωμάτιο με αυτόν που τους τρολλάρει. Δεν θα είχε πλάκα αυτό;

Ενώ το άλμπουμ περιέχει μερικά πολύ τεχνικά μέρη, κατά κάποιον τρόπο αποφεύγεις να έχεις πολλά σόλο ή progressive μέρη, όπως στο τέλος του "Your Dark Ideas" ή στο "In The Crosshair". Σε απασχόλησε το να μην το παρακάνεις με το prog υλικό;

Δεν το βλέπω σαν ένα prog άλμπουμ είναι η αλήθεια. Έχει πολλά είδη μουσικής στις ενορχηστρώσεις και αυτό ήταν το σχέδιό μου. Έχω παίξει διάφορους τύπους μουσικής κατά τη διάρκεια της καριέρας μου και ήθελα να βάλω κάποιους από αυτούς μαζί. Υπάρχουν συμφωνικά κομμάτια αλλά και κάποια pop επίσης.

Το "Mavro Capelo" σημαίνει μαύρο καπέλο στα ελληνικά. Υπάρχει κάποια ελληνική ιστορία πίσω από αυτό που θα έπρεπε να γνωρίζουμε;

Ναι. Η μικρότερη κόρη μου, η Willow, ονόμασε το κομμάτι όταν τη ρώτησα τι την έκανε να σκέφτεται. Και η μεγαλύτερη κόρη μου η Lula, είναι μισή Ελληνοκύπρια. Οπότε έγραψα τον τίτλο στα ελληνικά. Αλλά το κομμάτι έχει να κάνει με το ενδιαφέρον του ανθρώπου για τον θάνατο.

Το "Father Daughter" είναι μια ιδιαίτερη στιγμή καθώς κάνεις ένα ντουέτο με την κόρη σου. Πώς αισθάνεσαι γι' αυτό;

Νομίζω πως πιθανότατα είναι το πιο σημαντικό κομμάτι του δίσκου.

Είναι κάπως απολογητικό για την απουσία σου σε μεγάλα διαστήματα; Είναι το βάρος του να είσαι μουσικός, έτσι δεν είναι;

Είναι μια απολογία για την κατάρρευση του πρώτου μου γάμου και του χωρισμού μου από τη μητέρα της και κατ' επέκταση την ίδια. Αλλά ο κόσμος θα το διαβάσει διαφορετικά.

Βλέπω πολλά σχόλια να αναφέρονται σε σένα ως «ο τύπος από την μπάντα του Steven Wilson». Έχεις δουλέψει με σπουδαίους μουσικούς, από τον Seal κι την Tina Turner, τον John Paul Jones και τον Steve Howe ή τον Rick Wakeman και τον Steve Hackett, αλλά νομίζω πως οι περισσότεροι στις μέρες μας σε συνδέουν (και έμαθαν για σένα) με τον Steven. Πώς νιώθεις γι' αυτό; Εισαι εντάξει;

Σίγουρα. Τώρα είμαι με τον Steven Wilson. Αλλά δεν θα είμαι για πάντα. Ίσως μια μέρα να με συνδέσουν με τους Mute Gods; Η με οποιαδήποτε άλλη μπάντα δουλεύω.

Είχα την ευκαιρία να σε δω να παίζεις ζωντανά με τον Steven Wilson και ξέρω πως παίζεις τεράστιο ρόλο στην απόδοση της μουσικής του. Πώς βλέπεις τον ρόλο σου στο στούντιο και ζωντανά;

Στο στούντιο ο ρόλος μου είναι να παίζω ό,τι έχει γράψει ο Steven και στη σκηνή να το επεκτείνω με θεατρικότητα.

Περιμένουμε να σας δούμε ζωντανά στην Ελλάδα αργότερα μέσα στη χρονιά με τον Steven Wilson. Τι θα πρέπει να περιμένουμε από αυτή την εμφάνιση;

Δεν μπορείτε να προετοιμαστείτε γι' αυτό που θα δείτε και θα ακούσετε. Να έχεις ένα όμορφο βράδυ.