«A Buyer's Guide»: Andre Matos

Δυστυχώς, αυτό εδώ το άρθρο γράφεται με την επίγνωση ότι δεν θα υπάρξει στο μέλλον κάποια κυκλοφορία που θα μπορούσε ενδεχομένως να αλλάξει τη σειρά παρουσίασης των δουλειών που συμπεριλαμβάνονται σε αυτό. Παρά, όμως, το γεγονός πως άφησε οριστικά τον μάταιο τούτο κόσμο μόλις στα 47 του χρόνια, ο Andre Matos φρόντισε να γραφτεί το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία της metal μουσικής και ως φόρο τιμής επιχειρείται μια παρουσίαση των όσων άφησε πίσω του, μέσα από έναν οδηγό για τη δισκογραφία του.

Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Σάο Πάολο της Βρζαιλίας, ο Andre Matos μπήκε από πολύ νεαρή ηλικία στα μουσικά δρώμενα, καθώς, όσο κι αν ακούγεται εκτός πραγματικότητας, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ των Viper, το "Soldiers Of Sunrise", βρισκόταν στα μέσα του 15^ου έτους της ηλικίας του! Ακόμα και σε αυτή την «άγουρη» προσπάθεια διαφαίνονται ψήγματα του του ταλέντου του, αλλά στην πραγματικότητα με το "Theatre Of Fate", που κυκλοφόρησε δυο χρόνια μετά, κατέθεσε για πρώτη φορά τα ερμηνευτικά διαπιστευτήριά του, δίνοντας παράλληλα μια πρώτη γεύση από την κλασσική παιδεία που είχε στη μουσική και το συνθετικό του ταλέντο, με το "Moonlight".

Βέβαια, η εκτόξευση της καριέρας του ήρθε με τη δημιουργία των Angra το 1991, με τους οποίους μεγαλούργησε, προλαβαίνοντας να κυκλοφορήσει τρία καταπληκτικά άλμπουμ ως το 2000, όπου και επήλθε το (οριστικό) σχίσμα στις τάξεις της μπάντας. Δεδομένου ότι οι κορυφές είναι αυτές που καθορίζουν την καριέρα των σπουδαίων, τα αριστουργήματα για τα οποία θα μνημονεύεται πάντα και με τα οποία έχει καπαρωμένη μια θέση στο πάνθεον των metal ερμηνευτών είναι το πρώτο άλμπουμ των Angra, το "Angels Cry" (1993) και φυσικά το αξεπέραστο "Holy Land" (1996).

Η καριέρα του Matos και οι αξιόλογες κυκλοφορίες δεν τελείωσαν με τη φυγή του από τους Angra, η οποία ήλθε πρόωρα λόγω μουσικών διαφωνιών, ιδιορρυθμίας χαρακτήρων αλλά και κακών χειρισμών σε επίπεδο management.

Αρχικά, έφτιαξε τους Virgo στους οποίους συνεργάστηκε με τον Sascha Paeth (κιθαρίστα των Heaven’s Gate και γνωστό power metal παραγωγό) και στους οποίους διοχέτευσαν όλες τις κοινές επιρροές τους έξω από τα όρια της metal μουσικής, είτε αυτές αφορούσαν τους Queen (κυρίως), είτε κάποια pop/rock στοιχεία, είτε τα blues.

Το σημαντικότερο, όμως, επόμενο βήμα του ήταν η δημιουργία των Shaman, μαζί με το rhythm section των Angra, τον Ricardo Confessori στα drums και τον Luis Mariutti στο μπασο, καθώς επίσης τον πληκτρά που είχαν στις περιοδείες, τον Fabio Ribeiro και τον ταλαντούχο αδερφό του Luis, Hugo Mariutti στις κιθάρες. Το πρώτο άλμπουμ των Shaman, θεωρείται από πολλούς η φυσική συνέχεια του "Holy Land", ενώ στο επίσης πολύ αξιόλογο "Reason" αποφάσισαν να αλλάξουν στυλ κινούμενοι σε μια πιο rock κατεύθυνση. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Shaman έκαναν ιδιαίτερη επιτυχία στη γενέτειρα χώρα τους, φτάνοντας να παίζουν μπροστά σε κοινά έως και 10.000 ανθρώπων.

Φαντάζομαι ότι κάποιο παίζει ρόλο και το βραζιλιάνικο ταπεραμέντο, αλλά μετά από δυο άλμπουμ και οι Shaman οδηγήθηκαν στη διάσπαση, με τον Andre Matos να παίρνει μαζί του τα αδέρφια Mariutti και να ξεκινάει τη σόλο καριέρα του. Το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ, "Time To Be Free", το 2007, απέδειξε ότι διατηρούταν ακόμα σε κορυφαίο επίπεδο τόσο συνθετικά όσο και ερμηνευτικά, αλλά κάπου εκεί ξεκίνησε μια σταδιακή πτώση, που αποτυπώθηκε τόσο στις δυο επόμενες κυκλοφορίες του, όσο και στην (εν τέλει μάλλον άστοχη) συμμετοχή του στο power metal supergroup των Symfonia, με τον Timo Tolkki των Stratovarius και τον Uli Kusch των Heloween.

Το γεγονός πως η τελευταία δισκογραφική δουλειά του Andre Matos είναι το 2012, αποτελεί ενδεικτικό στοιχείο πως είχε αποτραβηχτεί από την ενεργή μουσική σκηνή, συμμετέχοντας μόνο ως καλεσμένος σε διάφορες κυκλοφορίες άλλων καλλιτεχνών.

Την ίδια χρονιά επανενώθηκε για μερικά show με τους Viper, ενώ μόλις φέτος πραγματοποιήθηκε του reunion του αρχικού lineup των Shaman, με τους οποίους πρόλαβε να δώσει δυο συναυλίες πριν τον προδώσει η καρδιά του στις 8 του Ιουνίου.

Με βάση τα λεγόμενα του Kiko Loureiro, τρεις μέρες νωρίτερα συναντήθηκε με τον manager των Angra στη συναυλία των Avantasia στο Sao Paolo και για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια πρότεινε να συζητήσουν την επανένωση της αυθεντικής σύνθεσης, κάτι που ο Kiko παραδέχτηκε πως θα ήταν θέμα χρόνου αν καθόντουσαν στο ίδιο τραπέζι.

Ένα από τα πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία που μπορεί να βρει κανείς σχετικά με τον Andre Matos, ήταν πως έφτασε πολύ κοντά στο να αντικαταστήσει τον Bruce Dickinson στους Iron Maiden, όντας μια από τις τρεις τελικές επιλογές της μπάντας στα μέσα της δεκαετίας του '90, ενώ ιδιαίτερη σημασία για τον γράφοντα έχει η συμμετοχή του και στο demo των Looking Self Glass, όπου στην ουσία είναι οι Sieges Even και τα τραγούδια αποτέλεσαν προπομπό του υπέροχου "The Art Of Navigating By The Stars".

Ο Andre Matos κατέχει μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές πολύ κόσμου που γνώρισε και αγάπησε τη metal μουσική κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90. Δεν ήταν μόνο μεταξύ των καλύτερων τραγουδιστών που ανέδειξε εκείνη η γενιά, αλλά κι ένας καλλιτέχνης ο οποίος με τις συνθέσεις και τις ερμηνείες του, αλλά και με την παιδεία και την αύρα του έφερε μαζί του έναν διαφορετικό αέρα.

Αφήνοντας πίσω του πολλά αναπάντητα «αν» και «γιατί», αλλά κυρίως αφήνοντας σπουδαία μουσικά έργα, τον αποχαιρετάμε ενθυμούμενοι τα όσα τον κατέστησαν τόσο μοναδικό.

 

Angra - Angels Cry
(LMP, 1993)

Σε μια εποχή που το power metal ιδίωμα ήταν ακόμα κάτι το νέο και ενθουσίαζε, δρέποντας τους καρπούς που έσπειραν πριν μερικά χρόνια οι Helloween με τα "Keeper", μια παρέα φίλων από το Σάο Πάολο θα θέσει το δικό της benchmark. Στο ντεμπούτο άλμπουμ τους οι Angra ήρθαν να μας συστήσουν ένα από τα καλύτερα κιθαριστικά δίδυμα και μια εκ των κορυφαίων φωνών που γνώρισε ποτέ η metal μουσική. Όμως, δεν μένουν εκεί. Ο συνθέτης-πιανίστας-τραγουδιστής Andre Matos βρίσκει έναν ιδανικό τρόπο να μπολιάσει τις power metal συνθέσεις με στοιχεία κλασσικής μουσικής και να τις ντύσει υπέροχα με πλήκτρα, σε μια εποχή που αυτό δεν ήταν τόσο αποδεκτό ή εμπορικό όσο φαντάζει σήμερα. Οι μελωδίες αγγίζουν το θεϊκό, οι ερμηνείες και το παίξιμο ορίζουν το άψογο και η διασκευή σε Kate Bush απλώς υπενθυμίζει ότι το "Angels Cry" μπορεί εκτός από το να σου γεμίσει την καρδιά να σου ανοίξει και το μυαλό. Για τον γράφοντα αυτή η δουλειά είναι ό,τι αρτιότερο βγήκε ποτέ στο power metal ιδίωμα.

Angra - Holy Land
(LMP, 1996)

Όσο θόρυβο κι αν δημιούργησε το "Angels Cry" ήταν σαφές πως κανείς δεν περίμενε αυτό που θα ερχόταν με το "Holy Land". Εδώ, οι Angra αγκαλιάζουν τις Βραζιλιάνικες ρίζες τους, διαθέτοντας γνώση και υψηλή αισθητική και συνθέτουν ένα άλμπουμ που περιπλέκει αριστοτεχνικά τα metal riff, τους λάτιν ρυθμούς και τις παραδοσιακές μελωδίες. Ταυτόχρονα, στο στιχουργικό κομμάτι καταπιάνονται με την εποχή της ανακάλυψης και της αποικιοκρατίας της χώρας τους, δίνοντας έναν ακόμα πιο «εξωτικό» αέρα. Το όραμα και οι θυσίες των θαλασσοπόρων μέσα σε ένα 10λεπτο έπος ("Carolina IV"), η μαγεία της αναζήτησης του νέου μέσα από το πρίσμα ενός power metal ύμνου ("Z.I.T.O."), τελετουργίες των ιθαγενών μέσα από αυθεντικές ηχογραφήσεις ("The Shaman") και ένα από τα καλύτερα riff που γράφτηκαν ποτέ ("Nothing To Say") είναι μερικοί από τους θησαυρούς που θα βρει κάποιος αναζητώντας τη στεριά της Άγιας αυτής γης. Εδώ δεν υπάρχουν στεγανά και οποιοδήποτε ιδίωμα μοιάζει μικρό για να χαρακτηρίσει ένα άλμπουμ που ξεπερνάει/διευρύνει τα όρια της metal μουσικής. Έμπνευση, συνθέσεις, ερμηνείες, παίξιμο, ενορχηστρώσεις, όλα αγγίζουν το άριστο. Πάνω από όλα, όμως, είναι αυτός ο απαράμιλλος αέρας αθωότητας και αισιοδοξίας που αποπνέει. Το "Holy Land" μοιάζει με εκείνα τα καλοκαίρια της νεαρής μας ηλικίας που το μέλλον έμοιαζε γεμάτο προκλήσεις και ευκαιρίες. Και είναι ανεκτίμητο γιατί κάθε φορά - όσα χρόνια κι αν περάσουν - μπορεί και φέρνει αυτό το χαμένο συναίσθημα στην επιφάνεια.

 

Viper - Theatre Of Fate
(Rock Brigade, 1989)

Μπορείς να προσεγγίσεις το δεύτερο στούντιο των Viper από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Αναλογιζόμενος πόσο διαφορετικό και καλύτερο ήταν σε μια σειρά από τομείς σε σχέση το "Soldiers Of Sunrise" ή πόσο ξεχωριστό ήταν για την εποχή του και ειδικά για μια κυκλοφορία από τη Βραζιλία το 1989. Ή σκεπτόμενος πόσο βελτιωμένος ήταν φωνητικά ο Matos και αν είναι δυνατόν η φωνή που ακούς να μην είχε κλείσει ακόμα τα 18 της χρόνια. Από όποια πλευρά και να το προσεγγίσεις το "Theatre Of Fate" είναι εντυπωσιακό. Με ξεκάθαρες Maidenικές επιρροές που όχι μόνο δεν περιορίζουν συνθετικά τη μπάντα, αλλά της δίνουν μια στέρεα βάση για εκτόξευση, φτάνουν σε power μονοπάτια και καταλήγουν στο πρώτο δείγμα του συνθετικού μεγαλείου του Matos, στο εντυπωσιακό κλείσιμο του "Moonlight". Τι να πεις για συνθέσεις σαν το "Cry From The Edge" και πόσο τεράστια είναι αυτή η μελωδία που έγραψε ο μεγάλος Matos για το κλασσικό "Living For The Night". Σπουδαίο heavy metal μιας άλλης εποχής και το πρώτο μεγάλο δείγμα γραφής για μια από τις καλύτερες φωνές που ανέδειξε αυτή η μουσική.

Shaman - Ritual​
(Lucretia, 2002)

Αριστουργήματα σαν το "Holy Land" δεν επαναλαμβάνονται. Αλλά, όλοι επιζητούσαν μια «φυσική συνέχειά» του τρόπον τινά και το πρώτο άλμπουμ των Shaman είναι ό,τι κοντινότερο σε αυτόν τον όρο. Μετά την οριστική διάσπαση των Angra, ο Andre Matos είχε στο πλευρό του το rhythm section των Luis Mariutti/Ricardo Confessori και στο πρόσωπο του αδερφού του πρώτου, Hugo Mariutti, βρήκε τον ιδανικό κιθαρίστα, συμπληρώνοντας το lineup της νέας του μπάντας. Αν και σε μικρότερο βαθμό σε σχέση με το "Holy Land", τα tribal στοιχεία είναι και πάλι παρόντα, ενώ συνθετικά είναι πιο στρωτό και πιο metal, με τις ενορχηστρώσεις είναι και πάλι καταπληκτικές. Κυρίως, όμως, σφύζοντας από ενέργεια, φρεσκάδα και έμπνευση το "Ritual" αποτελεί μια από τις δισκογραφικές κορυφές του Andre Matos. Μάλιστα, ευτύχησε το καταπληκτικό "Fairy Tale" - που είχε κοπεί από το "Fireworks" - να μπει στους τίτλους μιας δημοφιλούς Βραζιλιάνικης σαπουνόπερας και να φέρει τόση δημοτικότητα όση δεν είχε γνωρίσει ποτέ ως τότε ο Matos. Χωρίς μέτρια στιγμή, το πρώτο άλμπουμ των Shaman είναι ένα μικρό αριστούργημα που δεν εκτιμήθηκε ποτέ όπως του άξιζε, έξω από τα σύνορα της χώρας του. 

 

Angra - Fireworks
(SPV, 1998)

Κατά τα τέλη του προηγούμενου αιώνα οι οπαδοί της μπάντας ήμασταν κάτι σαν μεθυσμένοι από τα δυο πρώτα τους και μόνο η ιδέα της δουλειάς που θα ακολουθούσε το "Holy Land" μας γέμιζε με ανυπομονησία. Κανείς μας βέβαια - στις προ-internet εποχές που όλα μαθαίνονται την ίδια ημέρα - δεν ήξερε ότι στο εσωτερικό της μπάντας τα πράγματα έβραζαν και ουσιαστικά τα περισσότερα τραγούδια του "Fireworks" τα συνέθεσαν ενώ ήταν χωρισμένοι σε στρατόπεδα. Ακούγοντας το σήμερα είναι πιο ευδιάκριτο πως είναι ένα άλμπουμ συμβιβασμών και με σχετική έλλειψη συνοχής, αλλά όταν κυκλοφόρησε ο ενθουσιασμός το έκανε να ακούγεται τέλειο. Και σήμερα ακούγεται εξαιρετικό, απλά όχι τόσο πολύ. Ο θρυλικός Chris Tsangarides οδήγησε την μπάντα προς έναν διαφορετικό και μάλλον περίεργο ηχητικό προσανατολισμό, λίγο πιο ακατέργαστο και πιο hard rocking, αλλά παρά τις όποιες αδυναμίες τραγούδια σαν το "Wings Of Reality", το "Metal Icarus", το "Paradise" και το ομότιτλο παραμένουν αναλλοίωτα όμορφα και φυσικά το "Lisbon" είναι μια μικρή κορυφή από μόνο του.

Shaman - Reason​
(AFM, 2005)

Και μόνο το δεύτερο «a» που αναγκάστηκαν να βάλουν στο όνομά τους οι Shaman είναι ενδεικτικό ότι παρά τη σημαντική επιτυχία που είχε το πρώτο τους άλμπουμ, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Όπως τα προβλήματα στο επιχειρηματικό/managerial κομμάτι, τα οποία αφού πρώτα διέλυσαν τους Angra, εν συνεχεία διέλυσαν και τους Shaman. Πριν αυτό συμβεί, στο μουσικό κομμάτι, για μια ακόμα φορά ο Matos και η παρέα του (τα αδέλφια Mariutti και ο Confessori) έδειξαν ότι δεν καταλαβαίνουν από περιορισμούς και άλλαξαν τελείως το ύφος τους, ακολουθώντας μια λιγότερο heavy και σχεδόν καθόλου power ηχητική κατεύθυνση, ρίχνοντας ταχύτητες και επενδύοντας στο συναίσθημα και τη μελωδία. Όχι πως δεν υπάρχουν οι εντυπωσιακές δυναμικές στιγμές, όπως το εναρκτήριο "Turn Away" ή η διασκευή του "More" (των Sisters Of Mercy), αλλά η ψυχή του άλμπουμ βρίσκεται σε τραγούδια όπως το ομότιτλο και κυρίως στο πιάνο και στην ερμηνεία του υπέροχου "Innocence". Παρόλο που αρχικά είχε καλή αποδοχή, η διάσπασή της μπάντας σχεδόν ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του το έκανε να ξεχαστεί μάλλον πιο γρήγορα από ότι του άξιζε.

Andre Matos - Time To Be Free
(Marquee Inc, 2007)

Το να ξεκινάς ξανά από την αρχή είναι πάντα δύσκολο, αλλά φαίνεται πως τον Matos αυτή η διαδικασία τον γέμιζε με έμπνευση και δύναμη. Έτσι, μετά τη διάλυση των Shaman, ξεκινώντας τη solo καριέρα κατάφερε να κυκλοφορήσει ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του. Έχοντας σταθερά τα αδέρφια Mariutti δίπλα του (όπως και τον Ribeiro - δηλαδή μια κανονική μπάντα) το "Time To Be Free" τον βρίσκει ανανεωμένο και κατά κάποιο τρόπο απελευθερωμένο. Το άλμπουμ χαρακτηρίζεται από εξαιρετικό songwriting και έναν αέρα ελευθερίας που επιτρέπει στον Matos να παίξει από hard rock ως power metal και να συνθέσει μέχρι και τη συνέχεια του "Moonlight" των Viper με το "A New Moonlight" αναδεικνύοντας τη γνωστή πλέον κλασσική μουσική παιδεία του και το τρομακτικό ερμηνευτικό ταλέντο του. Από τραγούδια με μεγάλα, ανθεμικά ρεφρέν, όπως το "Rio" και το "How Long (Unleash Away") μέχρι φανταστικές μπαλάντες όπως το "Face The End" και από φορτωμένα ενοχρηστρωτικά τραγούδια ("A New Moonlight", "Endeavor") ως την bonus διασκευή στο "Separate Ways" των Journey, εδώ έχουμε ένα ακόμα κόσμημα που άφησε πίσω του ο αγαπημένος μας Βραζιλιάνος. Ρε, μπας και ήταν τελικά ο Steve Perry της metal μουσικής τελικά;

 

Virgo - Virgo
(SPV, 2001)

Ο μόνος λόγος για να πάρει κανείς με στραβό μάτι το project των Virgo που έφτιαξε ο Andre Matos με τον Sascha Paeth είναι γιατί ισχυριζόταν πως αποτελούσε έναν από τους λόγους που ήθελε να φύγει από τους Angra, ώστε να επικεντρωθεί περισσότερο σε αυτό. Αλλά όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό ήταν μάλλον πρόφαση. Κατά τα άλλα, μπορεί να έχει ελάχιστη σχέση με το metal παρελθόν των δυο αυτών σπουδαίων μουσικών, αλλά δεν παύει να είναι μια υπέροχη σύμπραξη που εκτείνεται από το pop/rock των Queen, τις χορωδίες, το πιάνο και τις ακουστικές κιθάρες μέχρι τα blues. Έχει δυο-τρία αδιάφορα τραγούδια, αλλά κατά βάση περιλαμβάνει τραγούδια με πανέμορφες μελωδίες και φυσικά ερμηνείες επιπέδου Matos. Όπως τις ακροβασίες στο ρεφρέν του "Crazy Me?", τα ανεβάσματα στις οκτάβες στο "To Be" ή τις πιο εύθραυστες στιγμές των "Take Me Home" και "No Need To Have An Answer". Όσοι τρομάξατε με το πόσο μη-metal ήταν όταν κυκλοφόρησε και δεν του δώσατε την απαραίτητη προσοχή, εδώ ίσως βρείτε ένα κρυφό διαμαντάκι.

 

Symfonia - In Paradisum
(Edel, 2011)

Να μια ακόμα αποτυχημένη συνταγή επιτυχίας που απέτυχε παταγωδώς. Με τον Andre Matos να θεωρείται από πολλούς ως το καλύτερο λαρύγγι που πέρασε ποτέ από το power metal ιδίωμα και τον Timo Tolkki (Stratovarius) να έχει υπάρξει ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες αυτού, θα περίμενε κάποιος πως η σύμπραξή τους θα απέδιδε εξαιρετικούς καρπούς. Ακόμα περισσότερο όταν στην εξίσωση μπαίνουν ο εξαιρετικός drummer Uli Kusch που μόλις είχε αποχωρήσει από τους Helloween, ο μπασίστας των Stratovarius, Jani Kainulainen, και ο πληκτράς των Sonata Arctica, Mikko Harkin και όλοι μαζί φτιάχνουν ένα supergroup όπως οι Symfonia. Αλλά, εν έτει 2011 το europower ως ιδίωμα βρίσκεται στο ναδίρ του και μαζί με αυτό η έμπνευση του Tolkki, ενώ κι ο Matos για πρώτη φορά στην καριέρα του ακούγεται τόσο διεκπεραιωτικός. Ενδεχομένως, κάποια από τις δυο τελευταίες προσωπικές δουλειές του Matos να είναι ακόμα λιγότερο καλές από το "In Paradisum", αλλά η σφαλιάρα του πόσο απογοητευτικά μέτρια ήταν αυτή η δουλειά την κατατάσσει σχεδόν αυτόματα στην κατηγορία του άλμπουμ που καλύτερα να αποφύγει να ακούσει κάποιος. Ίσως και να μην είναι τόσο κακό, αλλά δεν παύει υπό το βάρος των προσδοκιών να μοιάζει ως μια αχρείαστη στιγμή στην καριέρα του Matos, που φυσιολογικό ήταν να μην έχει συνέχεια.

 

Shaman - Ritualive
(AFM, 2003)

Έχοντας κυκλοφορήσει το καταπληκτικό "Ritual", ο Matos μαζί με τα αδέρφια Mariutti και τον Confessori έχουν συνασπίσει ξανά τον κόσμο που λάτρεψε τους Angra και σε συνδυασμό με τη μεγάλη ώθηση που τους έδωσε η επιτυχία του τραγουδιού "Fairy Tale" σε μια δημοφιλή Βραζιλιάνικη σαπουνόπερα, έχουν φτάσει στο σημείο να παίζουν μπροστά σε ένα κοινό των 7.000 ανθρώπων στη γενέτειρά τους, το Σάο Πάολο. Για καλή μας τύχη, αποφασίζουν να απαθανατίσουν αυτή την εμφάνιση και να την κυκλοφορήσουν σε DVD, ώστε να μπορούμε να έχουμε ένα τεκμήριο του πόσο μοναδικός ήταν ο Matos επί σκηνής και μέσα από τον ενθουσιασμό του κοινού να αντιληφθούμε πόσο σημαντικός και μεγάλος ήταν στη χώρα του. Όλη η μπάντα είναι σε εξαιρετικό επίπεδο και ειδικά ο Hugo Mariutti στην κιθάρα είναι εντυπωσιακός, αλλά το συνεχές χαμόγελο, οι απίθανες ερμηνείες, η ενέργεια που βγάζει, καθώς και η άνεση που έχει όποτε κάθεται στα πλήκτρα και στο πιάνο καθιστούν τον Matos απόλυτο πρωταγωνιστή. Με διάφορους καλεσμένους μουσικούς είτε για να αποδωθούν όσο καλύτερα γίνεται τα τραγούδια, είτε για να κάνει ακόμα καλύτερη τη γιορτή, αρκεί κάποιος να δει το video από το "Fairy Tale" και να υποκλιθεί στον συνθέτη, ενοχρηστρωτή, performer, τραγουδιστή Andre Matos.

A Compilation

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιλεχθούν επιμέρους τραγούδια που να αντιπροσωπεύουν τον Andre Matos και να συνθέσουν μια συλλογή 80 λεπτών. Πρώτον, διότι άλμπουμ όπως το "Angels Cry" και το "Holy Land" (ή ακόμα και το "Ritual") είναι φτιαγμένα για να ακούγονται στην ολότητά τους. Δεύτερον γιατί ο Matos είχε πολλές πλευρές ως καλλιτέχνης που πρέπει να αναδειχθούν: ήταν συνθέτης, ενορχηστρωτής, πιανίστας, στιχουργός, ερμηνευτής. Τρίτον, γιατί μπορεί να βρει κάποιος στιγμές μαγείας ακόμα και σε φαινομενικά «δευτερεύουσες» συνθέσεις (αν υπάρχουν τέτοιες) στις περισσότερες δουλειές του. Με αρκετούς συμβιβασμούς παρακάτω παρατίθεται μια συλλογή ενδεικτική των δυνατοτήτων και των όσων πρόλαβε να αφήσει πίσω του: