«10»: Αγαπημένοι δίσκοι των Insect Ark
Λίγο πριν την εμφάνισή τους στην Αθήνα
Από τον Αντώνη Αντωνιάδη, 06/03/2020 @ 13:51
Οι Insect Ark αποτελούν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πειραματικά συγκροτήματα εκεί έξω. Κι όσοι από μας πάμε στη συναυλία των σπουδαίων Ved Buens Ende στην Αθήνα, θα έχουμε την τύχη να ακούσουμε το νεοϋορκέζικο ντουέτο ζωντανά. Με αφορμή λοιπόν την επικείμενη εμφάνισή τους, μιλήσαμε με την Dana Schechter, ηγέτη του σχήματος, η οποία επέλεξε τα δέκα άλμπουμ που την επηρέασαν περισσότερο ως δημιουργό.
1
Caspar Brotzmann Massaker - "Koksofen"
Η δομή, ο ρυθμός, η υφή, και η βίαιη τρυφερότητα ξεσπούν κάθε στιγμή, με κάθε νότα. Η ένταση και η δύναμή του είναι συναρπαστική. Αυτό είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα άλμπουμ που θα έπαιρνα μαζί μου αν βρισκόμουν σε ένα εγκαταλελειμμένο νησί.
2
Nick Cave & The Bad Seeds - "From Her Τo Eternity"
Για μένα, είναι το πιο θλιβερό και ρομαντικό άλμπουμ. Το ντεμπούτο των Bad Seeds τους βρήκε σε αυτή που θεωρώ ότι είναι η καλύτερη μορφή τους. Είναι τραχύ και ακατέργαστο, και άρρωστο και θλιβερό, κάτι που μεταφράζεται ως η απόλυτη τελειότητα.
3
King Crimson - "Red"
Πιθανώς, το πρώτο prog άλμπουμ που με απορρόφησε και πραγματικά με έβαλε στη διαδικασία να μελετήσω τη δομή των τραγουδιών. Αυτό το άλμπουμ άλλαξε ριζικά την αίσθηση που είχα για το πώς συνθέτεις μουσική. Το τραγούδι "Starless" μου τίναξε τον εγκέφαλο και δεν επανήλθε ποτέ.
4
Arvo Part - "Tabula Rasa"
Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο όμορφο και συγκλονιστικό άλμπουμ που δημιουργήθηκε ποτέ. Με το ζόρι μπορώ να το ακούσω καθώς φαίνεται να ανήκει εξ ολοκλήρου σε ένα άλλο σύμπαν, σαν οι άνθρωποι να μην το αξίζουν. Αν κάποια μέρα δημιουργήσω κάτι που πλησιάζει έστω και λίγο αυτές τις συνθέσεις, θα αισθανθώ ότι μου αξίζει λίγη ξεκούραση. Αυτός ο δίσκος θα είναι η μουσική μου μέχρι το τέλος των ημερών.
5
Black Sabbath - "Black Sabbath"
Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα και να εξηγήσω κάτι για αυτό το κλασικό doom άλμπουμ. Ως παιδί, σκέφτηκα ότι αυτοί οι τύποι πρέπει να είναι κάποιοι πολύ τρομακτικοί κακοί τύποι. Η μάγισσα στο κάλυμμα με τρόμαζε πραγματικά, σαν να ετοιμαζόταν να φάει τα δάχτυλα των ποδιών μου ενώ κοιμόμουν.
6
Butthole Surfers - "Locust Abortion Technician"
Ένα τελείως παλαβό άλμπουμ. Η απόλυτη αδιαφορία τους για τυπικότητες και η χαλαρότητα τους πάντα μου άρεσε. Εξακολουθεί να με εκπλήσσει πόσοι άνθρωποι εκτίμησαν εκ των υστέρων αυτό το συγκρότημα.
7
Jesus Lizard - "Goat"
Το άλμπουμ που ήταν η αφορμή να δημιουργηθούν νέα μουσικά είδη και συγκροτήματα...Η κιθαριστική δουλειά του Denison ήταν υπέροχα ευρύχωρη και οι συγχορδίες του ακούγονταν επικίνδυνες αλλά κάπως αβίαστες. Ο Yow είναι ο απόλυτος frontman. Αυτό το LP επαναπροσδιόρισε τόσα πράγματα. Περιέχει επίσης το πιο άρρωστο rhythm section αυτής της πλευράς του Σικάγο. Αν κάποιος το κάνει καλύτερα, να μου τον δείξετε. Ας παλέψουμε.
8
Pamelia Kurstin - "Thinking Out Loud"
Η Pamelia, μια Αμερικανίδα που παίζει θέρεμιν, δημιούργησε πολλά solo άλμπουμ αλλά και αρκετά με συνεργασίες. Αυτό το solo άλμπουμ του 2007 τη βρήκε να είναι μια «ορχήστρα θέρεμιν», και αποτελείται από avant grade αυτοσχεδιαστικές συνθέσεις με ηχητικά στρώματά λουπαρισμένων θέρεμιν κι εφέ. Είναι ιδιοφυές και πλούσιο. Τώρα, δεν κυκλοφορεί πια αλλά αν δείτε πουθενά ένα αντίγραφο, αρπάξτε το.
9
Noxagt - "Brutage"
Λατρεύω την επανάληψη. Λατρεύω την επανάληψη. Αυτό το LP έχει φοβερά αυστηρή δομή και είναι πολύ αποτελεσματικό. Είναι επίσης γεμάτο βαριά riffs και είναι αδύνατο να υποτιμηθεί. Ο τόνος του μπάσου σπέρνει.
10
Daniel Lanois - "Belladonna"
Ποτέ δεν έχω ακούσει ένα άλμπουμ με lap steel κιθάρες όπως αυτό. Ο Lanois, ο οποίος είναι κυρίως γνωστός ως σημαντικός παραγωγός δίσκων, το δημιούργησε το 2005. Δεν το άκουσα μέχρι πολύ αργότερα, αφού είχα αρχίσει να παίζω κι εγώ σε αυτό το στυλ. Ήταν το άλμπουμ του "Goodbye To Language" που κυκλοφόρησε το 2016 που μου έδειξε ότι αυτό το κιθαριστικό παίξιμο περιορίζεται μόνο από τα όρια του παίκτη
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
