«A Buyer's Guide»: Depeche Mode
Από τους Εριφύλη Παναγούλια, Γιάννη Κοτζιά, Γιάννη Βόλκα, 24/04/2013 @ 14:13
Κάτι μας χρωστάνε οι Depeche Mode εδώ και τέσσερα χρόνια και επιτέλους ήρθε η ώρα να μας το ξεπληρώσουν. Η ψυχρολουσία που ένοιωσαν χιλιάδες «devotees» στο Terra Vibe το 2009 όταν και ανακοινώθηκε η ακύρωση της συναυλίας της μπάντας, θα βρει τη «γιατρειά» της στον ίδιο χώρο όπου και οι Depeche Mode επιστρέφουν στις 10 Μαίου στα πλαίσια της περιοδείας για το "Delta Machine". Με αφορμή την επικείμενη εμφάνιση της βρετανικής μπάντας για τέταρτη φορά στη χώρα μας, το Rocking.gr επιχειρεί μια ματιά στην πλούσια τους δισκογραφία που έχει σαγηνεύσει αυτιά πολλών διαφορετικών ακουσμάτων.
A Compilation
Πώς χωράνε 30+ χρόνια καριέρας και 13 άλμπουμ σε ένα 80λεπτο compilation; Δύσκολα...
01. Photographic (Some Bizarre Version) (Singles 81>85)
02. Just Can't Get Enough (Speak & Spell)
03. Everything Counts (Construction Time Again)
04. People Are People (Some Great Reward)
05. Shake The Disease (Singles 81>85)
06. Stripped (Black Celebration)
07. Question Of Time (Black Celebration)
08. Never Let Me Down Again (Music For The Masses)
09. Strangelove (Music For The Masses)
10. Behind The Wheel (Music For The Masses)
11. Enjoy The Silence (Violator)
12. Halo (Violator)
13. Personal Jesus (Violator)
14. I Feel You (Songs Of Faith And Devotion)
15. In Your Room (Songs Of Faith And Devotion)
16. Walking In My Shoes (Songs Of Faith And Devotion)
17. Barrel Of A Gun (Ultra)
18. Freelove (Exciter)
19. Wrong (Sounds Of The Universe)
Masterpieces | |
Music For The Masses Mute (28/08/1987) To άλμπουμ που έκανε τους Depeche Mode να ξεφύγουν από τα βρετανικά σύνορα και τα ευρωπαϊκά όρια και να περάσoυν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, κάνοντάς τους καλλιτέχνες παγκοσμίου διαμετρήματος. Κι όχι τυχαία, αφού το "Music For The Masses" από το ανθεμικό "Never Let Me Down" της αρχής, το "Strangelove", το "Behind The Wheel", μέχρι και το "Pimpf" του τέλους καταφέρνει μέχρι και σήμερα να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον των απανταχού ακροατών. Απέδειξαν ότι μπορούν να διαχειριστούν το σκοτάδι μέσα από δελεαστικότατα ηχητικά μέρη, ανοίγοντας ταυτόχρονα και τον δρόμο για την μετέπειτα χρυσή εποχή τους. Κομπρεσαρισμένοι κιθαριστικοί, ήχοι, πλήκτρα, synths και ορχηστρικά μέρη συνοδευόμενα από τις εξωκοσμικές ερμηνείες του Dave Gahan στα φωνητικά, συντέλεσαν στην δημιουργία ενός άλμπουμ «ογκόλιθου», φτιαγμένο για όλων των ειδών μουσικές μάζες, που κατάφερε να ικανοποιήσει τους πιο «ρομαντικούς» -ήδη- οπαδούς τους, το rock κοινό και να γίνει άλμπουμ αναφοράς για τους λάτρεις των ηλεκτρονικών ήχων. Εριφύλη Παναγούλια |
|
Violator Mute (19/03/1990) Αναμφισβήτητα, το "Violator" είναι το καλύτερό άλμπουμ των Depeche Mode και ένα εκ των κορυφαίων της σύγχρονης pop & rock ιστορίας. Αν το "Music For The Masses" έδειξε ότι οι Depeche Mode είναι πολλά παραπάνω από μια electropop μπάντα των 80s, το "Violator" πιστοποίησε ότι είναι «larger than life» συγκρότημα. Ένα αριστούργημα σε όλες τις πτυχές του: μουσική τελειότητα που γεφύρωσε το rock με την ηλεκτρονική μουσική με απόλυτη αρμονία, στιχουργική αρτιότητα περί Θεού, έρωτα, μοναξιάς, αναζήτησης, προσωπικής κάθαρσης, μια σειρά από εξαιρετικής αισθητικής videoclips και ένα απλό μεν, άγριας ομορφιάς δε, εξώφυλλο. Τα "Enjoy The Silence" και "Personal Jesus" μπορεί να έχουν εξασφαλίσει την «αθανασία» τους στη σύγχρονη ιστορία της μουσικής, αλλά μαζί τους καταφέρνουν να συνυπάρχουν και να μην υπολείπονται κομμάτια όπως το "Policy Of Truth", το "World In My Eyes", το "Halo", το "Sweetest Perfection" και το "Waiting For The Night". Γιάννης Κοτζιάς |
|
Cornerstones | |
Songs Of Faith And Devotion Mute (22/03/1993) Για μία μπάντα σαν τους Depeche Mode που ο ηχητικός συνδυασμός ηλεκτρονικών μερών, ποιοτικής pop και goth χαρακτηριστικών είναι μέρος της μουσικής καθημερινότητάς τους, η ενασχόλησή τους σε ένα ακόμα άλμπουμ με της κλασσικές μαύρες θεματολογίες και θρησκευτικές αναζητήσεις επίσης δεν είναι κάτι πρωτότυπο. Εκεί που κατάφεραν να πρωτοτυπήσουν στο "Songs Of Faith And Devotion" ήταν το να «καθαρίσουν» τον ήχο τους, να εισάγουν και να επεξεργαστούν περισσότερο rock φόρμες, βάζοντας μέσα του ακόμα και gospel / blues στοιχεία. Μπορεί ο εθισμός και οι καταχρήσεις του Gahan να καθυστέρησαν κατά πολύ την ηχογράφηση του άλμπουμ, αλλά δεν μπορούμε παρά να τον ευχαριστήσουμε για τις ερμηνείες του στο εκστατικό "I Feel You", τα γεμάτο ψυχή "Walking In My Shoes" και "In Your Room". Εριφύλη Παναγούλια |
|
Some Great Reward Mute (24/09/1984) Το "Some Great Reward" δεν είναι από τα top άλμπουμς των Depeche Mode. Είναι όμως αυτό που λέει και η κατηγορία του συγκεκριμένου άρθρου, «cornerstone». Είναι το άλμπουμ στο οποίο οι Depeche Mode αρχίζουν να ξεδιπλώνουν τις αρετές τους, στο να δημιουργούν ξεχωριστούς ήχους, καλοδομημένα κομμάτια και όχι γραφικές «eight-ίλες». Το «βιομηχανικό» "People Are People" έκλεινε το μάτι προς τους Kraftwerk, το "Master And Servant" έκανε σκόνη ομόηχες μπάντες της εποχής, το "Blasphemous Rumours" μαύριζε ψυχές και το "Somebody" έθετε τη βάση για το μελλοντικό songwrting του Martin Gore. Άλμπουμ ύψιστης σημασίας καθώς η βελτίωση που έδειξαν στο "Some Great Reward" οι Depeche Mode αποδείχθηκε πως ήταν το τέλος της εφηβείας της μπάντας, με τα καλύτερα να έπονται. Γιάννης Κοτζιάς |
|
Worth Exploring | |
Speak & Spell Mute (29/10/1981) Η αρχή ενός παραμυθιού του οποίου οι ήρωες ακόμα και σήμερα αρνούνται πεισματικά να αποκαλύψουν το τέλος του. Το "Speak & Spell", ντεμπούτο των Depeche Mode ήρθε μέσα στην μόδα του synthpop μαζί με του δίσκους των The Human League, O.M.D και Ultravox. Υπεύθυνος για την «χαρούμενη», συγκριτικά με την μετέπειτα πορεία των Βρετανών, μουσική κατεύθυνση, ο τότε βασικός συνθέτης Vince Clarke, o οποίος αποχώρησε για να δημιουργήσει τους Yazoo και αργότερα τους Erasure. Αν το συγκρίνουμε με τους μεταγενέστερους δίσκους των Depeche Mode, το "Speak & Spell" πρόκειται για ένα απλώς αξιοπρεπές άλμπουμ μέσα από τα οποία διασώζονται κυρίως τα τρία singles ("Dreaming Of Me", "New Life" και "Just Can't Get Enough") και το "Photographic". Και μόνο το γεγονός όμως ότι αυτό είναι το πρώτο άλμπουμ ενός μεγαθήριου της ηλεκτρονικής, και όχι μόνο, μουσικής φτάνει για να ασχοληθεί κάποιος μαζί του. Γιάννης Βόλκας |
|
Black Celebration Mute (17/03/1986) Με λιγότερες βλέψεις στην εμπορική επιτυχία, το "Black Celebration" δεν παύει να είναι ο προάγγελος του "Music For The Masses". Αυτό που το χαρακτηρίζει είναι βαθιά συναισθηματικότητα στις αποχρώσεις της μελαγχολίας και ήρθε στην πιο καθοριστική στιγμή για τους μέχρι τότε, εγκληματικά υποτιμημένους Depeche Mode. Ο Martin L. Gore χαμένος στις εμπειρίες του από το Βερολίνο και την λαγνεία, παίρνει στα χέρια του τα ινία των στίχων και των συνθέσεων, περιορίζοντας τις ευθύνες του Alan Wilder. Βάζει μέσα στις συνθέσεις του μια αμείλικτη ειλικρίνεια και επεκτείνει τους μουσικούς ορίζοντες του, σε ένα άλμπουμ που χαρακτηρίστηκε ως μεταβατικό για την μπάντα. Εριφύλη Παναγούλια |
|
Ultra Mute (14/04/1997) Το "Ultra" έρχεται ακριβώς στην στιγμή που οι Depeche Mode δείχνουν να λυγίζουν μετά τις απανωτές εκρήξεις του "Violator" και του "Songs Of Faith And Devotion". Έρχεται μετά την αποχώρηση του Alan Wilder, τον παραλίγο θάνατο του Gahan, και την παραλίγο διάλυση του συγκροτήματος. Κι ενώ η αρχική ιδέα ήταν να «ξεπετάξουν» ένα EP - υποχρέωση στην δισκογραφική τους, βγάζουν στην επιφάνεια ένα πλήρες άλμπουμ, παραδόξως και το μεγαλύτερο σε διάρκεια της καριέρας τους. Ίσως παρακινδυνευμένο για μια μπάντα υπό διάλυση, αλλά τόλμησαν. Και προφανώς πέτυχαν, κραδαίνοντας τα όπλα των ικανοτήτων τους στο "Barrel Of A Gun", με τον Gore να δίνει από τις καλύτερες φωνητικές τους ερμηνείες στο "Home" και με τα καλύτερα μπάσα που ακούσατε ή θα ακούσετε ποτέ από τους Depeche Mode. Κι αν είναι οι «χειρότερες στιγμές της καριέρας» τους να χαρακτηρίζονται από κομμάτια όπως το "It’s No Good" ...ας είναι. Εριφύλη Παναγούλια |
|
Nerd Alert | |
Construction Time Again Mute (22/08/1983) Στο "Construction Time Again" οι Depeche Mode δεν κάνουν κάποιο ιδιαίτερο συνθετικό άλμα από τα δύο πρώτα άλμπουμ τους, όμως δείχνουν περισσότερη προσοχή στις ενορχηστρώσεις τους. Το συγκεκριμένο και το "A Broken Frame" είναι ίσως τα άλμπουμ του συγκροτήματος με τα λιγότερα χαρακτηριστικά κομμάτια, τα πιο «ξεχασμένα» τους και παραμελημένα τους στα live τους με εξαίρεση το "Everything Counts". Όμως το "Construction Time Again" (όπως και το "A Broken Frame") έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά των φανατικών «devotees» καθώς εκφράζουν μια εποχή όπου βήμα-βήμα οι Depeche Mode έψαχναν την ταυτότητά τους και έθεταν τα θεμέλια για μια μεγαλειώδη καριέρα. Γιάννης Κοτζιάς |
|
Keep Away | |
Sounds Of The Universe Mute (17/04/2009) Ψάχνοντας στην πλούσια δισκογραφία των Depeche Mode είναι πραγματικά δύσκολο να μιλήσει κανείς για «κακό» άλμπουμ. Αυτό που πλησιάζει όσο κανένα άλλο τον παραπάνω χαρακτηρισμό είναι αναμφίβολα το "Sounds Of The Universe". Το συγκρότημα που από πλευράς ποσότητας βρίσκεται σε μια πολύ δημιουργική περίοδο συνθέτοντας εικοσιδύο κομμάτια καταλήγει τελικά να δημιουργήσει έναν άνευρο και αδύναμο δίσκο γεμάτο μέτριες συνθέσεις και fillers με ελάχιστα κομμάτια να στέκονται αντάξια δίπλα στις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος. Παρά τις υψηλές θέσεις στα charts, τις οποίες θα κέρδιζε οτιδήποτε κυκλοφορούσε κάτω από το «βαρύ» όνομα των Depeche Mode, το "Sounds Of The Universe" έχει μείνει στην ιστορία ως το άλμπουμ τους με τις χαμηλότερες πωλήσεις στην Μεγάλη Βρετανία και κατά πάσα πιθανότητα ως το χειρότερο του συγκροτήματος. Γιάννης Βόλκας |
|
Live | |
101 Μute (13/03/1989) Το "Music For The Masses" ήταν η ποσοτική απόδειξη ότι οι Η.Π.Α. αγάπησαν τους Depeche Mode. To live άλμπουμ / ντοκιμαντέρ "101" ήταν η «απτή» απόδειξη αυτής της αγάπης που εκφράστηκε με την προσέλευση περισσοτέρων από 60.000 ατόμων στην 101η και τελευταία συναυλία της περιοδείας στο Los Angeles. Το νούμερο, με το σημερινό status της μπάντας κατα νου, δεν προκαλεί ίλιγγο, αλλά ειδωμένο εν έτει 1988 είναι μοιάζει πραγματικά απίθανο ότι μια μπάντα ηλεκτρονικής μουσικής από την Αγγλία κατάφερε να γεμίσει ένα στάδιο στις Η.Π.Α. Στο ντοκιμαντέρ αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο η πολυσυλλεκτικότητα του κοινού των Depeche Mode, ενώ το διπλό live άλμπουμ είναι η καλύτερη σύνοψη της πρώτης δεκαετίας της μπάντας με όλα σχεδόν τα καλά τους κομμάτια σε εξαιρετικές εκτελέσεις. Το αποθεωτικό sing-along του πολυπληθούς κοινού στο "Everything Counts" μοιάζει εξωπραγματικό και με αυτήν την εικόνα οι Depeche Mode κλέινουν τη δεκαετία του 80' και ετοιμάζονται να μεγαλουργήσουν περαιτέρω... Γιάννης Κοτζιάς |
A Compilation
Πώς χωράνε 30+ χρόνια καριέρας και 13 άλμπουμ σε ένα 80λεπτο compilation; Δύσκολα...
01. Photographic (Some Bizarre Version) (Singles 81>85)
02. Just Can't Get Enough (Speak & Spell)
03. Everything Counts (Construction Time Again)
04. People Are People (Some Great Reward)
05. Shake The Disease (Singles 81>85)
06. Stripped (Black Celebration)
07. Question Of Time (Black Celebration)
08. Never Let Me Down Again (Music For The Masses)
09. Strangelove (Music For The Masses)
10. Behind The Wheel (Music For The Masses)
11. Enjoy The Silence (Violator)
12. Halo (Violator)
13. Personal Jesus (Violator)
14. I Feel You (Songs Of Faith And Devotion)
15. In Your Room (Songs Of Faith And Devotion)
16. Walking In My Shoes (Songs Of Faith And Devotion)
17. Barrel Of A Gun (Ultra)
18. Freelove (Exciter)
19. Wrong (Sounds Of The Universe)