Το Mr. Robot κλείνει με ιδανικό τρόπο ένα περίεργο καλοκαίρι

…και η πιο υποτιμημένη περσινή σειρά θα σκοτεινιάσει τον Οκτώβρη μας

Από τον Μάνο Πατεράκη, 07/08/2015 @ 10:35
Πριν καν τελειώσει, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως ήταν, αν μη τι άλλο, ένα μυστήριο καλοκαίρι για τη χώρα μας. Ένα καλοκαίρι που θα γραφτεί στην ιστορία, λένε, και μάλλον έχουν δίκιο. Ήταν διδακτικό, επίσης. Ο καθένας έμαθε. Έμαθε, βέβαια, αυτό που τον βόλευε, αυτό που επιβεβαίωνε τις απόψεις και δικαιολογούσε τις επιλογές του παρελθόντος του. Δύσκολα κάποιος θα αλλάξει εξαιτίας κάτι διδακτικού, ας μην κοροϊδευόμαστε…

Simpsons

«Στην κορυφή του παγόβουνου αποφασίζει για εμάς μια μεγάλη μερίδα ατόμων που δεν έχει καν την αντιληπτική ικανότητα να χειριστεί ένα μηχάνημα δύο κουμπιών»

Έτσι κι εγώ δεν θα σας κρύψω πως έβγαλα τα δικά μου συμπεράσματα που επιβεβαιώνουν τα δικά μου πιστεύω. Έπειτα από αρκετές επισκέψεις στις πολυπολιτισμικές ουρές των ATM, δεν μπορούσε παρά μια σκέψη να καρφωθεί στο μυαλό μου: πέρα από το τι σκατά μπορεί να έχει ο άλλος στο κεφάλι του, στην κορυφή του παγόβουνου αποφασίζει για εμάς μια μεγάλη μερίδα ατόμων που δεν έχει καν την αντιληπτική ικανότητα να χειριστεί ένα μηχάνημα δύο κουμπιών με μενού για 10-χρονο.

Δίχως υπερβολή, το γνωρίζετε καλύτερα από εμένα όσοι περιμένατε στις πολυσυζητημένες ουρές, ένας/μία στους πέντε θα έμενε κολλημένος/-η στο ATM, ιδροκοπώντας, με αγχωμένο βλέμμα, θαρρείς προσπαθώντας να λύσει τον γρίφο του Αϊνστάιν. Θα πληκτρολογούσε με μανία, μίσος και ζηλευτή ακρίβεια χειρούργου, ωσάν να προσπαθούσε να χακάρει το τραπεζικό σύστημα και να σώσει την κοινωνία μας εκ των έσω. Αυτός αποφασίζει χρόνια τώρα για εμάς. Δατς λάηφ.

Mr. Robot

«Το Mr. Robot, σε μια κρίση μανιχαϊσμού, εξηγεί πώς τα γρανάζια του συστήματος χρησιμοποιούν το χρέος για να υποδουλώνουν τον κόσμο»

Όσοι παρακολουθείτε σειρές (πόσο διαφορετική ακούγεται αυτή η φράση το 2015 συγκριτικά με δέκα χρόνια πριν), έχετε ήδη αντιληφθεί πως η σειράρα του φετινού καλοκαιριού είναι το Mr. Robot. Και όσοι δεν το έχετε ήδη αντιληφθεί, τρεχάτε, βρισκόμαστε λίγο μετά τα μισά και ολοκληρώνεται 26 Αυγούστου, όταν τελειώνουν και τα μελτέμια δηλαδίς.

Το Mr. Robot, λοιπόν, ασχολείται με επαναστάτες χάκερς με συλλογική συνείδηση για το γενικότερο καλό και, σε μια κρίση μανιχαϊσμού, εξηγεί πώς τα γρανάζια του συστήματος χρησιμοποιούν το χρέος για να υποδουλώνουν τον κόσμο, με τόση πειθώ και γλαφυρότητα που θα γελούσε ικανοποιημένος με το σας-τά-‘λεγα βλέμμα του ο τελευταίος Ελληνάρας. Μάλιστα, για να κάνει πιο εύκολα τα πράγματα, έχει βάλει μία και μόνο κακή εταιρεία να αποτελεί μόνη της το όλο σύστημα. Αισθάνεσαι πιο καλά με τον εαυτό σου, εμπνέεσαι πιο εύκολα, όταν συγκεκριμενοποιείς τον εχθρό. Όταν του δίνεις όνομα και υπόσταση.

The Leftovers

«Οι σειρές, πέρα από το γκρίζο, χρειάζονται και ένα απόλυτο μαύρο. Αποπνέει δέος.»

Καλά κάνει το Mr. Robot. Σειρά είναι. Σειράρα, βασικά. Οι σειρές, πέρα από το γκρίζο, χρειάζονται και το απόλυτο μαύρο. Αποπνέει δέος. Και, στην τελική, τι άλλο να κάνει; Αν κάποιος σεναριογράφος έγραφε το σενάριο της κατάστασης στη χώρα μας και έβαζε στην πλοκή ένα δημοψήφισμα που κανείς δεν ήξερε τι σημαίνει και κανείς δεν κατάλαβε πώς πραγματοποιήθηκε η λαϊκή εντολή που προέκυψε από αυτό, θα έβγαιναν εξοργισμένες στρατιές geeks φωνάζοντας στα social media για τρύπες σεναρίου.

Ξεφύγαμε, όμως, πάλι, οπότε ας επιστρέψουμε στα των σειρών. Αφού τελειώσουμε το Mr. Robot, περιμένουμε με αγωνία το Leftovers, το οποίο δεν ξεκινάει Ιούνιο όπως πέρσι, μα αρχές Οκτώβρη. Μπορεί να μην έλαβε ποτέ το hype που του έπρεπε (ρίχνω την ευθύνη στα αμερικανάκια και στον υποσυνείδητο επηρεασμό), όμως πρόκειται για μια από τις αρτιότερες καλλιτεχνικά/αισθητικά πρώτες σεζόν με φοβερή ατμόσφαιρα και απίστευτή μουσική. Ας ελπίσουμε το δεύτερο μέρος να είναι ισάξιο και η ανταπόκριση του κόσμου να μεγαλώσει, ούτως ώστε να μην οδηγηθεί το HBO σε ακόμη ένα έγκλημα μετά την διακοπή του Carnivale.

Footnotes

♠ Μιας που είμαστε στα των σειρών, προφανώς έχετε πάρει χαμπάρι ότι το αγαπημένο φετίχ του μουσικόφιλου γίνεται σειρά εποχής από τον δημιουργό του αριστουργήματος ονόματι Boardwalk Empire, με συμμετοχή στο δημιουργικό κομμάτι από Scorsese και Mick Jagger. Το Vinyl, λοιπόν, έχει και teaser το οποίο μπορείτε να δείτε από σήμερα εδώ. Αναμένεται κάποια στιγμή μέσα στη χρονιά και περιμένω λίγο από το coolness του Treme, αλλά πιο ενδιαφέρον σενάριο.

♠ Σας είπα για την αγαπημένη μου σελίδα στο Facebook μετά το David Avramidis 0fficial Page; Πρόκειται για το αφοπλιστικά ειλικρινές I Wish I Was At Home Listening To Swans. Ναι, κύριοι. Δεν ξέρω ποιοι είστε, αλλά εσάς που σας δημιουργείται η επιθυμία να ακούσετε Swans παραπάνω από δυο φορές τον μήνα, κάτι έχετε. Δεν το λέω για να παρεξηγηθείτε. Το ξέρετε κι εσείς οι ίδιοι ότι κάτι έχετε!

♠ Και ενώ πασχίζω να γράψω κριτική για το πώς οι Tame Impala έγιναν Daft Punk, μου βγήκε ευκολότερο εν μέσω καλοκαιριού να γράψω κριτική για ρουμανικό, παγωμένο folk/black metal. Μυστήριες οι βουλές της έμπνευσης.

♠ Το κομμάτι που έχει κολλήσει -σαν ιός σε υπολογιστή μπαμπά- στο μυαλό μου είναι αυτό που τραγουδάει ο Kirk Douglas στο 20.000 Leagues Under The Sea του 1954. Με νοιώθει άραγε κανείς ή να προχωρήσω σε Pogues;

  • SHARE
  • TWEET