«Α Buyer's Guide»: Dream Theater

Οδηγός δισκογραφίας για μια από τις λίγες μπάντες που άλλαξαν τόσο πολύ την metal μουσική

Από τους Πάνο Παπάζογλου, Νίκο Καταπίδη, Χρήστο Καραδημήτρη, 19/01/2016 @ 10:00

Οι μοναδικοί Dream Theater, υπεύθυνοι για την εν πολλοίς αναγέννηση και εμπορική ανάδειξη και καταξίωση ενός υποπεδίου του «σκληρού» ήχου, περιπλανήθηκαν σε πολλές επωδούς, χάραξαν νέα μονοπάτια και αποτέλεσαν μια σημαντική πηγή του λεγόμενου προοδευτικού metal. Από το μνημειώδες "Images And Words" και το εξαιρετικό και τολμηρό "Falling Into Infinity", στο πειραματικό "Six Degrees..." και τη μανιέρα του "Train Of Thought", το συγκρότημα παρέμενε σταθερά σε δημιουργικά πρότυπα που μόνο οι ίδιοι κατάφερναν να θέσουν και να ξεπεράσουν. Από τις αξεπέραστες μελωδίες του "A Change Of Seasons" στην αδιαφορία ενός "Dream Theater", και από την προοδευτική ομοβροντία του "Awake" στην πατενταρισμένη Theater-ίλα του "A Dramatic Turn Of Events". Οι πέντε μουσικοί, με τον βασικό πυρήνα του Portnoy - Petrucci - Myung, κατάφεραν, όχι μόνο να εισάγουν τον προοδευτικό σκληρό ήχο στα μεγάλα σαλόνια των '90s, αλλά και να επανασυστήσουν σε μια νέα στρατιά οπαδών τους σημαντικά συγκροτήματα που αποτέλεσαν βασικές επιρροές τους. Τους Rush φερ' ειπείν, ή ακόμα και τους Yes.

Dream Theater

Οι Dream Theater της δεκαετίας του '90 κυρίως, αλλά βασικά μέχρι και την κυκλοφορία του "Six Degrees Of Inner Turbulence", ήταν ένας εκπληκτικός οργανισμός παραγωγής μουσικών αριστουργημάτων, αλλά και μια παρέα παθιασμένων μουσικών που ήθελε να μοιραστεί το όραμά της με κάθε έναν ξεχωριστά οπαδό της μουσικής της. Και για αυτό φρόντιζε ο Mike Portnoy κυρίως. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Η θριαμβολογία τους δεν έγκειται μόνο στα δισκογραφικά τους πεπραγμένα, ήταν και οι ασύλληπτες εμφανίσεις τους, με πάντα αλλαγμένα setlist μέσα στην ίδια περιοδεία, το nerd πάρτυ που έστηναν επί σκηνής και η παράσταση τεχνικής αρτιότητας που έδιναν κάθε φορά μέσα από τα θρυλικά "An Evening With Dream Theater..." Ακόμα και διασκευές σε ολόκληρα κλασικά άλμπουμ τόλμησαν να κάνουν, με τα θετικά και τα αρνητικά τους, αλλά η περιπετειώδης έκφραση της μουσικής τους ιδιοφυΐας έβρισκε πάντα την κατάλληλη στιγμή για να γίνει εξωστρεφής.

Dream Theater

Μέχρι που οι Dream Theater άλλαξαν πλεύση και μέσα από μια στροφή προς τον ακραίο ήχο κατέληξαν στο ρόστερ μιας κλασικής metal δισκογραφικής εταιρείας και έκτοτε η έμπνευση και η προοδευτική τους ιδιότητα είναι σχεδόν απόντα χαρακτηριστικά σε κάθε κυκλοφορία τους. Με τον βασικό τους κινητήριο μοχλό να έχει αποχωρήσει, οι Dream Theater χωρίς τον Mike Portnoy συνεχίζουν στον μεταλλικά τεχνοκρατικό τους αυτόματο και με τον Mike Magnini πίσω από τα ντραμς, έχουν ένα ενδιαφέρον "A Dramatic Turn Of Events" και ένα παντελώς αδιάφορο άλμπουμ "Dream Theater".  Και με τον Jordan Rudess να ασχολείται με την μουσική σύνθεση σε application που αφορούν tablet και να έχει να συνεισφέρει κάτι ουσιαστικό στη δισκογραφία των Theater από την εποχή του "Six Degrees...", το συγκρότημα φαίνεται να έχει επέλθει σε καλλιτεχνικό τέλμα. Γιατί εμπορικά δεν τα πάνε και άσχημα.

Dream Theater

Παρ' όλα αυτά, ο οδηγός που παρουσιάζεται στο ανανεωμένο Rocking.gr είναι μια απλή εικόνα, μια συλλογική αποτίμηση οπαδών και μια σχετική αντικειμενική εκτίμηση για την προσφορά των μεγάλων Dream Theater στον (πάλαι ποτέ)  προοδευτικό ήχο. Rock και metal. Επιδραστικοί, περιπετειωδεις και κυρίως διαχρονικοί, οι δίσκοι στους οποίους αναφερόμαστε είναι αυτοί που αποτελούν εν κατακλείδι τα απολύτως απαραίτητα άλμπουμ.

Take The Time. Learning To Live.

Επιμέλεια εισαγωγής: Πάνος Παπάζογλου

 

 
Dream Theater - Images And Words
Images And Words
(Elektra, 1992)

Πριν πολύ λίγο καιρό είχα την τύχη να συνομιλώ ιδιωτικά με έναν από τους ανθρώπους που επηρέασαν όσο λίγοι των χώρο της προοδευτικής rock και metal μουσικής την τελευταία εικοσαετία. Μιλώντας για την τρέχουσα κατάσταση του progressive metal χώρου, μου εξέφρασε τους προβληματισμούς του, αναφέροντας πως πρακτικά ότι είχε να πει όλο το ιδίωμα το είπαν οι Dream Theater με το "Images And Words". Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά δεν είναι τελείως εκτός πραγματικότητας. Είναι η βίβλος της προοδευτικής μουσικής, ένα από τα πέντε-έξι άλμπουμ που άλλαξαν τόσο πολύ το πρόσωπο του heavy metal και πως το αντιλαμβάνεται και το αντιλαμβάνεται ο κόσμος. Περιλαμβάνει οκτώ ύμνους, απαράμιλλης έμπνευσης, άπιαστης τεχνικής και μέτρο σύγκρισης για τους ίδιους και για όποιον παίξει ποτέ αυτή τη μουσική. (X.K.)
Dream Theater - Scenes From A Memory
Scenes From A Memory
(Elektra, 1999)

Με την ιδέα του "Metropolis Pt.2" να προϋπάρχει, οι Dream Theater με τον Sherinian ακόμα στο συγκρότημα είχαν ξεκινήσει να ετοιμάζουν το άλμπουμ που επρόκειτο να τους γιγαντώσει. Με τον Jordan Rudess στα πλήκτρα, να συνεισφέρει πάνω στις μαεστρικές ορμές του Sherinian, το "Scenes From A Memory" αποτέλεσε ένα αριστούργημα των Dream Theater και τους έδωσε την απαραίτητη εμπορική ώθηση να συνεχίσουν. Θεματολογία, προσεγμένη η κάθε λεπτομέρεια και μια τετράδα στα ορχηστρικά μέρη, η οποία συνθετικά και εκτελεστικά απογείωσε τις δυνατότητές του. Είτε σε κομμάτια σαν το "Home" και το "Dance Of Eternity" που περιέχει ακατάλληλα για ανηλίκους time signatures, είτε στις πιο μελωδικές και αργόσυρτες στιγμές, το σύνολο του "Scenes..." το μετατρέπει αυτομάτως σε ένα μοναδικό άλμπουμ, ένα αρχετυπικό prog metal αριστούργημα στο τέλος των '90s. (Π.Π.)
 
 
Dream Theater - Awake
Awake
(Elektra, 1994)

Μετά από τη φοβερή επιτυχία του "Images And Words", οι Dream Theater για πρώτη φορά ένιωσαν την πίεση της σύνθεσης με χρονικό περιορισμό και ένα ανυπόμονο fanbase να περιμένει να δει το επόμενο βήμα τους. Σαν να μην έφτανε αυτό, κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων ο Kevin Moore ανακοίνωσε στη μπάντα την αποχώρησή του, μετά την ολοκλήρωση του άλμπουμ. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, αψηφώντας και πάλι τα «πρέπει», σε μια εποχή που το grunge και η λιτότητα επικρατούσε στη μουσική, οι Dream Theater έβγαλαν έναν από τους πλέον σκοτεινούς, heavy και ιδιαίτερους δίσκους τους. Για πρώτη φορά με επτάχορδη κιθάρα κι έναν μανιασμένο LaBrie σε ίσως την καλύτερη δισκογραφική του παρουσία, και το κύκνειο άσμα του Moore να στοιχειώνει τις καρδιές μας, το "Awake" αποτυπώνει μια πλευρά της μπάντας που δεν είδαμε ποτέ ξανά. (Ν.Κ.)
Dream Theater - Six Degrees Of Inner Turbulence
Six Degrees Of Inner Turbulence
(Elektra, 2002)

Πώς ξεπερνάς αλήθεια ένα μεγαλειώδες άλμπουμ σαν το "Scenes From A Memory"; Πόσο εύκολο θα ήταν να ακολουθήσουν το ίδιο μονοπάτι από τότε και να μείνουν σταθεροί στο άλμπουμ που τους γιγάντωσε; Όταν μιλάμε για τους αυθεντικούς Dream Theater με το απρόβλεπτο και το περιπετειώδες τους στοιχείο είναι εύκολο να εννοηθεί ότι η συνέχεια θα ήταν τελείως διαφορετική. Ακόμα πιο περίπλοκες καταστάσεις, διπλή κυκλοφορία και τόση πολλή μουσική, ώστε ακόμα και τότε το συγκεκριμένο άλμπουμ δεν κέρδισε τη φήμη που του αναλογούσε. Μια περίοδο που ο Portnoy ανέβαζε ξανά βιντεάκια με τις διαδικασίες ηχογράφησης και έδινε την εντύπωση μιας εξαιρετικής παρέας που δημιουργεί με τις επιρροές της σε πρώτο πλάνο. "The Great Debate" για αρχή, "Misunderstood" και ολόκληρο το δεύτερο CD με το ομώνυμο τραγούδι είναι στοιχεία της απόλυτης Theater-ικής δημιουργικότητας. Το "Six Degrees..." είναι επίσης το άλμπουμ στο οποίο συνεισέφερε εξαιρετικά στοιχεία και ο Jordan Rudess, με εισαγωγή νέων ήχων. Ενδεχομένως το τελευταίο μεγάλο άλμπουμ των Dream Theater και όχι σε διάρκεια. (Π.Π.)
 
Dream Theater - Falling Into Infinity
Falling Into Infinity
(Elektra, 1997)

Το πιο υποτιμημένο άλμπουμ των Dream Theater είναι ένα εξαίρετο, αψεγάδιαστο καλλιτέχνημα, το οποίο είναι μια πεντακάθαρη προοδευτική rock δήλωση του συγκροτήματος. Παραγωγή, artwork, συνθέσεις, ερμηνείες,  φανερώνουν το τότε όραμα των Theater για την κατάκτηση μιας ευρείας αποδοχής, η οποία ωστόσο ήρθε με το επόμενο άλμπουμ. Παρ' όλα αυτά, ο ήχος που προσεγγίζουν στο "Falling...", πάντα με την αρωγή του εξαιρετικού Derek Sherinian στα πλήκτρα, είναι ίσως ο ήχος που καταφέρνει και ισορροπεί περισσότερο από κάθε άλλο άλμπουμ τους τις δύο τάσεις τους. Από τη μια η αγάπη τους για τον προοδευτικό χώρο των '70s και από την άλλη η ανάγκη τους για υπέρμετρη πολυπλοκότητα μέσα από τον απόλυτο έλεγχό τους όμως. Το αποτέλεσμα; Μοναδικό. "Peruvian Skies", "Trial Of Tears", "Lines In The Sand" είναι συνθέσεις που εντυπωσιάζουν με την ποικιλία και τον πλουραλισμό τους σε ήχους. Το "Falling Into Infinity" ανήκει στις μεγαλειώδεις στιγμές του γκρουπ. (Π.Π.)
 
Dream Theater - Train Of Thought
Train Of Thought
(Elektra, 2003)

Όπως είχε πει ο Petrucci, πάντα κάποια heavy κομμάτια στα live είχαν μεγάλη ανταπόκριση κι ενέργεια, και για το "Train Of Thought" η βασική ιδέα ήταν να είναι ένας δίσκος μόνο με τέτοια κομμάτια. Με διαφορά ο πιο metal και heavy δίσκος των Dream Theater, ίσως μονοδιάστατος για κάποιους, που έκανε όμως τη μπάντα περισσότερο αποδεκτή σε ένα ευρύτερο κοινό. Η σύνθεσή του διήρκεσε μόλις τρεις εβδομάδες, ωστόσο το αποτέλεσμα είναι συμπαγές και προσεγμένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Με δαιδαλώδεις συνθέσεις άνω του δεκάλεπτου, ένα υπερσυναισθηματικό "Vacant" και το φοβερό instrumental "Stream Of Consciousness", το "Train Of Thought" είναι ένας από τους πιο ιδιαίτερους δίσκους της μπάντας, που δίχασε αλλά έχει κερδίσει την καρδιά των περισσότερων μεταλλάδων. (Ν.Κ.)
 
Dream Theater - Octavarium
Octavarium
(Elektra, 2005)

Μετά το μεταλλικό ξέσπασμα του "Train Of Thought", είχε έρθει η ώρα για μια πιο ισορροπημένη δουλειά από τους Dream Theater. Το "Octavarium" κατακρίθηκε αρκετά για την εμφανή επιρροή από μπάντες όπως οι Muse, ωστόσο είναι ένας τόσο συμπαγής και ποικίλος δίσκος που δεν μπορεί παρά να χαρακτηρίζεται «essential». To ομότιτλο κομμάτι είναι ένας prog οργασμός, μια υπόκλιση στο progressive rock που διαμόρφωσε όλους τους μουσικούς της μπάντας και αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά «epics» που έχουν γραφτεί γενικότερα. Το υποβόσκον concept περί πληρότητας και ενός κύκλου που κλείνει, η οκτάβα που ξεκινά από το πρώτο κομμάτι και ολοκληρώνεται με την τελευταία νότα του "Octavarium", και όλα τα μικρά στοιχεία στο artwork που το συμπληρώνουν, είναι μια ακόμη πινελιά ιδιοφυΐας σε αυτό το ιδιαίτερο μουσικό δημιούργημα, που έκλεισε την pre-Roadrunner εποχή της μπάντας με τον καλύτερο τρόπο. (Ν.Κ.)
 
Dream Theater - Cleaning Out The Closet
Cleaning Out The Closet
(Fanclub release, 1999)

Τα πράγματα που έκανε ο Mike Portnoy μια φορά κι έναν καιρό, για τους οπαδούς των Dream Theater, τα έχουν κάνει λίγοι μουσικοί. Μια από τις αρμοδιότητες που είχε αναλάβει ήταν η τήρηση του αρχείου με ό,τι έκανε η μπάντα στο στούντιο ή επί σκηνής και μια άλλη ήταν η επιμέλεια των επίσημων fan club. Από τις εννέα κυκλοφορίες που διέθεσε μέσω του δικτύου των επίσημων fan club ανά τον κόσμο ξεχωρίζει το "Cleaning Out The Closet" του 1999. Περιλαμβάνοντας ακυκλοφόρητα τραγούδια ήταν ότι πολυτιμότερο μπορούσε να έχει στα χέρια του ένας οπαδός εκείνες τις ημέρες και έκρυβε απίστευτα διαμαντάκια, όπως το εντεκάλεπτο "Raise The Knife" που δεν χώρεσε στο "Falling Into Infinity", φοβερά b-sides προγενέστερων singles ("Eve", "To Live Forever") και γενικότερα τραγούδια που ηχογραφήθηκαν από το 1991 ως το 1997, όταν οτιδήποτε άγγιζε η μπάντα γινόταν χρυσός. Φαντάζομαι ότι πλέον είναι δύσκολο να βρεθεί αυθεντικό, αλλά για λοιπό nerd υλικό πηγαίνετε εδώ. (Χ.Κ.)
 
Dream Theater - Dream Theater
Dream Theater
(Roadrunner, 2013)

Πολυπαιγμένο το έργο με τα self-titled άλμπουμ μετά από αλλαγές στο line-up μιας μπάντας. Ιδιαίτερη και η βαρύτητα που δίνεται στο περιεχόμενο όταν θεωρητικά δηλώνει τη σύγχρονη ταυτότητά της. Ωστόσο το "Dream Theater", δεν ανταποκρίθηκε στις ομολογουμένως μεγάλες προσδοκίες μας μετά και το πολύ καλό "A Dramatic Turn Of Events". Αν και το songwriting είναι πιο συγκεντρωμένο, υπάρχουν δυνατές μελωδίες και φυσικά το χαρακτηριστικό εξωγήινο παίξιμο, αποπνέει μια ασφάλεια και μια έλλειψη φιλοδοξίας. Η ύπαρξη του συμφωνικού μέρους στο "Illumination Theory" είναι μια ευπρόσδεκτη καινοτομία, ωστόσο η γενικότερη εντύπωση που μένει είναι πως το "Dream Theater" είναι απλά μια ακόμη αξιοπρεπής προσθήκη στη δισκογραφία της μπάντας, χωρίς να καταφέρει να πιάσει τις κορυφές που περιμέναμε. (Ν.Κ.)
 
Dream Theater - Once In A Live Time
Once In A Live Time
(Elektra, 1998)
Η περιοδεία που ακολούθησε την κυκλοφορία του "Falling Into Infinity" είχε ως αποτέλεσμα αυτό το εκπληκτικό διπλό live ντοκουμέντο και μια βιντεοκασέτα, η οποία αργότερα ενσωματώθηκε σε DVD. Παρατηρώντας απλά και μόνο το tracklisting, και ακούγοντας την εκτελεστική μαγεία των Theater ακόμα και μέσα στα τραγούδια με αρκετές αναφορές σε άλλους καλλιτέχνες, αλλά και το απίστευτο δέσιμο των μουσικών μεταξύ τους καταλαβαίνεις γιατί διαμορφώθηκαν σε τόσο μεγάλο όνομα. Η ικανότητά τους να αλλάζουν διαρκώς τα τραγούδια και να αιφνιδιάζουν το κοινό, είναι κατανοητή ακόμα και μέσα από την ακρόαση του συγκεκριμένου διπλού live. Η συμμετοχή του Derek Sherinian στα πλήκτρα είναι φανταστική και τόσο ταιριαστή με τον ήχο της εποχής εκείνης των Theater και ιδίως σε σημεία που αυτοσχεδιάζουν. Οι ζωντανές CD/DVD κυκλοφορίες που ακολούθησαν (κυρίως το "Live Scenes" και το "Budokan") είναι και αυτά εξαιρετικά και άκρως εντυπωσιακά, αλλά η αυθεντικότητα που βγάζει το "Once..." και οι παθιασμένες εκτελέσεις ενός συγκροτήματος που είναι έτοιμο να κατακτήσει τον κόσμο είναι στοιχεία που το απογειώνουν. (Π.Π.)

A Compilation

Είναι πολύ δύσκολο να συντάξει κάποιος μια συλλογή τραγουδιών των Dream Theater, καθώς υπάρχουν άλμπουμ που θα έπρεπε να μπουν ολόκληρα ή τουλάχιστον είναι πολύ δύσκολο να επιλεχθούν επιμέρους κομμάτια μέσα από αυτά.

Παρ' όλα αυτά καταλήξαμε σε είκοσι τραγούδια που θεωρούμε ότι μπορούν να δώσουν μια αντιπροσωπευτική εικόνα της ως σήμερα σπουδαίας πορείας του συγκροτήματος. 

1. Pull Me Under ("Images And Words")
2. Take The Time ("Images And Words")
3. Metropolis Pt.1 ("Images And Words")
4. Learning To Live ("Images And Words")
5. Voices ("Awake")
6. The Mirror ("Awake")
7. Space Dye Vest ("Awake")
8. A Change Of Seasons ("A Change Of Seasons" EP)
9. Peruvian Skies ("Falling Into Infinity")
10. Lines In The Sand ("Falling Into Infinity")
11. Beyond This Life ("Metropolis Pt.2: Scenes From A Memory")
12. Home ("Metropolis Pt.2: Scenes From A Memory")
13. Dance Of Eternity ("Metropolis Pt.2: Scenes From A Memory")
14. Finally Free ("Metropolis Pt.2: Scenes From A Memory")
15. Misunderstood ("Six Degrees Of Inner Turbulence")
16. Six Degrees Of Inner Turbulence ("Six Degrees Of Inner Turbulence")
17. As I Am ("Train Of Thought")
18. Octavarium ("Octavarium")
19. The Count Of Tuscany ("Black Clouds & Silver Linings")
20. Breaking All Illusions ("A Dramatic Turn Of Events")

  • SHARE
  • TWEET