Proclamation, Blasphemophagher, Slaughtered Priest @ Sin City, 20/03/10

Πικρή αλήθεια παραμένει το γεγονός ότι η χώρα μας βρίσκεται επί σειρά (πολλών) ετών στη συναυλιακή μαύρη λίστα της underground death / black σκηνής, παρά τις καλές σχέσεις που τηρούνται με τα όποια εγχώρια σχήματα. Ο λόγος δεν είναι άλλος από την έλλειψη ενδιαφέροντος από πλευράς κοινού και διοργανωτών, καθώς οι promoters που θα «ψαχτούν» για να κλείσουν κάτι πραγματικά αξιόλογο μετρούνται στα δάκτυλα του μισού χεριού, ενώ, ως γνωστό, ο πυρήνας του (Αθηναϊκού, έστω) κοινού αποτελείται από πρόσωπα γνωστά και «σεσημασμένα» - κάτι που ελπίζουμε πως αλλάζει με τον καιρό, μιας κι η εμφάνιση ανάλογων events έχει αρχίσει να αυξάνεται σε ρυθμούς δυσανάλογους με αυτούς του παρελθόντος.

Ξεκινώντας από τους Slaughtered Priest, οι οποίοι άνοιξαν την συναυλία εν απουσία σημαντικής μερίδας των παρευρισκομένων, οφείλω να παραδεχθώ η απόδοσή τους ανήκε στις πραγματικά ελάχιστες περιπτώσεις που κατάφεραν να αγγίξουν τα standards των headliners. Ίσως και να υπερβάλλω, από την στιγμή που το τυπικό black / thrash ύφος τους δεν δημιουργεί τις πλέον ευνοϊκές συνθήκες διαφοροποίησης, αλλά, απ' την άλλη, δεν ήσαν λίγοι εκείνοι που απογοητευμένοι παρακολούθησαν το δεύτερο μισό της εμφάνισης, ακριβώς επειδή (χωρίς ουσιώδη αιτία) επέλεξαν να χάσουν το πρώτο. Τα Destruction oriented riff-άκια τους δεδομένα αποτέλεσαν ένα ευχάριστο κόλλημα στο νου οποιουδήποτε παρακολούθησε την συναυλία και μιας και μιλάμε για στιγμές, ως προσωπικό highlight θα επέλεγα το ομώνυμο κομμάτι του πρώτου τους album με τίτλο "Eternal Goat Reign", το οποίο αποτέλεσε και τέλειο έναυσμα με την είσοδο τους στην σκηνή.

Η αλήθεια είναι πως τα δύο ξένα ονόματα της βραδιάς αξίζουν κάτι παραπάνω από ξεχωριστή αναφορά το καθένα, αλλά δε μπορώ να κρύψω την αμφιβολία που τρέφω περί του ποιός στάθηκε τελικά ως ο πραγματικός headliner του event. Οι Ιταλοί Blasphemophagher σίγουρα τήρησαν όλα τα κριτήρια για μια κυρίαρχη εμφάνιση, από την στιγμή που το death / black ύφος τους, με επιρροές από Blasphemy και Von, μέχρι Sarcofago και Archgoat, καταλήγει πιο ενδιαφέρων συγκριτικά με την Blasphemy worship ταυτότητα των Proclamation -παρόλο που επίσης συνδυάζει πολλά «κλισαρισμένα» στοιχεία- ενώ, από την άλλη, έχουμε το προβλεπόμενο πολεμικό image του κιθαρίστα με την μορφή κράνους και μάσκας αερίων, το οποίο απέσπασε ποικίλα θετικά σχόλια, μιας και δεν ήσαν λίγοι εκείνοι που δυσαρεστήθηκαν από την υπερβολική «επιμέλεια» στο βάψιμο και λοιπή επένδυση των Proclamation. Αναμενόμενο, πιθανώς, αν συνυπολογίσουμε το ότι σημαντικός πυρήνας του κοινού παρευρέθη αποκλειστικά για την εμφάνιση των Ιταλών (που να ξαναγράφω αυτό το όνομα), οι οποίοι με την σειρά τους δεν διέψευσαν τους εν λόγω οπαδούς ούτε στο ελάχιστο, καθώς απέδωσαν το υλικό τους τουλάχιστον άψογα, όντας απίστευτα δεμένοι και καλοπροβαρισμένοι.

Για να είμαι όμως ειλικρινής, επειδή στη μουσική η υποκειμενικότητα συναντάται πολύ πιο συχνά από την όποια «αντικειμενικότητα» (μια πτυχή που πραγματικά ενδέχεται να μην υφίσταται στο θέμα τέχνη), προσωπικά ευχαριστήθηκα εξ' ίσου την εμφάνιση των Proclamation, για τον πολύ απλό λόγο του ότι ήσαν μακράν πιο κινητικοί επί σκηνής, κάτι το λογικό αν σκεφτεί κανείς πως ο μπασίστας των Blasphemophagher τηρεί και χρέη τραγουδιστή, ενώ ο κιθαρίστας τους καταλήγει υπερβολικά εύσωμος για μια σωστή σκηνική παρουσία. Και οι δύο μπάντες βέβαια απέδωσαν τα μέγιστα, απλά μπορείτε να πείτε πως ο τελικός απολογισμός κρίνεται στα σημεία, ανάλογα με την φύση των μουσικών προτιμήσεων του καθενός.

Φτάνοντας στον επίλογο ενός αξιόλογου event, αξίζει να αναφέρουμε πως η όλη διοργάνωση έμοιαζε αρκετά ενδιαφέρουσα για να προσελκύσει και ξένο προς τα γκρουπ κόσμο, ή αν προτιμάτε, λοιπούς φίλους της σκηνής, οι οποίοι δεν τυγχάνουν συχνά ανάλογων συναυλιακών ευκαιριών. Επόμενη «γιορτή» ενδέχεται να αποτελέσει το πραγματικό «feast» που ακούει στο όνομα των The One, ενώ κάπου εδώ οφείλουμε να αναφέρουμε την ομολογουμένως μεγάλη ατυχία της ακύρωσης των (θεών) Inquisition που περιλαμβάνονταν στο αρχικό billing - μια ατυχία που ευελπιστούμε να αναπληρωθεί με κάποιο ανάλογο event και τις αντίστοιχες χαμηλές τιμές εισιτηρίων (15 ευρώ του συγκεκριμένου, παρακαλώ), τις οποίες φυσικά στηρίζουμε κι επικροτούμε.

Υ.Γ.: Bonus clue της βραδιάς αποτελούν τα μουσικά γούστα των ίδιων των μελών, με τον drummer των Blasphemophagher να τηρεί πιστό Lemmy look, όσον αφορά τα τιμημένα γένια, ενώ, παράλληλα, εντύπωση έκανε το Snaggletooth tattoo εποχής "Sacrifice" στο δεξί μπράτσο του μπασίστα / τραγουδιστή των Proclamation. Άξιοι!