Metallica

Είναι καλοκαίρι του 1984 όταν οι Metallica αποφασίζουν να μπουν στο studio για να ηχογραφήσουν τον διάδοχο του ντεμπούτου τους "Kill ‘Em All". Για να γίνει αυτό μετακομίζουν στην Κοπεγχάγη της Δανίας (πατρίδα του Lars Ulrich). Εκεί, στα Sweet Silence Studios γεννιέται το "Ride The Lightning", το πρώτο album των Metallica σε συνεργασία με τον πολύ γνωστό παραγωγό Flemming Rasmussen.

Το "Ride The Lightning" γίνεται προάγγελος της σταδιακής αλλαγής που θα ακολουθήσει το συγκρότημα και θα του επιφέρει παγκόσμια αναγνώριση. Ξεφεύγοντας από τα παραδοσιακά thrash μονοπάτια που οι ίδιοι δημιούργησαν το 1983 με το "Kill ‘Em All", οι Metallica παρουσιάζονται πιο ώριμοι και συγκεντρωμένοι, με έκδηλες πλέον τις Ευρωπαϊκές heavy καταβολές τους. Παρόλα αυτά το "Ride The Lightning" δεν στερείται τις επιθετικότητας των πρώτων ημερών. Αντιθέτως. Τα riff του είναι ακόμα πιο γρήγορα και πιο heavy και η ατμόσφαιρα του δίσκου πιο σκοτεινή από τον προκάτοχό του. Περιέχει όμως και τραγούδια που για τους εν έτει 1984 οπαδούς τους ήταν πραγματική έκπληξη.

Αυτή η έκπληξη έρχεται ήδη από τα πρώτα δευτερόλεπτα του album, με το εναρκτήριο "Fight Fire With Fire" να ξεκινά με μία πολύ ωραία ακουστική εισαγωγή και να έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον πραγματικό χαρακτήρα του κομματιού, το οποίο πρόκειται για ένα από τα πιο thrashy και γρήγορα κομμάτια του δίσκου. Αυτό, μαζί με το καταιγιστικό "Trapped Under Ice" και το αγαπημένο του thrash κοινού "Creeping Death" αποτελούν και τα πιο επιθετικά τραγούδια του δίσκου και είναι τα κομμάτια που βρίσκονται πιο κοντά στο ύφος του ντεμπούτου τους.
Με το ομώνυμο, "Ride The Lightning", οι Metallica ανοίγονται σε νέους ορίζοντες. Ναι μεν πρόκειται για ένα thrash κομμάτι, αλλά ξεδιπλώνει και έναν διακριτικό progressive χαρακτήρα στη μουσική της μπάντας που θα φανεί καλύτερα κάποια χρόνια αργότερα, στο "...And Justice for All" album.

Μία από τις πιο αναγνωρίσιμες και εντυπωσιακές εισαγωγές στην ιστορία του metal και ένα από τα καλύτερα κομμάτια της καριέρας των Metallica ξεκινά με χτυπήματα καμπάνας! Και ο λόγος φυσικά για το "For Whom The Bell Tolls", που έχει μουσική βαριά και ασήκωτη και μερικούς από τους καλύτερους στίχους που έχει γράψει ποτέ ο James Hetfield, εμπνευσμένους από την ομώνυμη νουβέλα του Ernest Hemingway.

Και περνάμε στο πιο υποτιμημένο κομμάτι του δίσκου, το "Escape". Το κομμάτι αυτό είναι ένα από τα λιγότερο γνωστά τραγούδια τους, που όμως δεν υπολείπεται σε τίποτα έναντι των άλλων μεγάλων τραγουδιών αυτού του δίσκου. Αν και είναι περισσότερο heavy, όπως και το "For Whom The Bell Tolls", και έχει ένα πολύ ωραίο mid tempo ρυθμό, ποτέ δεν έλαβε την προσοχή που θα του έπρεπε.

Αφήνω επίτηδες για το τέλος τα δύο κομμάτια «έκπληξη» του δίσκου που δίχασαν το κοινό της σκηνής του San Francisco και έκαναν τους σκληροπυρηνικούς thrashers να τους αποκηρύξουν. Απ’ τη μία έχουμε την πρώτη «μπάλαντα» των Metallica, το "Fade Τo Black". Χωρίς να αποτελεί πραγματική μπαλάντα είναι το πιο μελωδικό και συναισθηματικά φορτισμένο κομμάτι του "Ride The Lightning". Ξεκινά και αυτό με ένα ακουστικό intro, το οποίο διακόπτεται για να μπουν τα πιο βαριά σημεία χωρίς όμως να χάνει σε κανένα σημείο την μελωδικότητα του. Το έτερο τραγούδι είναι το instrumental "The Call of Ktulu", το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου (αγγίζει τα εννέα λεπτά) το οποίο και κλείνει το "Ride.." πολύ όμορφα, αφήνοντας τους Metallica και πάλι σε progressive μονοπάτια.

Συνοψίζοντας, το "Ride The Lightning" πρόκειται για δίσκο σταθμό στην ιστορία των Metallica και του metal γενικά. Το συγκρότημα εμφανίζει πρόοδο σε όλους τους τομείς, οι κιθάρες είναι ακόμα πιο τεχνικές, τα solo του Kirk Hammet σπέρνουν και ο Hetfield στο ρόλο του τραγουδιστή εμφανίζεται σαφώς βελτιωμένος και πιο εκφραστικός. Αν προσθέσουμε σε αυτά την συνεισφορά/επιρροή του Dave Mustaine σε δύο από τα τραγούδια του δίσκου ("Ride The Lightning", "The Call Of Ktulu"), από την εποχή που ήταν ακόμα μέλος των Metallica, τότε μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι κρατάμε στα χέρια μας ένα αριστούργημα, που για πολλούς θεωρείται και το peak της δισκογραφίας των Metallica. Και όμως πρόκειται μόνο για την αρχή...

Τρεις λόγοι που θεωρώ το "Ride The Lightning" σημαντικό για την ιστορία των Metallica:

1. Είναι το πρώτο πραγματικά ώριμο album της καριέρας τους.

2. Στο "Ride The Lightning" έχουμε και την καθιέρωση του προσωπικού τους στυλ και χαρακτήρα.

3. Μα θέλει και ρώτημα; Για το "For Whom the Bell Tolls" φυσικά!