Yob

O όγδοος ολοκληρωμένος δίσκος των τιτάνων YOB θα μπορούσε να είχε σαν όνομα κάτι κοντά στο «Από την τραγωδία, στον θρίαμβο». Ένας θρίαμβος της ζωής και της επιμονής, επί του επικείμενου τέλους. Ένα τέλος που χτύπησε την πόρτα του Mike Scheidt σαν να είχε κάποιο πρόωρο ραντεβού μαζί του, αλλά ο τσίφτης δεν μάσησε. Έστησε τον θάνατο επιδεικτικά καθώς έπρεπε να πάρει τους άλλους δύο και να γράψουν το "Our Raw Heart".

Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από το καθοριστικό "Clearing The Path To Ascend" και πολλοί ήταν αυτοί που αναρωτιόντουσαν (μεταξύ αυτών και εγώ) αν οι Yob θα μπορούσαν να ξεπεράσουν, ή να αναμορφώσουν έστω, τη μουσική τους ώστε να πλησιάσουν το προαναφερθέν αριστούργημα. Δεν θα μάθουμε ποτέ πώς θα ήταν η μουσική του "Our Raw Heart" αν ο Scheidt δεν είχε φτάσει τόσο κοντά στνο θάνατο. Ό,τι γράφει δεν ξεγράφει όμως και ο καινούργιος δίσκος της τριάδας από το Oregon μάλλον θα αποδειχθεί καθοριστικός για τις μουσικές γενιές που έρχονται.

Οι Yob ήταν πάντα το όχημα εξαγνισμού του κιθαρίστα και τραγουδιστή τους. Το όχημα που θα έβγαζε τους δαίμονές του στο φως του ήλιου και θα μπορούσε να αναμετρηθεί μαζί τους. Η αγωνία και ο πόνος δεν είναι καινούργια συναισθήματα για εκείνον. Το "Clearing The Path To Ascend" άλλωστε ήταν μία κραυγή σωτηρίας απέναντι στην κατάθλιψη (με την οποία ο Scheidt έχει παραδεχθεί ότι παλεύει πολλά χρόνια τώρα) και το πώς ο ίδιος προσπαθούσε να βγει από αυτό το σκοτεινό τούνελ.

Το "Our Raw Heart" είναι ακριβώς αυτό που λέει και ο τίτλος του: Η σκληρή μας η καρδιά. Ναι, τα πάντα εκεί έξω είναι σκληρά και απάνθρωπα. Παρ' όλα αυτά έχουμε αυτό το γαμημένο βασικό όργανο που χτυπάει εκεί μέσα. Και όσο χτυπάει θα ζούμε. Και όσο ζούμε θα βαράμε. Δεν είναι καθόλου εύκολο άκουσμα το νέο άλμπουμ των Yob. Είναι συναισθηματική δοκιμασία βαρβάτη. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που το πρώτο τραγούδι που έβγαλαν στη δημοσιότητα ήταν το "The Screen". Ένα ωμό doom αριστούργημα 9 λεπτών και 50 δευτερολέπτων το οποίο χτίζει πάνω σε ένα και μοναδικό, μονοκόμματο και ασήκωτο riff, ακριβώς όπως ο πόνος έκανε τον Scheidt να διπλώσει.

Ο δίσκος όμως έχει πολλά «ωμά doom αριστουργήματα». To "Ablaze" που ανοίγει το άλμπουμ μπορεί να είναι και η πιο ολοκληρωμένη σύνθεσή του παρόλο που υπάρχουν μέσα σε αυτό δύο τραγούδια των 16 και 14 λεπτών αντίστοιχα. Ατμόσφαιρα που βρωμάει Yob από χιλιόμετρο με τα χαρακτηριστικά hooks στα φωνητικά του Scheidt που να την πω την αμαρτία μου, μου θύμισαν λίγο Mastodon στα πιο επικά τους κομμάτια (κλασική περίπτωση το αυγό έκανε την κότα ή το ανάποδο). Το "Beauty In Falling Leaves" ξεχωρίζει για τη μελαγχολία του, ενώ το "Original Face" τσιμπάει τον ρυθμό για να προετοιμάσει το έδαφος για το ομώνυμο γλυκόπικρο ατμοσφαιρικό και αργόσυρτο έπος, trademark Υob τραγουδιού, το οποίο κλείνει τη δοκιμασία ακρόασης του "Our Raw Heart".

Αν φτάσεις στο τέλος και είσαι κομπλέ τότε θα καταλάβεις ακριβώς το περιεχόμενο των λεγομένων του Scheidt που ανέφερε ότι «ο δίσκος είναι ένα δώρο που δόθηκε σε όλους μας».