While Heaven Wept

Suspended At Aphelion

Nuclear Blast (2014)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 14/10/2014
Οι While Heaven Wept αποκτούν το δικό τους κόσμημα στο παλμαρέ του progressive metal
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Η πορεία των While Heaven Wept μοιάζει ξεχωριστή, σχεδόν απόμακρη. Μακριά από μεγαλοστομίες και πολλά φώτα δημοσιότητας παρέδιδαν πάντα ποιοτικές δουλειές, ξεκινώντας από το doom και το επικό στοιχείο, φλερτάροντας ταυτόχρονα έντονα με το progressive metal. Τελικά, ενέδωσαν απόλυτα στο progressive και με το νέο τους άλμπουμ αποκτούν το δικό τους κόσμημα στο παλμαρέ του ιδιώματος.

Το "Suspended At Aphelion" είναι ένα 40-λεπτο τραγούδι, χωρισμένο σε 11 επιμέρους μέρη-τραγούδια, που πραγματεύεται την ματαιοδοξία του να κυνηγάς έναν μεγάλο στόχο -εν προκειμένω να φτάσεις στον  Ήλιο- και να έρχεσαι αντιμέτωπος με τον συμβιβασμό ότι πιθανότατα ποτέ δεν θα καταφέρεις να κατακτήσεις αυτόν τον στόχο, όντας καθηλωμένος στο αφήλιο. Και μόνο από τη θεματολογία του άλμπουμ και τον τρόπο δόμησής του είναι άμεσα αντιληπτό πως οι While Heaven Wept δεν παίζουν εκ του ασφαλούς (ποιός θα περίμενε κάτι τέτοιο εξάλλου), αλλά καταφέρνοντάς τα στα δύσκολα ξεχωρίζουν ακόμα περισσότερο.

Η προσέγγισή τους είναι λιγότερο metal και περισσότερο λυρική σε σχέση με το παρελθόν, περιλαμβάνοντας πολλά ήσυχα μέρη με πιάνο, βιολιά ή ακουστική κιθάρα, ενώ επίσης οι φωνητικές γραμμές, όσο και οι μελωδίες πατάνε λιγότερο πάνω στα κλασσικά metal πρότυπα, όντας ξεκάθαρα progressive πλέον. Όχι πως αυτά τα στοιχεία απουσίαζαν στους προηγούμενους δίσκους τους (και ειδικά στο "Fear Of Infinity"), αλλά εδώ είναι σαφέστατα πιο επιβλητικά και χαρακτηρίζουν τον ήχο της μπάντας, σε αντίθεση με το παρελθόν.

Μετά την όμορφη instrumental εισαγωγή του "Introspectus", το "Icarus And I" αποτελεί ίσως την πιο «κανονική» επιμέρους σύνθεση του άλμπουμ και τη μοναδική στην οποία θα συναντήσει κάποιος ελάχιστα ακραία φωνητικά. Τα "Ardor" και "Heartburst" που ακολουθούν είναι αργά, μελωδικά και βασισμένα στο συναίσθημα, οδηγώντας στο instrumental ξεσάλωμα του "Indifferent Turned Paralysis", στο οποίο ξεχωρίζει το χαρακτηριστικό, μαγικό prog παίξιμό του Mark Zonder. Από εκεί και πέρα το άλμπουμ κυλάει πραγματικά σαν μια σύνθεση με επιμέρους διαφοροποιήσεις, είτε στο λυρικό "The Memory Of Bleeding", είτε στο πιο metal "Souls In Permafrost", παραμένοντας απολαυστικό ως το ορχηστρικό κλείσιμο του "Retrospectus". Νομίζω πως είναι περιττό να αναφερθεί πως το άλμπουμ είναι φτιαγμένο για να ακούγεται στην ολότητά του.

Πέραν της παρουσίας του Mark Zonder, στο άλμπουμ εμφανίζεται ως guest ο πρώτος κιθαρίστας των Fates Warning, Victor Adruini, καθώς κι ένας παιδικός φίλος του ιθύνοντα νου της μπάντας Tom Phillips, εν ονόματι Christopher Ladd,  συνεισφέροντας στην πολλή καλή δουλειά που έχει γίνει στις κλασικές κιθάρες του άλμπουμ. Η παραγωγή είναι ιδανική, δίνοντας την δυνατότητα να αναδειχθεί η πολύ ωραία δουλεμένη ενορχήστρωση των τραγουδιών και οι τόσο σημαντικές λεπτομέρειες στη μουσική των While Heaven Wept.

Ίσως να είναι το γεγονός πως οι While Heaven Wept με το "Suspended At Aphelion" ήρθαν πιο κοντά στα δικά μου (progressive) μουσικά γούστα, αλλά πραγματικά θεωρώ πως αυτό το νέο άλμπουμ αποτελεί ό,τι πιο ξεχωριστό έχουν παρουσιάσει στην καριέρα τους ως τώρα, μια καριέρα που αν μη τι άλλο χαρακτηρίζεται από ποιότητα σε κάθε επίπεδο. 25 χρόνια μετά την ίδρυσή τους, με ένα τόσο καλό άλμπουμ και επιτέλους την υποστήριξη από μια μεγάλη εταιρεία όπως η Nuclear Blast, ίσως ήρθε η ώρα να διεκδικήσουν περισσότερα. Τα αξίζουν.
  • SHARE
  • TWEET