Venom Prison

Erebos

Century Media Records (2022)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 27/01/2022
To πολυαναμενόμενο τρίτο βήμα εξελίχθηκε σε άλμα και οι Βρετανοί αναδεικνύονται σε μια από τις κρισιμότερες παρουσίες του σύγχρονου ακραίου ήχου
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Εδώ και πάνω από μια δεκαετία, είναι κοινό μυστικό ότι στο underground extreme metal συμβαίνουν πυρετώδεις ζυμώσεις. Μπορεί στην εποχή του εφήμερου και της πληροφορίας έναντι της ενημέρωσης, να κυριαρχούν διάττοντες αστέρες και η εξ’ αποστάσεως, παθητική παρατήρηση να βλέπει έναν περιχαρακωμένο χώρο, αλλά η αλήθεια απέχει από τέτοιες αδαείς εικασίες. Συγκροτήματα αφήνουν στίγμα και επιδρούν καταλυτικά μεταξύ των συνοδοιπόρων τους, μουσικών και ακροατών.

Σκηνές εκκολάπτονται, ιδέες ανταλλάσσονται, ιδιώματα (επ)ανέρχονται, τάσεις εδραιώνονται, παρά τη σπάνια αλληλεπίδραση με την έξωθεν βιομηχανία του μουσικού θεάματος. Ο τρίτος δίσκος των Venom Prison, αποτελεί, αναλογικά, μια τέτοια περίπτωση. Το 2019, οι Βρετανοί, προεξαρχούσης της, γεννημένης στη Ρωσία και μεγαλωμένης στη Γερμανία, Larissa Stupar, κυκλοφόρησαν το συγκλονιστικό "Samsara". To μανιακό death metal/hardcore της μπάντας, ενισχυμένο με μια φεμινιστική, αντιφασιστική, και κοινωνικά αιχμηρή στιχουργία και θέση, μας «ανάγκασε» να το αναδείξουμε ως μια από τις death metal κυκλοφορίες του έτους του. Φυσικά, δεν ήμασταν οι μόνοι.

Ο δίσκος, πέρα από το να φιγουράρει σε σχετικές λίστες, έφερε την μπάντα να εμφανίζεται σε φεστιβάλ όπως το Glastonbury και το Bloodstock, δείγμα της, διαπεραστικής της οργής. Ο φίλος Αντώνης παραμιλούσε στην ανταπόκριση από το Damnation Festival του 2019. Γαλουχημένοι, από τις τοπικές DIY hardcore/punk σκηνές, αλλά και υποκλινόμενοι στο μονοπάτι των Carcass, Napalm Death, Misery Index και λοιπών ομοϊδεατών, οι Venom Prison συνδύαζαν μουσικά έναν αέρα death metal ανανέωσης με σαφή crossover στοιχεία. Το επόμενο βήμα, τους βρήκε υπό τη σκέπη της Century Media Records, γεγονός που αυτόματα σήμαινε μεγαλύτερη προώθηση και απήχηση.

Προσωπικά, ήλπιζα η hardcore νοοτροπία που τους διαχώρισε από τις revival μπάντες, να μην εξαλειφθεί προς τέρψιν της, εμφανώς πιο metal στροφής. Το πρώτο single από το "Erebos", ονόματι "Judges Of The Underworld", αποτελεί σαφές δείγμα της νέας κατεύθυνσης. Οι Venom Prison, όπως παραδέχονται και οι ίδιοι, ενστερνίζονται σε μεγαλύτερο βαθμό τις death metal καταβολές τους. Το νέο πρόσωπο της πεντάδας όμως, όχι απλώς δεν απώλεσε την οργή και τη στιχουργική ιδιοφυία του προς όφελος της πιο μελωδικής στροφής, αλλά αντιθέτως έριξε όλο του το βάρος στις δέκα συνθέσεις που απαρτίζουν το άλμπουμ. Ο κιθαρίστας και βασικός συνθέτης, Ash Gray, στη συνέντευξή μας, ήταν ειλικρινής: «στο τέλος της ημέρας, επιθυμούσαμε απλώς να συνθέσουμε τον πιο δημιουργικό και προοδευτικό δίσκο των Venom Prison μέχρι σήμερα».

Γεννημένος μέσα από το χάος, ο Έρεβος, αδερφός της Νύκτας, αποκαλύπτει την πραγματική φύση των πραγμάτων. Οι Venom Prison στρέφουν το βλέμμα τους στην ελληνική μυθολογία, έπειτα από τη Λατινική και τη Βουδιστική γραμματεία, και αξιοποιούν συμβολισμούς για να αναδείξουν τις καίριες θεματικές τους. Υπό ένα παρόμοιο πρίσμα, επεξεργάζονται συνθετικά και τις μελωδικού death metal καταβολές τους. Με διαυγή παραγωγή, καθαρότερη άρθρωση στα φωνητικά, με στοχευμένα ρεφραίν. Στοιχεία από κορυφαία σχήματα του προαναφερθέντος παρακλαδιού, αλλά και μοντέρνου metalcore, ενυπάρχουν με ρυθμικά βγαλμένα από τα ‘90s, κιθαριστικά leads και solos που απηχούν την εκτίμηση προς το κλασικό metal. Στις σκιές όμως κρύβονται οι αναζωογοννητικές post/ατμοσφαιρικές πινελιές, που δίνουν σαφή προοδευτική νότα και ποικιλομορφία στο τελικό αποτέλεσμα.

Οι Venom Prison μετέτρεψαν το απαιτούμενο τρίτο βήμα σε άλμα, πραγματώνοντας τις δυνατότητες τους, αποκαλύπτοντας προοπτικές. Επί πενήντα λεπτά, το "Erebos" διαδηλώνει δίχως περιττή στιγμή, δίχως επισφαλές μουσικό χωρίο, δίχως να καλύψει με μια δήθεν καλλιτεχνικότητα και αοριστία τις προθέσεις του. H Larissa Stupar, δεν δοκιμάζει απλώς τις φωνητικές της ικανότητες, αλλά συνθέτει μερικούς από τους πιο ζωτικούς στίχους στο σύγχρονο metal. Οι Venom Prison ισχυροποιώντας τη θέση τους στη σύγχρονη σκηνή, γίνονται πρωτοστάτες μιας σειράς από ανερχόμενα extreme metal σχήματα που αποποιοιούνται το παραδοσιακό "escapism" και λοιπά νεοσυντηρητικά κλισέ, προς όφελος μουσικής θαρραλέας, στιχουργικά και συνθετικά.

Το ισοπεδωτικό "Nemesis" περιβάλλεται από riff-άρες, για να δώσει τη θέση του στο Carcass-ικό "Comfort Of Complicity" που κατακεραυνώνει αντιμεταναστευτικές πολιτικές. Το συγκλονιστικό και ευάλωτο "Pain Of Oizys" θα αναδείξει την προσωπική πτυχή του άλμπουμ, όπως και τα "Castigated In Steel And Concrete" και "Veil Of Night", τεκμήρια της ειλικρινούς κατάθεσης ψυχής του σχήματος. To "Golden Apples Of The Hesperides" εξοπλίζεται με λεπτεπίλεπτη κιθαριστική δουλειά για να καυτηριάσει την προπαγάνδα του Τύπου και του κοινωνικού αυτοματισμού. Στο "Gorgon Sisters" το διαχρονικό φεμινιστικό σύμβολο αξιοποιείται για να αναδείξει τη στείρωση προσφυγισσών ενάντια στη θέλησή τους, σε μια φορτισμένη στιγμή που συνοψίζει την ταυτότητα της μπάντας.

Όταν έρθει η ώρα του προσωπικού αγαπημένου, "Technologies Of Death", το "Erebos" δεν θα έχει επιφέρει καμία λύτρωση. Η αναγνώριση του σκότους εντός του οποίου πορευόμαστε, είναι παραίτητη για την άνθισή μας. Ο τρίτος δίσκος της μπάντας φαντάζει ικανός να κατακτήσει νέο ακροατήριο, περισσότερες ακροάσεις, διάσπαρτες επευφημίες. Τα επιμέρους στοιχεία δεν το καθιστούν δέσμιο του οράματός του, αλλά αντιθέτως το μετατρέπουν σε άλμπουμ που αφουγκράζεται το παρόν.

Ελάχιστα με ενδιαφέρει αν οι Venom Prison ξεσηκώσουν hype, θα αναδειχθούν ως οι επόμενοι metal ήρωες, ή στο μέλλον παγιδευτούν στις αποστειρωμένες προδιαγραφές του metal, αντί να το παρασύρουν προς ένα νέο κόσμο. Αυτό που πιστεύω ακράδαντα, είναι πως το "Erebos" συνοψίζει στο έπακρο κάθε πτυχή αυτού του ήχου που έχει νόημα, προσφέροντας αφορμή για κάθε συζήτηση που έχει ουσία. Στην τελική, όλα είναι παρόν, το οποίο δεν υπάρχει.

"Somewhere deep inside empathy is still alive"
  • SHARE
  • TWEET