SOTO

Inside The Vertigo

earMusic (2015)
Από τον Χρυσόστομο Μπάρμπα, 16/02/2015
Ο πιο «σκληρός» Soto των τελευταίων χρόνων
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ο Jeff Scott Soto είναι μία απ' τις φωνές που δεν γίνεται να αντιπαθείς. Το ταλέντο του είναι αδιαμφισβήτητο, έχοντας κερδίσει τα γαλόνια του δίπλα σε τεράστια ονόματα, στα τριάντα και πλέον χρόνια που βρίσκεται στο κουρμπέτι. Βέβαια, πέρα απ' τις μπάντες στις οποίες έχει βρεθεί και στην πληθώρα των project στα οποία έχει συμμετάσχει, έχει βρει τον χρόνο να έχει και solo δισκογραφική παρουσία.

Η τελευταία του προσωπική δουλειά ήταν το "Damage Control" του 2012, το οποίο δεν άφησε και τις καλύτερες εντυπώσεις. Λίγο η κακή παραγωγή, λίγο οι ψιλο-αδιάφορες συνθέσεις, είχαν ως αποτέλεσμα ένα άλμπουμ που εύκολα (και δίκαια) ξεχάστηκε. Πώς διαχειρίζεσαι κάτι τέτοιο; Μα δημιουργείς άλλο ένα project! Ο εξπέρ σε αυτά, Soto, μάζεψε τους μουσικούς με τους οποίους περιοδεύει για να τον πλαισιώσουν και για να δέσει το όλο θέμα με την προσωπική του καριέρα, ονόμασε τη μπάντα, SOTO. Η μακροσκελής λίστα βέβαια των guest star στο "Inside The Vertigo", ακυρώνει στην ουσία το concept αυτής της νεοσύστατης μπάντας, αλλά τέλος πάντων.

Με αυτά τα στοιχεία στα χέρια μου, θα προέβλεπα πως το εν λόγω άλμπουμ αποτελεί μια διεκπεραιωτική δουλειά στα melodic μονοπάτια που έχουμε συνηθίσει τον τραγουδιστή. Έλα μου όμως που σκάει το "The Fall" και αλλάζει το θέμα. Ο πιο «σκληρός» Soto των τελευταίων χρόνων. Το ενδιαφέρον για τον δίσκο ανεβαίνει κατακόρυφα, μιας και η συγκεκριμένη πρώτη γεύση ανοίγει την όρεξη και διεγείρει την περιέργεια για το που θα το πάει στα συγκεκριμένα ηχητικά λημέρια ο τραγουδιστής.

Με τη μία, εκεί που κερδίζει πόντους το "Inside The Vertigo", είναι η καλή του παραγωγή. Ο ήχος είναι καθολικά εξαιρετικός και ζηλευτά σύγχρονος, ενώ όσον αφορά τις συνθέσεις, υπάρχουν αρκετές καλές στιγμές. Το "Final Say" (με συμμετοχή του Mike Orlando των Adrenaline Mob) ανοίγει με τσαμπουκά τον δίσκο, ενώ στη συνέχεια, το "Break", το "Trance" και το "Wrath" (με τον Gus G. στην κιθάρα), ανεβάζουν ακόμα περισσότερο τον πήχη, με τον μοντέρνο και γεμάτο ήχο τους. Δεν λείπουν φυσικά και οι στιγμές του μελωδικού Soto, όπως η μπαλάντα "When I'm Older" και το σχεδόν εννιάλεπτο "End Of Days", στο οποίο τον βλέπουμε φανερά επηρεασμένο από την συμμετοχή του στην Trans-Siberian Orchestra. Με λίγα λόγια, εδώ θα βρεις σίγουρα κάτι που να σ' αρέσει. Δεν θα ξετρελαθείς με καμία σύνθεση αλλά σίγουρα θα εκτιμήσεις το σύνολο του υλικού και την τίμια δουλειά που έχει γίνει.

Έτσι, στο "Inside The Vertigo" πετυχαίνουμε τον Jeff Scott Soto σε πολύ καλή φόρμα, με το βασικό στοιχείο της επιτυχίας του συγκεκριμένου project να είναι ένα. Ο τραγουδιστής, δίχως να πέσει στην παγίδα της ανούσιας και άκριτης μοντερνοποίησης, μας παρουσιάζει έναν αναβαθμισμένο για εκείνον ήχο, που μπορεί να σταθεί επάξια στη σύγχρονη σκληρή σκηνή.
  • SHARE
  • TWEET