Running Wild

Rapid Foray

SPV (2016)
Από τον Κώστα Πολύζο, 24/08/2016
Το πειρατικό υπό τις διαταγές του καπετάν - Ρολφ έχει μπει και πάλι στη σωστή ρότα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Είμαι από εκείνους που δεν ξεγράφουν εύκολα μπάντες, αλλά ο Rolf Kasparek με αφορμή το απαράδεκτο "Shadowmaker" μου είχε δώσει την εντύπωση πως η έμπνευσή του είχε χαθεί για πάντα στα απύθμενα βάθη των αχανών ωκεανών. Το "Resilient" που ακολούθησε μπορεί να ήταν πολύ καλύτερο από τον προκάτοχό του, αλλά και πάλι δεν μου είχε πει πολλά. Το "Rapid Foray" έρχεται για να μας δείξει, όμως, πως το πειρατικό υπό τις διαταγές του καπετάν - Ρολφ έχει μπει αυτήν τη φορά στη σωστή ρότα.

Τώρα τι να γράψει κάποιος για μια καινούρια δουλειά των Running Wild; Ο ήχος σήμα κατατεθέν της μπάντας είναι διάχυτος καθόλη τη διάρκεια του δίσκου, αλλά βέβαια ως γνωστό αυτό από μόνο του δεν είναι ικανό για ένα καλό αποτέλεσμα. Ο Rolf, όμως, αυτήν τη φορά σήκωσε και πάλι ψηλά τη σημαία στο πειρατικό και έβαλε πλώρη ξανά για να κουρσέψει πλούσια λιμάνια. Με σύμμαχο την έμπνευση, την καλή παραγωγή, τα πολλά και ωραία σόλο και κάποιες από τις καλύτερες συνθέσεις που έχει γράψει τα τελευταία (πολλά) χρόνια, το "Rapid Foray" θα αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον και των πλέον απογοητευμένων οπαδών του. Υπάρχει ένα στάνταρ ποιότητας στις συνθέσεις του δίσκου γενικά, αλλά όποιος περιμένει να ξαναπιάσουν κορυφές τύπου "Port Royal" ή "Pile Of Skulls" ας γυρίσει καλύτερα πλευρό.

Το εναρκτήριο "Black Skies, Red Flags" που είναι μια από τις δυνατές στιγμές του δίσκου και θα σε βάλει κατευθείαν στο κλίμα με το γνωστό up-tempo ύφος . Το "Warmongers" είναι ένα τυπικό αλλά καλό τραγούδι, ενώ στο "By The Blood In Your Hands" το επαναλαμβανόμενο riff και οι αναμασημένες μελωδίες φαίνεται να μην τραβάνε ιδιαίτερα και την νιώθεις μια ανησυχία για το πώς θα συνεχίσει το άλμπουμ. Εκεί, όμως, που πας να απογοητευτείς ακούγοντάς το ακολουθούν το καταπληκτικό ορχηστρικό "Depth Of The Sea - Nautilus" και το τέρμα πειρατικό "Black Bart" για να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους.

Στη συνέχεια, χωρίς να αποτελούν τίποτα ιδιαίτερες συνθέσεις, πολύ ευχάριστα ακούγονται τα "Hellestrified" και "Blood Moon Rising" με τα φωνακλάδικα ρεφρέν και τις όμορφες μελωδίες και riff. Το "Into The West" αν και δεν είναι κακό, έχει αυτήν τη χαζοχαρούμενη μελωδία που προσωπικά με απωθεί, αλλά το 11λεπτο έπος "The Last Of The Mohicans" που έπεται και το οποίο κλείνει τον δίσκο θα έρθει να σου θυμίσει το ένδοξο παρελθόν της μπάντας.

Το "Rapid Forey" είναι ένας πραγματικά καλός δίσκος, αλλά η αλήθεια που παραμένει είναι πως, ασχέτως του πόσο καλή και αν είναι μια καινούρια δουλειά των Running Wild θα την ακούσεις μόνο όταν κυκλοφορήσει. Στη συνέχεια είναι καταδικασμένη να τη φάει το μαύρο σκοτάδι αφού όποτε θες να επισκεφτείς την μπάντα θα προτιμήσεις κάποιο από τα κλασικά άλμπουμ που άκουσες μεγαλώνοντας. Αυτό μιλώντας για εμάς τους οπαδούς κάποιας ηλικίας. Για εκείνους που το "Rapid Forey" θα είναι ο πρώτος δίσκος που θα ακούσουν από  το συγκρότημα, σίγουρα θα σταθεί μια ωραιότατη αφορμή για να εξερευνήσουν την προγενέστερη φοβερή δισκογραφία των Γερμανών.

  • SHARE
  • TWEET