Portal

Οι Αυστραλοί Portal ήταν πάντα ένα... αίνιγμα. Ακριβώς όπως τους παρουσιάζει η εταιρεία τους. Κανείς δεν μπορούσε να ξέρει πολλά ούτε να μάθει και πολλά για αυτή την απόκοσμη πεντάδα με τις κουκούλες. Υπάρχουν από το 1994 αλλά κατάφεραν να κυκλοφορήσουν το πρώτο τους demo το 1998. Από τότε έχουν γράψει πέντε full-length άλμπουμς, δύο EPs και δύο demo. Σε κάθε μία από αυτές τις κυκλοφορίες παρουσίαζαν και ένα πιο φρικαλέο πρόσωπο. Το πρόσωπο του Κθούλου αν είχε χίλιες μορφές και χίλιες μαύρες ψυχές να καταπλακώνει τον ακροατή όπως η μόρα καταπλακώνει τον κοιμισμένο.

Πέρασαν πέντε ολόκληρα χρόνια από το φανταστικό "Vexovoid" και η αναμονή ήταν κάπως ζόρικη. Βέβαια σε αυτό το μπουντρουμιακό death metal που έχουν επιλέξει οι Portal, παραπονεμένοι δεν μείναμε, αλλά όπως και να έχει όταν βγάζει δίσκο ένα ηγετικό συγκρότημα από το κουρμπέτι έχει άλλη βαρύτητα. Και τι δίσκο. Ένα αριστούργημα μαύρης τέχνης. Παρανοϊκής δημιουργίας με τόνους σχιζοφρένειας.

Το "ION" είναι λιγότερο σπηλαιώδες αλλά εξίσου αποκρουστικό. Αυτήν τη φορά οι Αυστραλοί έχουν ποντάρει στις δυσαρμονίες και τα τρελαμένα riff με τους σπαστικούς ρυθμούς που δεν σε αφήνουν να ησυχάσεις ούτε λεπτό. Ο δίσκος σε όλη του διάρκεια είναι μία μουσική απεικόνιση του (εξίσου εξαιρετικού) εξωφύλλου: Ένα μεταλλικό... κάτι που κατεβαίνει σε σχήμα κεραυνό από ένα φαράγγι (;) και ηλεκτρίζεται από κάποιους μηχανισμούς. Από το intro μέχρι και το κλείσιμο με το επικό "Olde Guarde" το ταξίδι έχει όλο σεισμικές δονήσεις και ηλεκτροσόκ. "ESP ION AGE", "Phreqs" και "Revault Οf Volts" είναι ένα πολύ ζόρικο άκουσμα.

Οι Portal κατάφεραν να αναρριχηθούν από τα πιο σιχαμένα σπήλαια που βρισκόντουσαν και να σταθούν στην είσοδό τους. Ίσα ίσα να τους βλέπει λίγο το φως του ήλιου. Μελέτησαν και άλλο τις διεστραμμένες μελωδίες του Trey Azagthoth και των Morbid Angel. Κιθάρες ξυράφια, τύμπανα που ακολουθούν έναν δικό τους δρόμο και φωνητικά που χωρίς να είναι τα πιο ακραία που έχουν γραφτεί κατά καιρούς στο death metal σε κάνουν να θες να κοιτάς λίγο πάνω από τον ώμο σου αν είσαι μόνος σου σε κάνα σκοτεινό στενό. Βγάζοντας στην επιφάνεια δηλαδή όλα τα στοιχεία εκείνα που έκαναν κάποτε το death metal επικίνδυνο.