Omega Monolith

Fungus

3 Shades of Black (2016)
Από τον Γαβριήλ Φιλιππόπουλο, 26/05/2016
Δημιουργούν instrumental έπη με doom και noise αναφορές, χωνεύοντας τα ευαγγέλια της μοντέρνας heavy μουσικής και φτύνοντάς τα στην ανθρωπότητα με περισσή μεγαλοπρέπεια
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Omega Monolith μπήκαν στη ζωή μας το 2013 όταν άφησαν στον κόσμο την πρώτη τους δημιουργία, "Black Campaign". Μία γέννα μυστήρια που άφησε ένα βαρύ στίγμα στην εγχώρια σκηνή και ένα αίσθημα ανυπομονησίας για κάθε επόμενο βήμα τους. Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα κατατάχθηκαν στις κρίσιμες μπάντες του ντόπιου underground. Μετά ηρθε το "Vile" EP το οποίο μεγάλωσε την αδημονία για το έργο που θα τους επέτρεπε να διαπρέψουν.

Με το "Fungus" οι Omega Monolith διαπρέπουν. Και το κάνουν τόσο εκκωφαντικά που θα είναι κρίμα αυτός ο μύκητας να μείνει μόνο εντός των τειχών. Η λογική που το διέπει έτσι και αλλιώς είναι να αναπτύσσεται σιγά σιγά και να σε ρουφάει. Να μην αφήνει ούτε σπιθαμή χώρου που να μην έχει καλύψει με τους ήχους που παράγει. Οι οποίοι είναι επαναληπτικοί και δυστοπικοί.

Τρεις συνθέσεις αποτελούν το Fungus, τα "The Future Is Gone", "The Time Has Come" και "The Past Is Now". Σαν σύνολο είναι το μεγαλύτερο πόνημα που έχουν ηχογραφήσει ποτέ. Και σίγουρα δεν ακούγεται αποσπασματικά. Έχει γραφτεί για να ακούγεται σαν μία ολότητα και θα βοηθούσε αν ο ακροατής το έκανε ένα μεγάλο τραγουδι. Αν διαβάσουμε και τους τίτλους των κομματιών τότε θα διαγνώσουμε μία σεναριακή πλοκή που έρχεται σε σύμπλευση και με το μουσικό κομμάτι του δίσκου. Το μέλλον έχει χαθεί, χτίζοντας riff το riff, σκάσιμο στο σκάσιμο, λούπα στη λούπα. Φτάνοντας κλιμακωτά στο αγχωτικό και κλειστοφοβικό αίσθημα που δημιουργείται όταν φτάνει η ώρα. Ανεβαίνουν οι ταχύτητες, τα black στοιχεία εμφανίζονται παρέα με intelligent πινελιές. Και στο τέλος επέρχεται μία κάθαρση όταν το παρελθόν σε έχει ξεπεράσει και είναι το σήμερα.

Οι Omega Monolith δημιουργούν instrumental έπη με doom και noise αναφορές, χωνεύοντας όλα τα ευαγγέλια της μοντέρνας heavy μουσικής και φτύνοντάς τα στην ανθρωπότητα με περισσή μεγαλοπρέπεια. Οι Neurosis μπορεί να είναι η αγαπημένη μου μπάντα όλων των εποχών. 'Ο,τι δημιουργούν, είτε παράπλευρο είτε μέσω της Neurot Recordings τραβά την προσοχή μου αυτόματα. Τα τελευταία χρόνια με αρνητικό πρόσημο. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να ρίξουν μία ματιά προς τα εδώ και να σταματήσουν ν’ αναλώνονται σε ανούσιες συνεργασίες και κυκλοφορίες που επαναλαμβάνονται οικτρά. Μπορεί να διδαχθούν κάτι από το "Fungus".

  • SHARE
  • TWEET