Incura

Ένα από τα βασικότερα ζητήματα συζήτησης ανάμεσα σε φίλους της σκληρής μουσικής έχει να κάνει με την ύπαρξη αξιόλογων νέων ονομάτων στον χώρο. Οι πιο συνηθισμένες απόψεις επί του θέματος είναι αναμενόμενα ακραίες, «η σκηνή περνάει την καλύτερη εποχή της» και «έχει σταματήσει να κυκλοφορεί καλή μουσική», με την αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Για κάθε περίπτωση Ghost που καταφέρνουν να ξεφύγουν σε (σχετικά) ευρύ ακροατήριο, υπάρχουν άλλοι τόσοι Incura που έχουν το υλικό, αλλά παραμένουν σε underground κύκλους.

Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από την κυκλοφορία του ομώνυμου ντεμπούτου του σχήματος, ή κάτι παραπάνω από τρία για τον εκτός Αμερικής κόσμο. Τέτοια χρονικά διαστήματα είναι σχεδόν απαγορευτικά για τη σύγχρονη μουσική βιομηχανία. Ακόμα κι αν στο ενδιάμεσο μεσολαβούν διαρκείς περιοδείες ή/και το συγκρότημα με το ζόρι καλύπτει οικονομικά τα μέλη του. Όπως και να 'χει, οι Καναδοί δεν το έβαλαν κάτω, συνέχισαν να δουλεύουν πάνω στο ύφος που τους έδωσε μια συμφωνία με μεγάλη δισκογραφική κι επέστρεψαν για να αποδείξουν ότι το "Incura" δεν ήταν μεμονωμένο περιστατικό.

Η μεγάλη αναμονή αύξησε τις ήδη υψηλές προσδοκίες, ενώ προσωπικά σε περιπτώσεις συγκροτημάτων των οποίων ο ήχος ξεφεύγει από τα τυπικά δεν μπορώ να αποφύγω τις σκέψεις για το πού θα μπορούσαν ενδεχομένως να κινηθούν μελλοντικά. Η πεντάδα από το Lethbridge της Alberta, ωστόσο, δεν δείχνει διατεθειμένη για μεγάλους πειραματισμούς προς το παρόν. Από την πρώτη ακρόαση γίνεται ξεκάθαρο ότι η θεατρικότητα παραμένει στο επίκεντρο του συνόλου, με τις μελωδικές γραμμές να κυριαρχούν, ενώ τα εναλλακτικά και τα heavy στοιχεία ακολουθούν, σε απόλυτη ισορροπία, από κοντά.

Τα εναρκτήρια "Love To Forget" και "Now Or Never", για παράδειγμα, θα μπορούσαν εύκολα να σταθούν στο πρώτο άλμπουμ· και όχι με την αρνητική έννοια. Οι ερμηνείες του Kyle Gruninger, οι δυνατές μελωδίες, οι εναλλαγές ανάμεσα σε πλήκτρα και κιθάρες, όλα ακούγονται όπως πρέπει. Στο "Remodel" οι heavy αναφορές αυξάνονται, ενώ η rock προσέγγιση του "This Is What You Get" είναι αναπάντεχα ευχάριστη. Αν ρωτάτε εμένα, όμως, η ουσία βρίσκεται στα τελευταία τρία κομμάτια. Από τα djenty κοψίματα του κολλητικού "Living A Lie", στο νεύρο του "Pocket Full Of Pills" κι από κει στο επικό "Condemn The Pollution", το κλείσιμο είναι απλά υποδειγματικό.

Με μια αυστηρή προσέγγιση, η δεύτερη προσπάθεια των Incura είναι καταδικασμένη να αγγίξει όσους άγγιξε το ντεμπούτο. Το σχήμα παραμένοντας πιστό στις αρχές του, γράφει μουσική στο ύφος που αγαπάει, χωρίς λεπτομέρειες για να τραβήξουν μεγαλύτερο κοινό. Ο συνδυασμός στοιχείων από τους Queen, τους My Chemical Romance και τη σύγχρονη heavy σκηνή, για μια ακόμα φορά, δουλεύει άψογα και τα σαράντα λεπτά του δίσκου κυλούν απροβλημάτιστα. Η δύναμη του εντυπωσιασμού της πρώτης φοράς μπορεί να έχει φύγει, αλλά το σύνολο παραμένει πραγματικά απολαυστικό.