Head Wound City

Όταν η μπάντα αποτελείται από μέλη των Τhe Blood Brothers, Τhe Locust και των Yeah Yeah Yeahs δεν χρειάζεται και ιδιαίτερες γνώσεις για να καταλάβεις ότι θα ακούσεις αυτό το ανυπόφορο (για πολλούς), ακραίο και τεχνικό hardcore των Holy Molar, των Retox, των Hella, των Exotic Animal Petting Zoo και των Narrows, που κατά βάθος κρύβει σκόρπιες indie πινελιές που το κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρον.

Η μουσική εδώ είναι ακραία. Είναι δυναμική και αρκετά αλήτικη. Εικοσιπέντε λεπτά, δέκα κομμάτια. Δεν θα χρειαστείς περισσότερα, πίστεψε με. Δεν απευθύνεται σε πολλούς. Είναι μουσική για λίγους. Είναι ήχος που εκμοντερνίζει το punk, δημιουργεί άλλη αισθητική στο hardcore, βανδαλίζει το emo και παραφορτώνει το noise-rock.

Δεν υπάρχει καλύτερη ή χειρότερη στιγμή. Όλα τα κομμάτια δένουν μεταξύ τους. Είναι μια γροθιά στο στομάχι. Εντάξει, το "Born Τo Burn" γαμάει και δέρνει. Δεν προλαβαίνεις να δεχθείς καν δεύτερη μπουνιά. Δεν την έχεις ανάγκη. Σκάει το "I Wanna Be Your Original Sin" κι έχεις ήδη ανακατευτεί. Έχεις κουλουριαστεί μέχρι να ανακτήσεις δυνάμεις και να σηκωθείς με βία και ένταση για να τα σπάσεις όλα μαζί τους στο "Scraper". Τα τύμπανα είναι ιδιαίτερα. Άκου πώς δένουν στο "Closed Casket". Έχουν κάτι ξεχωριστό. Τα ουρλιαχτά ακριβώς όπως περίμενα. Στο "Palace Of Love And Hate" δίνουν ρέστα. Στο κλείσιμο με τα πιο λασπώδη και εντελώς θεοπάλαβα "Avalanche Ιn Heaven" και "Love Ιs Best" χάνεται εντελώς η μπάλα. Αυτά. Δεν χρειάζεται να ξέρεις άλλα. Δεν γίνονται και περισσότερα εδώ.

Όλος ο δίσκος ένα σφηνάκι. Έτσι και τα λόγια μου. Λιτά, γρήγορα και επιθετικά, όπως το "A New Wave Of Violence", όνομα και πράγμα.

headwoundcity.com/music