Glenn Hughes

Resonate

Frontiers (2016)
Από τον Κώστα Πολύζο, 21/12/2016
Η έκφραση «η γριά κότα έχει το ζουμί» δεν βγήκε τυχαία.
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Εύκολα τον λες υπερπαραγωγικό τον Glen Hughes. Μόνο από το 2010 και πέρα έχει τρεις κυκλοφορίες με τους (πρόσφατα επαναδραστηριοποιημένους) Black Country Communion και έναν με τους California Breed, περιοδεύει αδιάκοπα, ενώ έτσι πρόχειρα μπορώ να σκεφτώ τρεις-τέσσερεις συμμετοχές σε δίσκους καταξιωμένων καλλιτεχνών (Bonamassa, Hensley, Gov’t Mule κλπ). Αν και αυτό που είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το πόσο καλοδιατηρημένη είναι η καταπληκτική φωνή του στα 65 χρόνια του.

Ο πρώτος solo δίσκος του Hughes έρχεται οκτώ χρόνια μετά τον προηγούμενο και τιτλοφορείται "Resonate". Οι στίχοι του αν κάποιος το ψάξει είναι αυτοβιογραφικοί και έχουν το ενδιαφέρον τους, αλλά όλο το ζουμί εδώ είναι τα όμορφα τραγούδια. Δεν μιλάμε για πρωτοτυπία. Ο Glen με τόσο μακροχρόνια καριέρα και συνεργασίες με ένα σωρό σπουδαίους καλλιτέχνες έχει κατασταλάξει πως το στυλ που τον πρεσβεύει είναι αυτό το στυλ hard rock με τα heavy riff, τις ψυχωμένες ερμηνείες και τις αλαζονικές κραυγές έπαρσης. Υπάρχουν φυσικά και οι πιο ήρεμες, mellow και ραδιοφωνικές στιγμές ("How Long", "Long Time Gone") και τα πιο funky και groovy περάσματα στο άλμπουμ.

Οι μουσικοί που πλαισιώνουν τον Hughes είναι ο Δανός κιθαρίστας και συμπαραγωγός Soren Andersen, ο Αυστραλός πληκτράς Lachlan "Lachy" Doley και ο Σουηδός ντράμερ Pontus Engborg (πολυεθνική μπάντα όχι μαλακίες), ενώ σε δύο τραγούδια συμμετέχει και ο Chad Smith των Red Hot Chili Peppers. Όλοι τους είναι πολύ καλοί παίχτες και συμβάλλουν και αυτοί με τη σειρά στην ποιότητα του συνολικού αποτελέσματος.

Το εναρκτήριο "Heavy" είναι αυτό που λέμε «όνομα και πράγμα». Έχει σκληρό και βαρύ riff και ο Hughes δίνει μια καταπληκτική ερμηνεία. Στο ίδιο μήκος κύματος εκπέμπουν και τα "Flow" με τη φοβερή μπασογραμμή να θερίζει και το σημείο με τα πλήκτρα να φέρνει στο μυαλό τους Deep Purple των '90s, αλλά και το βαρύ και ασήκωτο "God Of Money". Το "My Town" θα μπορούσε να αποτελέσει το εν δυνάμει hit του "Resonate" και αν και πρόκειται για μια πιασάρικη σύνθεση, έχει κάποια καταπληκτικά ανεβάσματα και γυρίσματα στη φωνή. Στο "Let It Shine" έχουμε μια πιο μοντέρνα hard rock προσέγγιση στον ήχο που μου έφερε στο μυαλό τους Rival Sons, ενώ στο "Landmines" η μπάντα βγάζει μια funky διάθεση και μπόλικο groove.

Συνολικά η καινούργια δουλειά του Hughes μπορεί να μην είναι κάτι συνταρακτικό, αλλά πρόκειται για μια πολύ καλή προσπάθεια, με καλοδουλεμένα τραγούδια που βγάζουν φοβερή ενέργεια και φρεσκάδα. Πρόκειται για έναν συμπαγή hard rock δίσκο στον οποίο ο Hughes λάμπει με τις ερμηνείες του και βάζει τα γυαλιά σε πολλούς συναδέλφους του (συνομήλικους και μη). Η έκφραση «η γριά κότα έχει το ζουμί» δεν βγήκε τυχαία.

  • SHARE
  • TWEET