Evergrey

Hymns For The Broken

AFM (2014)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 28/08/2014
Το "Hymns For The Broken" σηματοδοτεί την επιστροφή των Evergrey σε κορυφαίο επίπεδο
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Μια ιστορία που βλέπουμε να επαναλαμβάνεται συχνά είναι αυτή των καλλιτεχνών / συγκροτημάτων που χρειάζεται να πιάσουν πάτο για να αναγεννηθούν, επιστρέφοντας πολλές φορές καλύτεροι από ποτέ. Στην περίπτωση των Evergrey ίσως έπρεπε να ήταν αναμενόμενο πως θα συμβεί κάτι αντίστοιχο, μιας και η μουσική των Σουηδών πάντα έδειχνε να «τροφοδοτείται» από τις πιο σκοτεινές πτυχές των πραγμάτων. Κάπως έτσι, η δύσκολη περίοδος που πέρασε ο Tom Englund τού προσέφερε την πρώτη ύλη για την επανάκαμψη, η οποία επιτυγχάνεται θριαμβευτικά  μέσω του "Hymns For The Broken".

Για την ιστορία, μετά από ανακατατάξεις στη σύνθεση και δυο-τρεις μέτριους δίσκους για τα δεδομένα της μπάντας, ο Englund είχε φτάσει στο επίπεδο να σκέφτεται την διάλυση των Evergrey, αλλά η επιστροφή των Jonas Ekdahl (drums) και Henrik Danhage (κιθάρα) για να βοηθήσουν σε κάποιες συναυλίες αναζωπύρωσε τη φλόγα της δημιουργίας και εν τέλει όχι μόνο διέγραψε τις σκέψεις του Englund, αλλά οδήγησε στην επιστροφή τους ως μόνιμα μέλη και ακολούθως στη δημιουργία αυτού του νέου άλμπουμ.

Όλη αυτή η διαδικασία επηρέασε σε σημαντικό βαθμό τη σύνθεση των τραγουδιών, όπως παραδέχονται και οι ίδιοι. Πάντα ήταν μια μπάντα με έμφαση στην ποιότητα και στο συναίσθημα μέσω των ερμηνειών του Englund, μόνο που αυτή τη φορά κατάφεραν επιπροσθέτως να δημιουργήσουν ένα σύνολο συνθέσεων που κρατάει τον ακροατή προσηλωμένο σε όλη τη διάρκειά του. Είναι τόσο ομοιογενές που στις πρώτες ακροάσεις μπορεί να δώσει την εντύπωση πως λείπει κάτι που να ξεχωρίζει, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει σημείο που να υστερεί.

Το άλμπουμ ξεκινάει με τις πιο πιασάρικες συνθέσεις στην αρχή, στο μέσο παρουσιάζει συνθετική μεστότητα και κλιμακώνεται στο τέλος, όπως ακριβώς θα έπρεπε. Μετά από μια σύντομη εισαγωγή, το "Hymns For The Broken" μπαίνει με το "King Of Errors", είναι χαρακτηριστικό single για τους Evergrey (με εξαιρετικό video), του οποίου τη λογική ακολουθούν λίγο ως πολύ τα "A New Dawn", "Wake A Change" και "Archaic Rage". Με τις trademark μελωδίες, τις φορτισμένες ερμηνείες, τα δυνατά refrain, τα κοφτά riff και τα πάντα προσεγμένα πλήκτρα του Zander, είναι όλα υποψήφια single, αν και προσωπικά θα ξεχώριζα το "Wake A Change".

Εν συνεχεία, το "Black Undertow" είναι μια πιο αργή, αρκετά φορτισμένη σύνθεση, ιδιαίτερη και σχετικά διαφοροποιημένη, ενώ η κιθαριστική μελωδία και το refrain ξεχωρίζουν από το ομώνυμο κομμάτι. Η χρήση παιδικής χορωδίας προσθέτει στοιχείο διαφοροποίησης στο "The Fire", που μαζί με το "Barricades" -χωρίς να είναι κακές συνθέσεις- υστερούν λίγο έναντι των υπολοίπων, αλλά στέκονται μια χαρά στο άλμπουμ ως κομμάτια του συνόλου.

Το τέλος περιλαμβάνει μια καταπληκτική τριάδα συνθέσεων, η οποία ξεκινάει με το "Missing You", μια σύνθεση μόνο με πιάνο και φωνή που απογειώνεται όπως αναμενόταν από την φορτισμένη ερμηνεία του Englund και ολοκληρώνεται με τα πραγματικά σπουδαία "The Grand Collapse" και "The Aftermath". Αμφότερες είναι prog περιπετειώδεις συνθέσεις, με διάρκειες άνω των επτά λεπτών, εναλλαγές στον ρυθμό και την ένταση, κλιμάκωση και ιδιαίτερη έμφαση στις ενορχηστρώσεις. Στο "The Grand Collapse" ξεχωρίζουν το κοφτό riff και η sing-along μελωδία του, ενώ στο "The Aftermath" το συναίσθημα που κλιμακώνεται αποτελεί το ιδανικό κλείσιμο για ένα πραγματικά πολύ δυνατό άλμπουμ.

Οι στίχοι του Englund είναι για μια ακόμα φορά σκοτεινοί αλλά και ευαίσθητοι, προσωπικοί αλλά εκφραζόμενοι κυρίως μέσω του πρώτου πληθυντικού, όπως συνηθίζει να κάνει συχνά και πραγματεύονται κοινά θέματα γύρω από την ανθρώπινη πάλη σε διάφορα επίπεδα, όπως την βιώνει ο ίδιος. Παράλληλα, η παραγωγή του Jacob Hansen (Volbeat) προσφέρει τον ήχο που χρειάζονται οι συνθέσεις για να αναδειχθούν σωστά, ισορροπώντας τις δυνατές κιθάρες, το πιάνο και τα πλήκτρα εν γένει και το έντονο παίξιμο του Ekdahl στα drums.

Το τελικό αποτέλεσμα του "Hymns For The Broken" με κάνει να αποφανθώ με  αρκετή σιγουριά πως έχει θέση ανάμεσα στις μεγάλες δουλειές της μπάντας μεταξύ του "Solitude, Dominance, Tragedy" και του "The Inner Circle", ενώ ο χρόνος θα δείξει αν αποτελεί όντως την καλύτερη δουλειά των Evergrey, όπως με πείσμα ισχυρίζονται οι δημιουργοί του. Προς το παρόν, αρκεί η μια ώρα γεμάτη ένταση και συναισθήματα που μόνο αυτό το είδος μουσικής και αυτού του επιπέδου οι μπάντες προσφέρουν.

  • SHARE
  • TWEET