Destruction

Οι Destruction είναι άρρηκτα συνυφασμένοι με την έννοια thrash metal. Αποτελούν έναν εκ των ακρογωνιαίων λίθων του είδους. Ίσως χωρίς αυτούς το thrash να ήταν φτωχότερο. Εδώ και περίπου 24 χρόνια, όντας «σκλάβοι» του είδους, μας έχουν χαρίσει απλόχερα μουσικά διαμάντια που έχουν μείνει ανεξίτηλα στο χρόνο. Ειδικά η πρώτη περίοδος τους, 1984-1988, θεωρείται από πολλούς ότι δε θα επαναληφθεί από το group. Παρ' όλα αυτά, κάθε τους κυκλοφορία είναι μια είδηση, την οποία πρέπει να αναλύουμε σε βάθος.

"D.e.v.o.l.u.t.i.o.n." αποφάσισαν να ονομάσουν τη νέα, ένατη (βάσει επίσημης δισκογραφίας του group, αφού υπάρχουν και 2 ep και ένα ολοκληρωμένο album που ναι μεν έχουν βγει υπό το όνομα τους, αλλά δε λογίζονται από το group στις επίσημες κυκλοφορίες) ολοκληρωμένη δουλειά τους. Τα πρώτα 35 δευτερόλεπτα είναι η μόνη ήσυχη χρονική στιγμή του δίσκου. Η επιθετική κραυγή του "Schmier" αλλά και το ξαφνικό μουσικό τσουνάμι υποδηλώνουν ευθαρσώς το ποιόν του δίσκου. Thrashhhhhh και μόνο αυτό!

Οι Destruction για μια ακόμα φορά παραδίδουν μαθήματα του πως πρέπει να ακούγεται ένας δίσκος που έχει μουσική υπόσταση και του οποίου οι σύνθετες έχουν τσαγανό να δημιουργήσουν ένα album που είναι 100% αληθινό. Ο frontman του group πριν από καιρό εντυπωσίασε το κοινό με το project του, τους Headhunter, κάτι που κάνει και στην κυρίως μπάντα του. Σε συνεργασία με τους μόνιμους Mike Sifringer στην κιθάρα και Marc Reign στα drums έχει δημιουργήσει ένα δίσκο που έχει άπλετο τσαμπουκά και δύναμη. Τα τραγούδια ξεχειλίζουν από οργή, καθηλώνοντας τον ακροατή. Όποιος τον ακούσει θα βρει άλλον ένα δίσκο - σήμα κατατεθέν της πρόσφατης μουσικής πορείας του συγκροτήματος.

Τα τελευταία χρόνια οι Destruction έχουν δώσει περισσότερο όγκο στις συνθέσεις τους, κάτι που υπάρχει και σε αυτή την κυκλοφορία. Τα τραγούδια εξέρχονται από τα ηχεία σαν οδοστρωτήρας έτοιμος να λιώσει οτιδήποτε στο πέρασμα του. Κομμάτια όπως τα "Devolution", "Urge (The Greed Of Gain)", "The Violation Of Morality" και "No One Shall Survive" θεωρώ ότι είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα του group. Αν προσέξατε, τα 4 προαναφερθέντα τραγούδια έχουν κάτι κοινό με τον τίτλο. Ναι, σωστά μαντέψατε. Στη νέα προσπάθεια των Destruction τα πρώτα γράμματα κάθε κομματιού σχηματίζουν τον τίτλο του album, απόδειξη του πόσο η μπάντα αποτελεί πρωτοπόρο στο χώρο της.

Το album έχει και mid tempo αλλά και γρήγορα κομμάτια, κάτι που λογικά θα ικανοποιήσει τους απαιτητικούς οπαδούς. Το "Devolution" δεν είναι ο καλύτερος δίσκος της καριέρας τους (πως άλλωστε να ξεπεραστούν τα "Sentence Of Death", "Infernal Overkill", "Eternal Devastation" και "Release From Agony"), αλλά στέκει αξιοπρεπέστατα στην πλούσια ιστορία τους, παίρνοντας τα εύσημα για το πολύ καλό αποτέλεσμα.

Πραγματικά δεν ξέρω τι μπορώ να πω για αυτή τη μπάντα. Χαίρομαι ιδιαιτέρως που υπάρχουν δισκογραφικά ακόμα ανάμεσα μας. Είναι πολύ χαρμόσυνο το να βλέπεις groups να είναι και να ηχούν τόσο φρέσκα. Αυτά ας τα προσέχουν κάποιοι νεότεροι που «δε βλέπουν που τους πάνε τα 4». Ευτυχώς που κάποια μεγαθήρια είναι ενεργά για να δίνουν το καλό παράδειγμα.