Wolves In The Throne Room, Order Of The Ebon Hand @ Gagarin 205, 15/12/2017

Ένα συγκλονιστικό συγκρότημα, στην καλύτερη του περίοδο και ένα live που δεν έπιασε την αναμενόμενη κορύφωση

Από τον Γαβριήλ Φιλιππόπουλο, 18/12/2017 @ 14:43

H αναμονή μεγάλη. Αντάξια ενός από τους καλύτερους δίσκους που ακούσαμε σε αυτό το πονεμένο black metal τα τελευταία χρόνια και σίγουρα καλύτερο της χρονιάς που κλείνει γοργά γοργά, για τον γράφοντα. Οι Wolves In The Throne Room ήρθαν την πιο «ζωντανή» περίοδό τους, τώρα που το όνομα τους καίει και τσουρουφλίζει αυτές τις γαμημένες τις ψυχούλες μας που αποζητούμε κάτι το… επεισοδιακό να ακούσουμε ή να ζήσουμε. Η συναυλία την Παρασκευή στις 15 του Δεκέμβρη δεν είχε κάτι επεισοδιακό ωστόσο. Ήταν ένα «όμορφο live» το οποίο είχε τα φόντα να μας χαζέψει αλλά δεν το έκανε. Και ας ήταν όλα άψογα από πλευράς διοργάνωσης όπως πάντα άλλωστε.

Την αρχή ακριβώς την ώρα που έλεγε το χρονοδιάγραμμα, βγήκαν στη σκηνή οι Αθηναίοι μπλακάδες παλαίουρες Order Of The Ebon Hand. Για όλους όσοι δεν βίωσαν από κοντά τα εγχώρια metal δρώμενα στα '90s και για πολλούς και διάφορους λόγους δεν άκουσαν ένα συγκρότημα στα μετέπειτα χρόνια του είναι εξαιρετικά άχαρο και unfair να έρχεται μετά από 20 χρόνια παρουσίας ένας τύπος (στην προκειμένη εγώ) και να γράψει μία κριτική για κάτι που εκ των πραγμάτων έχει και μία ρετρό διάσταση την οποία δεν έγινα ποτέ της κοινωνός. Σε κάθε περίπτωση οι Order Of The Ebon Hand έδωσαν μία παραπάνω από ικανοποιητική εμφάνιση με το ατμοσφαιρικό black metal τους, με την (κατά κάποιο τρόπο) θεατρική τους σκηνική παρουσία (κομπλέ με corpse paint και λοιπά παραφερνάλια). Ειδικά τα μεταλάδικα σημεία σε τραγούδια όπως το "To Alloces" ήταν εξαιρετικά.

Order Of The Ebon Hand

Μετά από λίγη ώρα και σε ένα γεμάτο Gagarin (ομολογώ πως δεν το περίμενα) εμφανίστηκαν οι «κοσμοκαλόγεροι» Wolves In The Throne Room παρέα με κάτι λιβάνια που έδωσαν τον απαραίτητο majestic τόνο στην όλη ατμόσφαιρα.

Wolves In The Throne Room

Ξεκινάμε με το πρώτο παράδοξο. Βγήκαν με το καλύτερο τραγούδι που έχουν γράψει ποτέ, το καλύτερο του τελευταίου τους δίσκου και μία από τις πιο όμορφες συνθέσεις που ακούσαμε φέτος το, "Born From the Serpent's Eye". Κατά γενική ομολογία τα opening tracks στις συναυλίες είναι λίγο στοίχημα καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που «κακοτεχνίες» στον ήχο διορθώνονται στην πορεία. Στην προκειμένη περίπτωση η απόδοση του κομματιού ήταν συγκλονιστική μόνο που ξεκίνησε μία «κακοτεχνία» η οποία βελτιώθηκε μεν αλλά υπήρξε μέχρι το τέλος του σετ. Τα μπάσα από τις κιθάρες (δεν υπήρχε μπάσο σαν όργανο) ακουγόταν παράταιρο και σε σημεία ενοχλητικό. Στη συνέχεια έπαιξαν το εναρκτήριο τραγούδι από το "Two Hunters", "Dea Artio". Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι επίτομη του opening track. Η λογική του μέσα στο σέτλιστ δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί να παίξει ένα 5λεπτο αργόσυρτο ατμοσφαιρικό opening μετά από έναν ορυμαγδό που προηγήθηκε και σήκωσε τρίχες κάγκελο.

Wolves In The Throne Room

Παράδοξο δεύτερο. Σε ένα μικρό δείγμα ανθρώπων που βρίσκονταν σε μία σχετική απόσταση γύρω μου, βρέθηκα να είμαι ο μοναδικός που θεώρησε ότι αυτό που παρακολουθούσε ήταν «πολύ καλό». Σε κάθε περίπτωση η απόδοση των "Vastness And Sorrow", "The Old Ones Are With Us" και "Prayer Of Transformation" ήταν φανταστική. Παικτικά μιας και η γενικότερη στάση των μελών ήταν κάπως απόμακρη και φλατ. Τα τύμπανα έδιναν τον τόνο, οι τρεις κιθάρες κένταγαν θλίψη πόνο και μελαγχολία βγαλμένη από τα βουνά της Ουάσινγκτον που βρίσκονται απομονωμένοι και τα πλήκτρα έβαζαν το επιστέγασμα στην μουσική εμπειρία που δίνουν απλόχερα οι Αμερικάνοι. Για το τέλος άφησαν ίσως την πιο επική σύνθεσή τους το "I Will Lay Down My Bones Among The Rocks And Roots". Ένα ταξίδι 18 λεπτών που αν αποφασίσεις να το κάνεις βγαίνεις καλύτερος άνθρωπος. Λίγο απελευθερωμένος.

Wolves In The Throne Room

Μπορεί το κριτήριο μου πλέον να έχει λειανθεί. Και αυτό γιατί συναυλίες σαν των WITTR δεν είναι εύκολες φάσεις. Δεν πας για ψιλοκουβέντα και gossip. Πας και αν οι συνθήκες το επιτρέψουν μπαίνεις σε ένα τριπ και απολαμβάνεις. Σεβαστοί και όσοι και όσες δεν μπήκαν ποτέ σε αυτό το τριπ. Θα έχουν τους λόγους τους. Θα συμφωνήσω μαζί με αυτούς που παρακολουθήσαμε το live ωστόσο πως η συγκεκριμένη συναυλία είχε όλα τα εχέγγυα να μας ταρακουνήσει τον εγκέφαλο. Και δεν το έκανε. Όταν έχεις απαιτήσεις από ένα συγκρότημα, που τις έχει δημιουργήσει μόνο του, με την δουλειά του, καλό είναι να είσαι ειλικρινής απέναντί του.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography

SETLIST

Born From the Serpent's Eye
Dea Artio
Vastness And Sorrow
The Old Ones Are With Us
Prayer Of Transformation
I Will Lay Down My Bones Among The Rocks And Roots
  • SHARE
  • TWEET