Παύλος Παυλίδης & Β-Movies - 16 Οκτωβρίου, Gagarin 205

Έχουν περάσει περίπου δύο χρόνια από τότε που είδα για τελευταία φορά τα Ξύλινα Σπαθιά σε κάποιο live, και ομολογώ πως μου έχουν λείψει αρκετά. Μου έχει λείψει το γεγονός ότι οι συναυλίες Ελληνικών σχημάτων έχουν περιοριστεί στο απειροελάχιστο. Πέρασαν τα χρόνια που συνωστιζόμασταν έξω από το Ρόδον ώρες πριν την έναρξη των live, ή μέρες πριν, έξω από τα ταμεία για αγορά εισιτηρίων από προπώληση. Όλα άλλαξαν, όλα μετασχηματίστηκαν, όλα προχώρησαν και όπως όλα προχώρησαν έτσι και εμείς δεν πρέπει να μείνουμε κολλημένοι στη μιζέρια μας, αλλά να προχωρήσουμε μπροστά στην νέα Ελληνική σκηνή που μεταμορφώνεται, αλλάζει ήχο και άποψη, κρατώντας καλά το υλικό που κληρονόμησε από τους προκατόχους και εμπλουτίζοντάς το ανοίγει τα φτερά της για ένα νέο ξεκίνημα.

Ήταν η δεύτερη φορά που έβλεπα τον Παύλο Παυλίδη ζωντανά μετά από το live στο La Rocka, στην Καστέλα, ένα πολύ καλό ακουστικό live και ήμουν λίγο περίεργος να δω πως θα λειτουργήσει το όλο ακουστικό concept σε ένα μεγάλο χώρο όπως το Gagarin.

Ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται από αρκετά νωρίς και μέχρι που ο Παύλος με τους B-Movies άρχισαν να παίζουν και το Gagarin να πλημμυρίζει μελωδίες, ο κόσμος συνέχισε να μαζεύεται, χωρίς όμως να γεμίσει το μαγαζί.


Τελείως διαφοροποιημένος από την τελευταία φορά ο Παυλίδης έδωσε τον καλύτερό του εαυτό. Τρεις κιθάρες, μπάσο, τύμπανα, πνευστά χωρίς πλήκτρα και πολλά κομμάτια από Σπαθιά μας θύμισαν τις παλιές καλές μέρες του παρελθόντος. Ο κόσμος στο Gagarin φαίνονταν έκπληκτος και ακολουθούσε στο ρυθμό που ο Μάγος Παυλίδης με την μπάντα του έδινε. Μόνο ακουστικό δεν ήταν το live, παρά ένα ξέσπασμα εικόνων και ήχων. Υπήρχαν φορές που το Gagarin έμοιαζε να σείεται από παλμό, μελωδία, στιχουργική φαντασία και εκπληκτικά ενορχηστρωμένες ιδέες. Τέσσερα νέα τραγούδια πιο δυνατά αλλά συνάμα πιο μελωδικά από τον Παύλο, πολλά κομμάτια από το προσωπικό του άλμπουμ και η κορυφαία στιγμή για μένα, η επαναφορά του κομματιού "Bροχοποιός" στην αρχική του φόρμα.

Το κομμάτι "Bροχοποιός" είναι ένα αρκετά παλιό κομμάτι που παιζόταν συνέχεια στα live των Σπαθιών. Πρωτοπαρουσιάστηκε το 1995 αλλά σε δίσκο μπήκε αρκετά αργότερα στο "Mια ματιά σαν βροχή", αλλαγμένο σε στίχους και μουσική. Μετά από μια δεκαετία ήταν το πιο ευχάριστο πράγμα που θα μπορούσαμε να περιμένουμε από αυτό το live. Mε μια μελαγχολική ηρεμία που σε παρέσερνε λίγο έλειψε να χαθούμε στα κύματα από τις κρυστάλλινες νότες του κομματιού.

Με άλλα λόγια ένας Παυλίδης βγαλμένος από τα παλιά, κάνοντας το καλύτερο ελληνικό live της χρονιάς. Αν τον δείτε να εμφανίζεται κάπου απλά μην τον χάσετε.

Δημήτρης Πετροβίτσης