Deep Purple live στη Θεσσαλονίκη

17/07/05, Θέατρο Γης, Θεσσαλονίκη

Σε αντίθεση με αρκετά από τα λεγόμενα "δεινοσαυρικά" συγκροτήματα τα οποία βγάζουν νέους δίσκους και περιοδεύουν όποτε θυμηθούν, οι Deep Purple όχι μόνο είναι τακτικοί στην κυκλοφορία νέων δίσκων, αλλά περιοδεύουν ασταμάτητα από την μία άκρη του κόσμου μέχρι την άλλη, προσφέροντας έτσι την ευκαιρία σε όλο και περισσότερους να τους απολαύσουν ζωντανά. Και όλα αυτά παρά το ότι 3 από τα 5 μέλη τους οδεύουν ολοταχώς προς την έβδομη δεκαετία της ζωής τους.

Στο πλαίσιο των συνεχών περιοδειών τους λοιπόν, το ιστορικό αυτό συγκρότημα από το 2000 και μετά αποτελεί τακτικό επισκέπτη και της χώρας μας. Ήρθαν το 2000, ήρθαν το 2001, ήρθαν και το 2002, και μετά από ένα μικρό και απόλυτα λογικό διαλειμματάκι στις εδώ συναυλίες τους (μιας και το πολύ το "Κύριε Ελέησον" το βαριέται κι ο παπάς) ήρθε η ώρα να τους απολαύσουμε ξανά, αυτή τη φορά με ένα νέο σχετικά δίσκο στις αποσκευές τους (το "Bananas" από τα τέλη του 2003), αλλά και με έναν ακόμα πιο καινούργιο να είναι σχεδόν έτοιμος προς κυκλοφορία. Δύσκολο να φανταστεί κανείς το ότι αυτοί οι άνθρωποι ακόμα και σήμερα μπορούν και αποδίδουν εκπληκτικά στα live τους... κι όμως η αλήθεια είναι αυτή. Και όποιος είχε την τύχη να τους απολαύσει σε κάποια από τις τελευταίες συναυλίες τους θα καταλαβαίνει απολύτως τι εννοώ.

Οι Deep Purple αποτελούν πραγματικά σταθερή αξία. Είναι σχεδόν δεδομένο το ότι η απόδοση τους σε κάθε ζωντανή εμφάνιση θα είναι τουλάχιστον πολύ καλή. Και όταν το κοινό είναι εκδηλωτικό (όπως καλή ώρα και αυτό της Θεσσαλονίκης) τότε τα πράγματα είναι ακόμα καλύτερα και μπορούν να αγγίξουν το εξαιρετικό. Είναι πραγματικά υπέροχο να βλέπεις τα μέλη ενός τέτοιου συγκροτήματος, παρά τα χρόνια που κουβαλούν, να παίζουν με τόση όρεξη και να μη σταματούν να χαμογελούν και να αστειεύονται μεταξύ τους ούτε στιγμή.

Τέτοιες συναυλίες ευχαριστούν και το κοινό, αλλά βάζουν και τα γυαλιά σε κάποιους που την έχουν δει μεγάλοι και τρανοί, παίζουν καμιά ωρίτσα μόνο και την κάνουν χωρίς να πουν ούτε "Γεια!". Τέλος πάντων...

Πάντως, για να μη νομίζετε πως ήταν όλα τέλεια, είμαι σίγουρος πως κάποιοι από όλους αυτούς που παραβρέθηκαν στη συναυλία (περί τους 3500 παρεμπιπτόντως) έφυγαν με ένα μικρό παράπονο. Και όχι, δεν αναφέρομαι στη διάρκεια της συναυλίας. Μιάμιση ώρα έπαιξαν και είναι αρκετή αν αναλογιστούμε για άλλη μία φορά τη ηλικία τους. Άλλωστε άλλοι κι άλλοι, πολύ νεότεροι παίζουν λιγότερο. Το παράπονο λοιπόν που σας έλεγα έγκειται στο setlist. "Μα... Αφού έπαιξαν όλα τα κλασσικά, τι λέει αυτός;" πιθανώς να αναρωτηθείτε. Έλα όμως που αυτό ακριβώς είναι το παράπονο. Αυτοί που ακολουθούν το εν λόγω συγκρότημα πιστά και έχουν βρεθεί σε αρκετές συναυλίες τους τα τελευταία χρόνια, όπως και να το κάνουμε επιζητούν το κάτι παραπάνω πέρα από τις κλασσικές επιτυχίες. Στην τελική κακά τα ψέματα, πάνω κάτω όλοι έχουν ακούσει από μία φορά πλέον και το "Woman From Tokyo", και το "Black Night", και το "Space Truckin" κτλ...

Δυστυχώς, πλέον οι Deep Purple πέρα από μία, άντε δύο εκπλήξεις σε κάθε περιοδεία, καθώς και κάποια τραγούδια του τελευταίου κάθε φορά δίσκου, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να παίζουν σχεδόν τα ίδια και τα ίδια κομμάτια, αγνοώντας ταυτόχρονα διαμάντια τόσο από τους δίσκους τους με τον Blackmore, όσο κυρίως από τους δίσκους με τον Morse. Και για να μη με παρεξηγήσετε, σε καμία περίπτωση δε ζητάω να παίξουν τραγούδια του Coverdale. Αυτά καλά κάνουν και δεν τα λένε. Αλλά ρε γαμώτο... Γιατί ούτε ένα από το "Purpendicular"; Γιατί ούτε ένα από το "Abandon" ή το "The House Of Blue Light"; Γιατί μόνο το "Perfect Strangers" από τον ομώνυμο δίσκο και γιατί μόνο το "Woman From Tokyo" από το "Who Do We Think We Are"; Δεν έχει νόημα να συνεχίσω με το ποια θα μπορούσαν να παίξουν και δεν το έχουν κάνει μέχρι στιγμής γιατί θα τελειώσουμε αύριο. Τέλος, γιατί σε κάθε συναυλία μιας συγκεκριμένης περιοδείας παίζουν κάθε βράδυ ακριβώς το ίδιο setlist, άντε με μία αλλαγή το πολύ;

Γενικά νομίζω ότι εκτός από αυτούς που πηγαίνουν πρώτη ή δεύτερη φορά σε μία συναυλία τους, οι Deep Purple οφείλουν να σκεφτούν λίγο περισσότερο και τους πιο ένθερμους οπαδούς τους.

Τα παραπάνω προφανώς δεν είναι τίποτα άλλο από σκέψεις ενός οπαδού του συγκροτήματος. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι όλοι από ότι κατάλαβα πέρασαν τέλεια στη συναυλία. Τα υπόλοιπα ίσως είναι στην τελική ήσσονος σημασίας...

Setlist: Silver Tongue / Woman From Tokyo / Strange Kind Of Woman / I Got Your Number / Demon's Eye / Contact Lost / Guitar solo από τον Stevάρα / The Well Dressed Guitar / Keyboards solo / Perfect Strangers / Highway Star / Space Truckin / Smoke On The Water / Encore: Black Night / Lazy / Hush