Αφιέρωμα σε Τρύπες και Ξύλινα Σπαθιά @ Stage Volume 1, 08/03/14

Μια tribute band δίχως την σπίθα του παρελθόντος

Από τον Παναγιώτη Λουκά, 11/03/2014 @ 12:04
Rockwave 1998, Αγγελάκας: «ρε @@@ τι πετάτε πέτρες». Ή κάτι παρόμοιο είχε πει. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τις Τρύπες. Στο ίδιο φεστιβάλ έπαιζαν και τα Ξύλινα Σπαθιά πριν από Sonic Youth και Pulp. Έντονες αναμνήσεις από τότε. Και τα δύο συγκροτήματα στα ντουζένια τους και από κάτω χαμός. Μια φίλη μου έλεγε ότι σε συναυλία στις Τρύπες είχε χάσει ένα παπούτσι! Τα χρόνια πέρασαν, τα συγκροτήματα διαλύθηκαν και το κάθε μέλος ακολούθησε τον δικό του δρόμο. Σήμερα, ο Χρήστος Τσαπράζης (μπάσο) από τα Ξύλινα Σπαθιά, o Γιώργος Τόλιος (drums) από τις Τρύπες και ο Κώστας Πουλής (κιθάρα / φωνητικά) δημιούργησαν μια tribute μπάντα παίζοντας τραγούδια από τα δύο συγκροτήματα. Τώρα βέβαια είναι κάπως ειρωνικό την μια βδομάδα να έχεις το tribute και σε λιγότερο από ένα μήνα να ακολουθεί στον ίδιο χώρο ο Παυλίδης & και οι B-movies και λίγο αργότερα ο Αγγελάκας, αλλά ας είναι.

Ήταν μια ευκαιρία για έμενα να τσεκάρω και το Stage: Volume 1 που από εδώ και πέρα πολλές συναυλίες θα γίνονται εκεί. Εάν δεν κάνω λάθος, παλιότερα ήταν ένα trendy night club και ως εκ τούτου σαν χώρος είναι πολύ ωραίος, δίπλα στο σταθμό του μετρό Μοναστηράκι στην έξοδο της Αθηνάς. Δεν μπόρεσα να υπολογίσω την χωρητικότητα καθώς οι εξώστες ήταν κλειστοί, αλλά μου φάνηκε ότι χωράει παραπάνω από 1000 άτομα. Για τον ήχο και όλα τα σχετικά θα πρέπει να περιμένουμε καμιά metal συναυλία για να αρχίσουμε να γκρινιάζουμε ή όχι για τον ήχο. Στο συγκεκριμένο live ήμασταν λίγοι και οι περισσότεροι ήρθαν για να θυμηθούν τις παλιές στιγμές, ενώ υπήρχαν και άτομα που λόγω ηλικίας δεν είχαν δει ποτέ κανένα συγκρότημα και είχαν έρθει για να πάρουν μια «τζούρα» από αυτά. Στις 22:00 όλα ήταν έτοιμα και ο Κώστας Πουλής πήρε την θέση του αριστερά της σκηνής καθώς, εκτός από κιθάρα / φωνητικά  είχε να πατάει το next στο laptop για τα video που μας είχαν ετοιμάσει. Το πρόγραμμα πήγαινε, στο περίπου, 1-1 δηλαδή ένα από Τρύπες ένα από Σπαθιά σε συνδυασμό με το εκάστοτε video που είχαν ετοιμάσει.



Νωρίς στο set ακούστηκε "Ο Βασιλιάς Της Σκόνης" και λίγο αργότερα "Στον Παράδεισο" και γύρισα να δω τις αντιδράσεις του κοινού. Σχεδόν καμία αντίδραση. Κακά τα ψέματα είναι δύσκολο για μια tribute band να ζωντανέψει τα συναισθήματα και ειδικότερα όταν ο τραγουδιστής δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Τόση πόζα είχα χρόνια να δω, τα τραγούδια από τις Τρύπες τα σκότωσε, ενώ ήταν καλός στα Σπαθιά. Αλλά η πόζα, πόζα ειδικά όταν έπαιζε και κανένα σόλο στην κιθάρα, ούτε ο Malmsteen στα καλά του δεν έκανε έτσι. Εκεί που ο κόσμος ζωντάνεψε κάπως ήταν στο "Τώρα Αρχίζω Και Θυμάμαι". Όταν είχε κυκλοφορήσει, υπήρχε έντονη κριτική για την μουσική αλλαγή που είχε επιχειρήσει ο Παυλίδης, άλλα τώρα θεωρείται κλασικό τραγούδι.



Όπως προείπα, σε κάθε κομμάτι υπήρχε και ένα video clip. Πέρα από ορισμένες φωτογραφίες που βλέπαμε από τα συγκροτήματα ή τα εξώφυλλα των άλμπουμ τους, είδαμε διαστημόπλοια, τρένα, τον «επίτιμο» Δράκουλα, παρουσιαστές / σχολιαστές των δελτίων ειδήσεων, τον χορό του Pulp Fiction στο "Ρίτα", αναφορά στους The Rolling Stones στο "Λόλα" και πολλά άλλα. Μάλιστα ο Πουλής είπε ότι το καλοκαίρι θα δούμε τους The Rolling Stones, αλλά μάλλον θα μπερδεύτηκε από κάτι που θα είδε στο Rocking.gr! Στις 00:00 αρκετοί άρχισαν να αποχωρούν για να προλάβουν τα ΜΜΜ, αλλά ακόμα το live δεν είχε τελειώσει. Αφού έπαιξε δυο-τρία κομμάτια με την ακουστική ο Πουλής ήρθε η ώρα για το encore. Δεν είχαν παίξει τραγούδια όπως το "Αδρεναλίνη", "Εδώ" και πίστευα ότι κάποιο από αυτά θα ακούγαμε.



«Υπάρχουν μαθητές εδώ μέσα;», ρώτησε ο Παυλής. Και να υπήρχαν, που ήταν ελάχιστοι, είχαν φύγει πριν από 20 λεπτά και το συγκρότημα για τελευταίο τραγούδι έπαιξε μια ελληνική διασκευή στο "Another Brick In The Wall". Πηγαίνω σε συναυλίες πάνω από 20 χρόνια. Ε, πιο ξενέρωτο encore δεν έχω ξαναδεί. Άντε να δεχτώ ότι το τραγούδι είναι ύμνος, έχει τα μηνύματά του και όλα τα σχετικά, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσα να το χωνέψω για τελευταίο τραγούδι. Τέλος πάντων, δεν είχα ιδιαίτερες απαιτήσεις από μια tribute band. Άκουσα αρκετά τραγούδια όπως τα "Αφού Σου Το 'Πα", "Τρένο Φάντασμα", "Ένα Παράξενο Τραγούδι", "Ατλαντίς", "Ταξιδιάρα Ψυχή", "Δε Χωράς Πουθενά", "Το Τραίνο", "Χάρτινο Τσίρκο", "Ακούω Την Αγάπη", αλλά σε καμιά στιγμή δεν ταξίδεψα πίσω στο παρελθόν.



Φεύγοντας, μου ήρθε μια σκέψη. Για το Rockwave 2014 έχουμε τις μέρες και ακόμα δεν έχουμε τα ονόματα. Θα πείραζε κανέναν την μια ήμερα Τρύπες, την άλλη Ξύλινα Σπαθιά ως headliners; Ξέρω ότι είναι δύσκολο καθώς δεν υπάρχουν σημάδια επανένωσης, αλλά δεν νομίζω να είναι ακατόρθωτο για μια εμφάνιση. Τι λέτε;

Φωτογραφίες: Σαβίνα Ακουμιανάκη
  • SHARE
  • TWEET