Dexter Ward: «Για να μπεις ως support σχήμα σε περιοδεία πρέπει να πληρώσεις»

Μιλήσαμε με τους Dexter Ward για τον τελευταίο τους δίσκο "Rendezvous With Destiny", τη metal πραγματικότητα της εποχής μας και τις ζωντανές τους εμφανίσεις

Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 22/02/2018 @ 12:17

Οι Dexter Ward είναι μία ακόμα αξιόλογη εγχώρια μπάντα στον χώρο του κλασικού metal με ενεργή παρουσία στα συναυλιακά και δισκογραφικά δρώμενα. Ενόψει των εμφανίσεων τους με τους Night Demon και τους Cirith Ungol σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, βρεθήκαμε στο Entasis Studio στην Καλλιθέα με τέσσερα από τα πέντε μέλη της μπάντας για μια συζήτηση εφ' όλης της ύλης.

Με τον μόνιμο κάτοικο Ιταλίας Marco Concoreggi να είναι δικαιολογημένα απών, ο Μανώλης Καραζέρης (κιθάρα), ο Άκης Πάστρας (κιθάρα), ο Γιάννης Τσιμάς (μπάσο) και ο Στέλιος Δρακάκης (τύμπανα) μίλησαν μεταξύ άλλων για την πορεία της μπάντας, την δημιουργία του τελευταίου, εξαιρετικού τους δίσκο "Rendezvous With Destiny", την metal πραγματικότητα της εποχής μας τις ζωντανές εμφανίσεις τους εντός κι εκτός συνόρων.

Dexter Ward - Rendezvous With Destiny

Παιδιά μιας και είναι η πρώτη φορά που μιλάμε, θα ήθελα να μας δώσετε ένα σύντομο βιογραφικό.

Άκης: Η μπάντα ιδρύθηκε το 2009 προς 2010. Το πρώτο άλμπουμ με τίτλο "Neon Lights" κυκλοφόρησε το 2011, ενώ είχε προηγηθεί το 2010 ένα promo και το EP "Antarctic Dream". Το 2010 κάναμε τα πρώτα live με και το πρώτο στο Up The Hammers Festival. Ενδιάμεσα κυκλοφόρησε το 2013 το επτάιντσο "Stars Αnd Stripes" και το 2016 ο δεύτερος δίσκος με τίτλο "Rendezvous With Destiny". Προηγουμένως, το 2015, είχε βγει και ένα split EP με τους  Black Soul Horde.

Μανώλης: Έχουμε κάνει και δύο μίνι ευρωπαϊκές περιοδείες, έχουμε παίξει στο Keep It True Festival, που ήταν νομίζω η κορυφαία στιγμή της μπάντας όσον αφορά το συναυλιακό κομμάτι. Παίζουμε και στα δικά μου event όποτε μπορούμε και ταιριάζει, δηλαδή έχουμε παίξει στο Up The Hammers δύο φορές, με τους Warlord έχουμε παίξει.

Γιάννης: Λείπει ο Marko, ακόμη για ένα απλό live χρειάζονται αεροπορικά έξοδα.

Μανώλης: Επειδή ασχολούμαι με το συναυλιακό κομμάτι, δεν νομίζω ότι έχει νόημα να παίξουμε στο event κάποιου άλλου, είμαστε υπερπλήρεις όταν παίζουμε στα δικά μου live.

Στην Αθήνα ένα δύο live το χρόνο είναι νομίζω νορμάλ...

Άκης: Εμείς έχουμε παίξει ακόμη πιο λίγες φορές! Πιο πολύ έχουμε παίξει εξωτερικό!

Στην επαρχία όμως έχετε παίξει λίγο.

Μανώλης: Για να παίξεις, πρέπει να σε καλέσουνε. Εκεί που μας έχουν καλέσει, στην Κρήτη, πήγαμε και παίξαμε. Δεν έχει προκύψει κάτι άλλο. Μια φορά μας είχανε πει για Πάτρα, αλλά όταν τους είπαμε ότι πρέπει να βάλουν αεροπορικά δεν έγινε, προτιμάται κάποια μπάντα που δεν έχει τόσα έξοδα.

Ξεκίνησα τον σχεδιασμό του συγκροτήματος έχοντας ως βάση όχι τόσο το μουσικό κομμάτι, αλλά το να βρω καλούς χαρακτήρες για να περνάμε καλά σε αυτό που κάνουμε.

Πώς περίπου βρεθήκατε;

Μανώλης: Όταν ο Marco έφυγε και αυτός από τους Battleroar, ήταν πρώτη μου προτεραιότητα να κάνουμε μια μπάντα μαζί, γιατί είχα σταματήσει να παίζω μουσική. Μόλις έφυγε και εκείνος, είπα ότι θα κάνουμε μια μπάντα μαζί. Ξεκίνησα τον σχεδιασμό του συγκροτήματος έχοντας ως βάση όχι τόσο το μουσικό κομμάτι, αλλά το να βρω καλούς χαρακτήρες για να περνάμε καλά σε αυτό που κάνουμε. Επειδή είχα καεί στην ζωή μου σε αυτό το κομμάτι, ήθελα να βρω ανθρώπους που θα ταιριάζουν τα χνώτα μας και θα περνάμε καλά. Ήταν το άλφα και το ωμέγα αυτό.

Νομίζω ότι η φάση που βρίσκεται η μπάντα δεν είναι να κυνηγήσει να κάνει καριέρα.

Μανώλης: Να περνάμε καλά θέλουμε.

Να περνάτε καλά και να είστε έτσι, μαζί, και μετά από δέκα, δεκαπέντε χρόνια.

Μανώλης: Και επειδή βασικά μας αρέσουν τα ταξίδια και όλα τα σχετικά, αυτό που έχουμε καταφέρει, το γεγονός ότι η μπάντα συντηρείται οικονομικά χωρίς να βάζει κανένας ούτε ένα ευρώ από την τσέπη του, για να μπορούμε να κάνουμε τα ταξιδάκια μας, να παίζουμε σε φεστιβαλάκια, να περνάμε καλά, είναι ότι καλύτερο θα μπορούσε να μας συμβεί σε αυτή τη φάση. Αυτή τη στιγμή σχεδόν όλοι έχουμε παιδιά, είμαστε πάρα πολύ πιεσμένοι από άποψη χρόνου, οπότε πρέπει να ναι quality time αυτό που κάνουμε, δηλαδή να περνάς τέλεια. Άμα δεις ότι κάτι δεν πάει καλά, είναι για να το διαλύεις.

Κάπου έχω δει ότι πρώτος ντράμερ ήταν ο Άγγελος Τσουκαλάς.

Μανώλης: Ναι, ο Άγγελος ήταν εξαρχής μια προσωρινή λύση, το ξέραμε. Μας βοήθησε πάρα πολύ είναι εκπληκτικός ντράμερ, αλλά δεν είναι αυτό που θα θέλαμε για το συγκρότημα, απλά ήταν για μας βοηθήσει στην αρχή, να έχουμε έναν ντράμερ να παίζουμε. Μόλις παρουσιάστηκε ο Στέλιος, προχωρήσαμε με τον Στέλιο.

Ουσιαστικά τα κομμάτια τα δένουμε πάνω στις πρόβες. Οι βάσεις είναι του Marco, και ο καθένας βάζει το δικό του στοιχείο πάνω στην πρόβα.

Ο καθένας σας τι φέρνει στην μπάντα, γιατί νομίζω πως όλοι έχουν το δικό τους background και διαφορετικές επιρροές.

Γιάννης: Ουσιαστικά τα κομμάτια τα δένουμε πάνω στις πρόβες. Οι βάσεις είναι του Marco, και ο καθένας βάζει το δικό του στοιχείο πάνω στην πρόβα.

Άκης: Φαίνεται αυτό στο παίξιμο του καθενός, όταν για παράδειγμα ξεκινάς να παίξεις κάτι στην κιθάρα, φαίνεται τι ακούς, προ τα που κλίνεις. Αυτό θα φανεί και όταν θα πας να παίξεις. Δηλαδή σου δίνει ο Marco ένα κομμάτι, το 99,9% της πρώτης ιδέας και όταν θα πάμε να παίξουμε οι υπόλοιποι τέσσερις, ο καθένας αναγκαστικά θα περάσει τα στοιχεία του. Άλλο μπορεί να έχει σκεφτεί ο Marco για τον ντράμερ και να πει ο Στέλιος να το κάνουμε έτσι, αν μπορεί να έχει σκεφτεί πέρασμα ο Marco σε κάποιο κομμάτι, να το κόψουμε αυτό να βάλουμε κάτι άλλο που είπε ο Μανώλης, ο Γιάννης να κάνει άλλη ρυθμική αγωγή, εγώ να βάλω άλλο lead. Τέτοια πράγματα.

Μανώλης: Ο Marco μας δίνει την βάση κι εμείς χτίζουμε πάνω της, και το καλό σε όλο αυτό είναι ότι δεν υπάρχει καθόλου ίντριγκα, δηλαδή είμαστε όλοι ελεύθεροι να αυτοσχεδιάσουμε και οι ιδέες έρχονται φυσιολογικά.

Φαίνεται λίγο περίεργο ότι ο Marco να έχει την βασική ιδέα της σύνθεσης, καθώς ο κόσμος τον γνωρίζει ως τραγουδιστή.

Μανώλης: Ο Marco ξεκίνησε να παίζει με βασικό όργανο το μπάσο, αλλά ξέρει και αρκετά καλή κιθάρα ώστε να συνθέσει, και είναι τρομερή ευκολία για εκείνον ότι παίζει κάποια όργανα ώστε να μπορεί να καταγράψει τις ιδέες του. Τα κομμάτια είναι χτισμένα πάνω στην φωνή, γι' αυτό είναι και πρόβλημα στις πρόβες.

Άκης: Έχει και μία έφεση ο Marco γενικά στο να γράφει. Έγραφε στίχους μέσα στο αμάξι πηγαίνοντας στην Γερμανία για συναυλία. Μου λέει κάποια στιγμή «πες μου μία λέξη», του λέω «τι εννοείς», μου λέει «πες μου μια περίεργη λέξη», του λέω «τι να σου πω, edge», και τσακ, ξεκίνησε και έγραφε.

Γιάννης: Γράφει μελωδίες στο κινητό, τον έχω ηχογραφημένο στο κινητό, απλά μελωδίες, όχι στίχους.

Άκης: Δεν υπάρχει, μου λέει είμαι στο μπάνιο, έχω πάρει μαζί το κινητό, λούζω τα μαλλιά και τραγουδάω, βγαίνω με τις σαπουνάδες έξω και βάζω το κινητό και γράφω γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να το χάσω εκείνη την στιγμή. Και μας τα στέλνει.

Στη σύνθεση μερικοί το έχουν, μερικοί δεν το έχουν και μερικοί το παραέχουν!

Άκης: Δεν είναι θέμα τεχνικής, έτσι πιστεύω τουλάχιστον. Κάποιοι διαφωνούν και λένε ότι η τεχνική θα φέρει και την σύνθεση γιατί ουσιαστικά η μελέτη σε βάζει σε μία διαδικασία να αναλύεις πιο πολύ τα πράγματα και να λες θα κάνω και αυτό, θα κάνω κι εκείνο. Εγώ αυτό το θεωρώ τελείως άκυρο, δεν είναι εμπνευσμένο κάτι τέτοιο. Είναι απλά μία άσκηση η οποία φέρνει κάποια κομμάτια.

Γιάννης: Πολλές φορές δρα και αντίστροφα αυτό. Μπορεί να σε βάλει σε κάποια καλούπια αν είναι πολύ μελετημένος, να διαλέξεις κάποιους δρόμους που είναι πολύ συγκεκριμένοι. Αυτό είναι μάλλον στον άνθρωπο.

Γενικά ακούω τα πάντα, ό,τι μου κάθεται καλά στα αυτιά, σιχαίνομαι τους ανθρώπους με παρωπίδες, «είναι punk, δεν το ακούω, είναι thrash...». Αν κάτι μ' αρέσει, μ' αρέσει, τέλειωσε. Ακούω από Frank Sinatra μέχρι Dissection χωρίς κανένα πρόβλημα.

Πριν τους Dexter Ward, σε ποιες μπάντες είχατε συμμετάσχει;

Μανώλης: Είχα παίξει στους Finger Of Scorn, που ήταν tribute μπάντα στους Cirith Ungol, και στους Heathens From The North, tribute μπάντα στους Heavy Load. Πριν τους Battleroar, έπαιζα σε μία punk μπάντα που λεγόταν Χαμένες Ελπίδες. Είχαμε βγάλει δύο demo και παίζαμε live κυρίως σε στέκια, αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, στη Βίλα Αμαλίας...

Πώς έμπλεξες εκεί;!

Μανώλης: Γενικά ακούω τα πάντα, ό,τι μου κάθεται καλά στα αυτιά, σιχαίνομαι τους ανθρώπους με παρωπίδες, «είναι punk, δεν το ακούω, είναι thrash...». Αν κάτι μ' αρέσει, μ' αρέσει, τέλειωσε. Ακούω από Frank Sinatra μέχρι Dissection χωρίς κανένα πρόβλημα.

Άκη εσύ παίζεις ακόμη στους On Thorns I Lay και παλιότερα έπαιζες στους Add The River, είχατε βγάλει και δίσκο νομίζω...

Άκης: Ναι, άλλη φάση, καμία σχέση. Ουσιαστικά είναι αυτό που είπε ο Μανώλης. Αν σκεφτείς πως έγινε η μπάντα, όταν ο Μανώλης και ο Marco σκέφτηκαν ότι πρώτα θέλουμε φίλους, οι φίλοι έχουν άλλα πράγματα στο μυαλό τους. Δεν κοιτάς μουσικά, «εγώ θέλω αυτόν τον κιθαρίστα», εγώ έπαιζα τέτοια πράγματα. Μου έστειλε θυμάμαι μήνυμα ο Μανώλης, «θες να παίξεις metal;» και του γράφω «έχω να παίξω απ' το Γυμνάσιο»! (γέλια) «Έλα να βοηθήσεις λίγο για solo» μου λέει, «βρε ούτε solo παίζω, από τότε έχω να παίξω». Άλλη φάση τελείως, η οποία με δυσκόλεψε στην αρχή, το να παίξω metal, γιατί δεν το είχα, δεν είμαι αυτής της σχολής στο παίξιμο. Με δυσκόλεψε στην αρχή, και με την βοήθεια των παιδιών που είναι πιο πολύ μέσα στην φάση...

Μανώλης: Τί δεν είσαι της σχολής ρε, Randy Rhoads προσκυνάς!

Άκης: Εντάξει, άλλο αυτό!

Μανώλης: Απλά είχες σταματήσει να παίζεις.

Άκης: Η επιρροή υπάρχει, αλλά το παίξιμο δεν υπήρχε. Το να ακούς Randy Rhoads χωρίς να παίζεις Randy Rhoads δεν υπάρχει. Με βοηθήσανε τα παιδιά που είναι πιο πολύ μες στο κλίμα και πάντα έπαιζαν σε metal μπάντες.

Η τεχνική σε βοηθάει να κάνεις κάποια πράγματα λίγο πιο γρήγορα, αλλά ότι είναι δύσκολο να μπεις σε ένα κλίμα

Τελικά ήταν δύσκολο ή εύκολο;

Άκης: Όλα είναι δύσκολα, όταν απέχεις είναι όλα δύσκολα.

Ειδικά όταν το παίξιμο είναι απαιτητικό.

Άκης: Το απαιτητικό είναι σχετικό, το ύφος είναι το δύσκολο. Η τεχνική σε βοηθάει να κάνεις κάποια πράγματα λίγο πιο γρήγορα, αλλά ότι είναι δύσκολο να μπεις σε ένα κλίμα, είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο. Για μένα το πιο δύσκολο. Να το φέρω πιο απλά: αν βάλεις τον Steve Vai να παίξει blues, δεν θα παίξει blues. Ξέρει να παίζει blues, αλλά δεν θα έχει το ύφος του Joe Bonamassa ή του Gary Moore. Θα ακουστεί ότι είναι ο Vai που παίζει blues και τον καλέσανε. Κάνει μπαμ αυτό το πράγμα. Ο Vai για να παίξει και να ακουστεί blues θέλει δουλειά, όπως ο κάθε κιθαρίστας και ο κάθε ντράμερ και ο κάθε μπασίστας και πολλές φορές ο κάθε τραγουδιστής, για να μπει σε ένα καινούριο ύφος θέλει δουλειά, Εγώ αυτό το ύφος το είχα μόνο ακουστικά. Παικτικά δεν το είχα και ήθελα δουλειά. Όποιος λέει πως ξέρει να παίζει πολλά πράγματα, αυτό το θεωρώ ανέκδοτο.

Dexter Ward

Ότι μπορεί να παίξει τα πάντα.

Άκης: Στον καναπέ του μπορεί, και να στήσει μια κάμερα για το YouTube, όλα γίνονται. Όταν όμως βρεθείς σε μπάντα και θα χρειαστεί να διαχειριστεί κάποια σύνθεση, του στυλ «εδώ τί να βάλουμε;», θα φανεί ότι η επιρροή είναι από αλλού.

Γιάννη εσύ είσαι μάλλον πολυγραφότατος!

Γιάννης: Ο πιο πολυάσχολος... 'Εχω περάσει από χίλια δυο κύματα, και από μπάντες, και από είδη... Heavy metal παίζω από αρχές δεκαετίας '90 ουσιαστικά, από όταν ξεκίνησα να γρατζουνάω. Μεροκάματα έκανα παλιά με τον Καλδάρα φαντάσου, για τρία χρόνια, με τον γιο φυσικά, κάναμε μουσικές παραστάσεις... Τώρα παίζω με Rock 'N' Roll Children και σε μια tribute μπάντα στους Kiss, τους Sikk και έχω τους Dexter Ward και τους Endomain ως main bands.

Παλιότερα έπαιζες και στους Airged L'amh, δεν ξέρω αν το προφέρω σωστά.

Γιάννης: Είναι ιρλανδικά και κανονικά προφέρεται «άργκεντ λαφ». Μάθαμε πως λεγόμαστε όταν παίξαμε στην Ιρλανδία! Εμείς το λέγαμε «έρτζ λαμ».

Κάτι σαν τους «σίριθ άνγκολ» και τους «κίριθ ούνγκολ»!

Γιάννης: Κάπως έτσι, μόνο που το δικό μας είναι πιο γλωσσοδέτης.

Κι εσύ Στέλιο έχεις παίξει σε άλλες μπάντες.

Στέλιος: Σε αρκετές. Έχω παίζει από ακραίο brutal death και black μέχρι epic... Έχω παίξει με τους Casus Belli, στο black metal η μπάντα είναι οι The Eternal Suffering, έχουμε κι έναν official δίσκο. Έχω παίξει με τους Sacred Outcry, στους Mortal Torment ήμουν πέντε χρόνια, έχω βγάλει και με αυτούς ένα άλμπουμ, και από το 2010 είμαι στους Dexter Ward.

Αναφέραμε νομίζω και πριν ότι η μπάντα έχει σταθερή σύνθεση.

Μανώλης: Αυτό ήταν προσχεδιασμένο! (γέλια) Όταν είσαι πιτσιρικάς, δεν τα πολυκοιτάς αυτά τα πράγματα, μαζεύεις πέντε φίλους και παίζεις. Όταν προχωρήσει και φτάσει στην καθημερινότητα και σε τριβή, εκεί βγαίνουν και άλλα πράγματα. Τα προβλήματα παρουσιάζονται στην πορεία. Όταν όμως τα έχεις ζήσει όλα αυτά και πας να ξαναφτιάξεις κάτι από την αρχή σε μεγαλύτερη ηλικία, ξέρεις τις κακοτοπιές και τις αποφεύγεις.

Οι απόψεις διίστανται. Άλλοι λένε «γιατί ρίξατε τις ταχύτητες τώρα;», σε άλλους αρέσει που ρίξαμε τις ταχύτητες. Δεν έγινε κάτι επίτηδες πάντως

Στην δισκογραφία σας, τα κομμάτια του EP "Antarctic Dream" μπήκαν στο πρώτο άλμπουμ, το "Neon Lights";

Μανώλης: Πλην ενός, το "Antarctic Dream" δεν είχε μπει.

Οπότε στην ουσία έχουμε δύο βασικές κυκλοφορίες, το "Neon Lights" και το "Rendezvous With Destiny", με μεγάλη διαφορά μεταξύ τους.

Μανώλης: Στα χρόνια εννοείς;

Όχι μόνο στα χρόνια, και στην σύνθεση, και στο ύφος, και στην παραγωγή.

Μανώλης: Όσον αφορά τα χρόνια, έχει να κάνει καθαρά με το ότι είμαστε όλοι πηγμένοι, και επειδή η μπάντα είναι για να περνάμε καλά, το κάνουμε μόνο όταν έχουμε χρόνο. Αυτό είναι το ένα κομμάτι. Όσον αφορά την σύνθεση, είναι πιο απλουστευμένα τα κομμάτια, ο δίσκος είναι πιο mid tempo.

Νομίζω ο πρώτος είναι και λίγο πιο γρήγορος απ' όσο θα 'πρεπε!

Μανώλης: Οι απόψεις διίστανται. Άλλοι λένε «γιατί ρίξατε τις ταχύτητες τώρα;», σε άλλους αρέσει που ρίξαμε τις ταχύτητες. Δεν έγινε κάτι επίτηδες πάντως, υπάρχει μια δεξαμενή τραγουδιών που τραβάμε κάθε φορά, υπάρχουν έτοιμα τραγούδια, και μπαίνουν και καινούρια. Διαλέγουμε τι θα μπει στον δίσκο εντελώς βάσει τι μας αρέσει εκείνη την στιγμή και όχι με κάποιο απώτερο σκοπό.

Άκης: Είμαστε και άλλη μπάντα πλέον. Ο πρώτος δίσκος ήταν ουσιαστικά «ελάτε να παίξουμε αυτά τα κομμάτια», επανεκτελέσεις των demo. Εδώ έγινε άλλη δουλειά, πήραμε τα demo, κόψαμε, ράψαμε...

Μανώλης: Έβαλε ο καθένας τα στοιχεία του, υπάρχει κι ένα τραγούδι του Άκη στον νέο δίσκο, το "Knights Οf Jerusalem", η βασική ιδέα.

Είναι λίγο Maiden...

Άκης: Το "...Jerusalem"; Προς το τέλος ναι.

Μανώλης: Παραείναι Maiden, και αυτό είναι καλό! (γέλια)

Αν δεν είχαμε βελτίωση στον δεύτερο δίσκο, θα ήταν «έγκλημα».

Και η παραγωγή το δίσκου είναι πολύ καλύτερη.

Μανώλης: Κοίτα να δεις, όσο ζεις, μαθαίνεις. Τότε ήταν η πρώτη μας δουλειά που κάναμε σαν ηχογράφηση εδώ με τον Νίκο Παπακώστα, το studio ήταν καινούριο, ψαχνόμασταν όλοι. Δεν γράψαμε φυσικά τύμπανα, έπρεπε να έχουμε γράψει φυσικά τύμπανα, κάναμε κάποια λάθη κι εμείς. Όσο ζεις, μαθαίνεις. Δεν είχαμε και ήχο σαν μπάντα, ψαχνόμασταν. Αν δεν είχαμε βελτίωση στον δεύτερο δίσκο, θα ήταν «έγκλημα».

Νομίζω τα περισσότερα τα έκανε ο Θύμιος ο Κρίκος, και τα τύμπανα τα ανέλαβε ο Bernando;

Άκης: O Bernando έκανε τα τύμπανα, βασικά την ηχογράφηση, τον ήχο «απ' έξω». Η μίξη και οι υπόλοιπες ηχογραφήσεις έγιναν στο σπίτι. Ο Marco έγραψε σπίτι του, εγώ έγραψα σπίτι μου, ο Γιάννης έγραψε στο σπίτι του Θύμιου, όλα έγιναν home studio φάση.

Μανώλης: Απλά έχεις κι εσύ μεγαλύτερη εμπειρία, το «γράφω στο σπίτι» πλέον, όταν πας στο studio και κάνεις reamping δεν έχει μεγάλη διαφορά, απλά γλυτώνεις τον χρόνο του να τα κάνεις όλα σωστά στο studio όταν γράφει το ρολόι.

Μετά την κυκλοφορία του "Rendezvous With Destiny" κάνατε κάποιες συναυλίες στο εξωτερικό.

Μανώλης: Παίξαμε στην Αυστρία σε ένα φεστιβάλ και δύο live στην Ιταλία με τους Valor και κάναμε άλλο ένα τριήμερο μόνοι μας, με δύο live στην Γερμανία και ένα στο Βέλγιο. Δεν είναι εφικτό για εμάς να λείψουμε δέκα μέρες, οπότε αναγκαστικά, τα σπάμε σε τριήμερα, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή. Μόνο έτσι μπορούμε να κάνουμε κάποιες συναυλίες.

Για να μπεις ως support σχήμα σε περιοδεία πρέπει να πληρώσεις

Πώς την είδατε τη φάση αυτή;

Μανώλης: Είναι εξαιρετικά δύσκολο αυτό που κάνουμε γιατί είμαστε μια μπάντα όχι μεγάλου βεληνεκούς, οπότε το να πας και να παίξεις headline show στο εξωτερικό δεν είναι ό,τι πιο νορμάλ. Συνήθως οι μπάντες του επιπέδου μας μπαίνουνε support σε άλλες περιοδείες με μπάντες που έχουν κοινό, οπότε θεωρώ ότι τα live ήταν για τα δεδομένα μας σχετικά επιτυχημένα. αλλά μην φανταστείς, το κοινό είναι μεταξύ 50 και 100 ατόμων σε κάθε live που κάνουμε εμείς στο εξωτερικό, δεν μπορεί να είναι παραπάνω, και αυτό είναι super καλό. Μετράμε τις δυνάμεις μας. Αυτή την στιγμή δυστυχώς ή ευτυχώς έτσι είναι η μουσική βιομηχανία. Για να μπεις ως support σχήμα σε περιοδεία πρέπει να πληρώσεις. Στην ουσία τα support συγκροτήματα των περιοδειών, όταν βλέπεις για παράδειγμα ότι κάνουν περιοδεία οι Gamma Ray και από κάτω έχει τρία συγκροτήματα που παίζουν, αυτά τα τρία συγκροτήματα καλύπτουν τα έξοδα των Gamma Ray, το tour bus, τα πάντα, ώστε αυτοί να πάρουν καθαρό το fee που δίνει ο promoter. αυτό το πράγμα έχει έξοδα. Εμείς έχουμε βάλει σαν κανόνα από τότε που ξεκίνησε η μπάντα, αυτό που είπα στα παιδιά, ότι θα φροντίσω να μην πληρώνετε τίποτα. Δηλαδή να έρχεστε να παίζετε, να ηχογραφούμε, να κάνουμε τα πάντα. Έχουμε ευτυχώς εταιρείες που μας υποστηρίζουν και πληρώνουν τις ηχογραφήσεις, οπότε εμείς παίζουμε τόσα χρόνια μουσική, κάνουμε το χόμπι μας και δεν πληρώνουμε. Είναι πολύ βασικό αυτό και δεν θα αλλάξει, οπότε ο μόνος τρόπος να κάνουμε συναυλίες στο εξωτερικό είναι να δοκιμάσουμε την τύχη μας μόνοι μας.

Στο Keep It True το 2016 ήταν η πρώτη φορά που παίξατε ως Dexter Ward.

Στέλιος: Τρομερή εμπειρία ήταν, απίστευτη, και για τα δεδομένα μας πήγε ανέλπιστα καλά. Δεν το περιμέναμε. Βγήκαμε δύο το μεσημέρι και ήταν 1.500 άτομα από κάτω. Και η ανταπόκριση φάνηκε και απ' το merchandise που δώσαμε.

Είναι το πιο μετρήσιμο μέγεθος όσον αφορά το πόσο καλά έχεις πάει.

Γιάννης: Σκέψου ότι ξαναγέμισε τόσο το venue μετά τις οκτώ το βράδυ, στις τελευταίες μπάντες με λίγα λόγια.

Έχω ακούσει από ανθρώπους να διαμαρτύρονται γιατί βάζουν πολλά supprt οι διοργανωτές. Δηλαδή τί μπορεί να σε ενοχλήσει, έλα να δεις το headliner.

Τελικά μπορεί και να είναι καλή ώρα! (γέλια)

Άκης: Τους πιάνεις ξεκούραστους και δεν έχουνε πιει και πάρα πολύ.

Μανώλης: Δίνουνε βάση. Για μένα είναι πολύ καλή ώρα να παίξεις νωρίς στο Keep It True, επειδή όλη μέρα πίνουνε! Βέβαια, αυτό είναι και το νόημα, το πάρτι αρχίζει από τις οκτώ και μετά που είναι όλοι στο τσακίρ κέφι και χάνεται λίγο η μπάλα. Αλλά στην αρχή δίνουνε πολλή βάση στα συγκροτήματα, ο κόσμος που είναι εκεί, και έρχονται όλοι από νωρίς. Καμία σχέση με την κουλτούρα της Ελλάδας δηλαδή, «πάμε να δούμε το headliner».

Dexter Ward

Εντάξει, κι εδώ μαζεύεται κόσμος... Ναι, όχι και τόσο...

Μανώλης: Μην συγκρίνεις με το Up The Hammers, το Up The Hammers έχει και πολλούς ξένους, γιατί έχει μια κουλτούρα διαφορετική. Οι ξένοι έχουν αυτή την κουλτούρα, έρχονται στην Ελλάδα και λένε «πάμε από νωρίς να δούμε τα συγκροτήματα, τί έχει να μας προτείνει αυτός». Επίσης και οι Έλληνες, μπαίνουνε κι αυτοί στην κουλτούρα του φεστιβάλ, γιατί όπως το Keep It True, και το Up The Hammers έχει γίνει μια μεγάλη οικογένεια. Οι ξένοι που έρχονται έχουν γίνει φίλοι με τους Έλληνες, οπότε είναι ευκαιρία να ξαναειδωθούν, και έρχονται από νωρίς όλοι και στο Up The Hammers. Τα πρώτα χρόνια το Up The Hammers ήταν όπως οι συναυλίες στην Ελλάδα, «πάμε να δούμε το headliner». Έχω ακούσει από ανθρώπους να διαμαρτύρονται γιατί βάζουν πολλά supprt οι διοργανωτές. Δηλαδή τί μπορεί να σε ενοχλήσει, έλα να δεις το headliner. Δεν μπορεί να είναι κακό να σου δίνει παραπάνω συγκροτήματα ο διοργανωτής. Από που κι ως που μπορεί να είναι κακό αυτό το πράγμα; έλα πιο νωρίς, κάτσε πιες μια μπύρα και δες τι έχει να σου προτείνει αυτός ο άνθρωπος. για να τους βάζει να παίξουν πάει να πει ότι κάτι έχουν να πουν.

Για να κάνεις κάποια πράγματα ήσουν στην ουσία εξαρτώμενος από κάποιους δημοσιογράφους

Νομίζω ότι ανήκετε στην δεύτερη γενιά metal συγκροτημάτων στην Ελλάδα, από τα μέσα της δεκαετίας του '90 και μετά. Πως ήταν τα πράγματα τότε σε σχέση με τώρα;

Μανώλης: Θα το χώριζα σε προ internet και μετά internet εποχή. Δεν έχει καμία σχέση πως λειτουργεί η μουσική τώρα σε σχέση με το τότε. είναι η μέρα με την νύχτα. Τότε ήσουν αναγκασμένος, οτιδήποτε προώθηση ήθελες να κάνεις, να μπεις σε περιοδικά μεγάλα, να πληρώσεις διαφημίσεις. Δηλαδή για να κάνεις κάποια πράγματα ήσουν στην ουσία εξαρτώμενος από κάποιους δημοσιογράφους. Πλέον η μουσική έχει αρκετά μεγαλύτερη πρόσβαση στον κόσμο, είναι πολύ πιο ανοιχτή. Εάν είσαι καλός πλέον θα βγει έξω, ότι και να κάνουν οι άλλοι η μουσική πλέον διαδίδεται με την ταχύτητα του φωτός. Τότε, αν δεν ήσουνα στα μέσα και στα έξω και δεν είχες δημόσιες σχέσεις, μπορούσε να είσαι πολύ καλός και να μείνεις στην αφάνεια. Τώρα πλέον αυτό δεν γίνεται.

Από την άλλη, η Αθήνα είναι τεράστια πόλη, έχει πάρα πολλές μπάντες πλέον, οπότε και για τον ακροατή χάνεται λίγο η μπάλα.

Μανώλης: Πλέον ακούμε και διαφορετικά μουσική. Πιο παλιά, αγόραζες έναν δίσκο, τον άκουγες, το ξανάκουγες. Τώρα είναι φαστ-φουντ η κατανάλωση. Είναι τόση πολλή η πληροφορία που χάνεται κιόλας. Έχει αλλάξει εντελώς η μουσική, καμία σχέση. είναι πολύ πιο εύκολη η πρόσβαση στις αγορές του εξωτερικού που δεν μπορούσες να φτάσεις με τίποτα. Είναι πολύ πιο εύκολη η επικοινωνία ώστε να κανονίσεις κάποιες συναυλίες στο εξωτερικό. Πλέον είναι «αστείο» να κάνεις ένα live στο εξωτερικό, ενώ παλιά ήταν κατόρθωμα ολόκληρο. Τώρα μπορείς να βρεις μια μπάντα από το Internet που να 'ναι φίλοι σου Ιταλοί, να πεις «θα σου διοργανώσω εγώ μια συναυλία εδώ, θα μου κάνεις εσύ μια συναυλία εκεί» και να πας να παίξεις. Παλιά δεν γινόντουσαν αυτά τα πράγματα.

Άκης: Και η πρόσβαση στις παραγωγές. Η φάση «έχω studio στο σπίτι» δεν υπήρχε παλιά. Θυμάμαι όταν είχα ανοίξει εγώ το studio το '99 έβαλα 30 εκατομμύρια δραχμές. μιλάμε για τρελά ποσά. Και τώρα με χίλια Ευρώ παίρνεις έναν υπολογιστή και μια κάρτα ήχου, γράφεις τον δίσκο και πας στο studio και κάνεις reamping. Είναι χαώδης η διαφορά.

Μανώλης: Πολύ πιο εύκολα τα πράγματα τώρα, αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ περισσότερη η πληροφορία, οπότε χάνεσαι μέσα σε όλο αυτό που γίνεται. Και εκεί έρχονται τα live, το πόσο θα παίξεις και που θα παίξεις. Για να κάνεις πράγματα πρέπει να κάνεις περιοδεία στο εξωτερικό, να εμφανιστείς σε φεστιβάλ, να βλέπει ο κόσμος ότι είσαι δραστήριος σε συναυλιακό επίπεδο. Εκεί ξεχωρίζεις πλέον και εμείς δεν έχουμε τόσο μεγάλη δυνατότητα να κάνουμε live, λόγω χρόνου.

  • SHARE
  • TWEET