Συνέντευξη Κόρε. Ύδρο.

Κόρε. Ύδρο. Για αρκετούς υποτιμημένοι, για κάποιους υπέρ του δεόντως προβαλλόμενοι από τους «κριτικούς». Όμως, όπως και αν έχει δεν γίνεται να μην θεωρήσεις πως είναι ευτύχημα για την ελληνόφωνη μουσική σκηνή να τους έχει στην οικογένειά της.

Φέτος, το εναλλακτικό DIY Pop σχήμα από την Κέρκυρα μας χάρισε έναν ακόμη πανέμορφο δίσκο κλείνοντας έναν μεγάλο κύκλο. Οι "Απλές Ασκήσεις Στον Υπαρξισμό" ξεχωρίζουν, αναδεικνύουν το παρελθόν τους και είτε με τις μελωδίες τους, είτε με τον λυρισμό τους μας δίνουν τροφή για σκέψη σε αυτές τις παράξενες μέρες.

Το Rocking.gr είχε την ευκαιρία να κάνει κάποιες ερωτήσεις σε ένα από τα -βασικά πια- μέλη του συγκροτήματος, τον Μάριο Πλασκασοβίτη. Οι απαντήσεις του, άκρως απολαυστικές, αφοπλιστικά ειλικρινείς με μια αντίληψη αρκετά φιλοσοφικά κατευθυνόμενη.

Γεια και χαρά. Πώς είσαστε; Πού σας βρίσκουμε αυτή την στιγμή;
Είμαστε πολύ καλά και μας βρίσκετε στην Κέρκυρα.

Μεσολάβησε αρκετός καιρός από την τελευταία σας κυκλοφορία, χύθηκε αίμα δάκρυα και ιδρώτας από την Inner Ear για την κυκλοφορία του "Απλές Ασκήσεις στον Υπαρξισμό". Έτσι είναι η DIY κουλτούρα ή είστε από τους τύπους που δεν βιάζονται;
Το «κάν' το μόνος σου» δεν είναι κουλτούρα για εμάς, είναι πραγματικότητα και σε τέτοιες περιπτώσεις η βιασύνη δεν υφίσταται ως επιλογή.

Είστε ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα του δίσκου;
Απολύτως.

Επειδή ομολογουμένως είναι στιγμές που είστε δυσνόητοι, μπορείτε να μου εξηγήσετε τι θέλει να πει αυτό το θρησκόληπτο δελτίο τύπου (κυκλοφορίας); Διότι δεν νομίζω να είναι απλά ένα υπαρξιακό παράδειγμα.
Δεν είναι καθόλου απλό το συγκεκριμένο παράδειγμα. Μεταφυσικά φαινόμενα όπως αυτό που αναφέρεται στο δελτίο τύπου, μπορούν να αποτελέσουν βασικότατη πηγή υπαρξιακής αναζητήσεως. Η προβλεψιμότητα αυτού που αντιλαμβανόμαστε ως «πραγματικό» συχνά οδηγεί συνειρμικά τη σκέψη σε τέλμα και απόγνωση. Αντίθετα η υπόνοια και μόνο της επαφής μας με το Θείο, με κάτι δηλαδή που δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε με τη λογική, δημιουργεί συναισθηματικές εκρήξεις που όπως γνωρίζουμε, είναι το «καύσιμο» του δημιουργικού οίστρου.    

Πόσο δύσκολο είναι να ασκηθεί κάποιος στον υπαρξισμό και να καταλήξει κάπου; Θαρρώ πως στις μέρες μας είναι πολυτέλεια να ασχολείται κανείς με τέτοια θέματα. Τι θέλετε να περάσετε στον ακροατή μέσω της τελευταίας σας κυκλοφορίας;
Δεν θέλουμε να περάσουμε στον ακροατή κάτι περισσότερο από αυτό που ο ίδιος θα αντιληφθεί. Αναφορικά με το πρώτο σκέλος της ερώτησής σας, ας σταθούμε απλά στη γενική υπόθεση του υπαρξισμού ότι η φιλοσοφία δεν αποτελεί κάποιο είδος θεωρητικής επιστήμης, άρα κάποια μορφή γνωστικής «πολυτέλειας» - όπως αναφέρατε, αλλά ότι είναι αναπόσπαστα συνυφασμένη με την ανθρώπινη οντότητα.  

Στον δίσκο υπάρχουν αρκετές αναφορές στην «εποχή της κρίσης». Πέρα από τον λυρισμό και τις μελωδίες, πως βλέπετε αυτούς τους καιρούς και πως έχουν επηρεάσει και αλλάξει εσάς; Δεν πιστεύω να είναι τόσο εύκολο να πεις ένα «Σιγά μην κλάψω τις αξίες της Δύσης, σιγά μη φοβηθώ» και να συνεχίσεις να ζεις ανέμελα όπως πριν.
Θεωρείτε ότι πριν ζούσαμε ανέμελα; Θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι από τη στιγμή της συνειδητοποίησης, από τη μετάβαση στην εφηβική ηλικία και ύστερα δηλαδή, είμαστε καταδικασμένοι να μην ζούμε ανέμελα, καθώς ερχόμαστε διαρκώς αντιμέτωποι με τους θεμελιώδεις φόβους μας. Το δε σύστημα αξιών των δυτικών κοινωνιών δεν ήταν ποτέ μια πρόταση με εγχειρίδιο χρήσης, που κληθήκαμε να ακολουθήσουμε ή να απορρίψουμε. Προέκυψε κι αυτό, όπως και όλα τα πολιτικοφιλοσοφικά κοινωνικά συστήματα, από την ανάγκη συλλογικής υπέρβασης των φόβων μας και στη συγκεκριμένη περίπτωση του φόβου της φυσικής επιβίωσης. Η διαφαινόμενη κατάρρευσή του, δεν μπορεί να μας απασχολήσει περισσότερο από την κατάρρευση άλλων συστημάτων στο παρελθόν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ζούμε πάντα υπό το δέος της ύπαρξής μας, «αξιών της δύσης» παρόντων ή μη.

Υπάρχει μια εμμονή με την δραχμή. Στους στίχους, στις αφίσες της συναυλίας... Γιατί όλο αυτό;
Σε συνάρτηση με τα παραπάνω, ας μείνουμε στις ευεργετικές συνέπειες της εμμονής ως προς τη δημιουργικότητα και ας προσδώσουμε δευτερεύουσα σημασία στο αντικείμενό της.

Πιστεύω πως αρκετοί προτιμούν να σας ακούν περισσότερο φασαριόζους. Το άνοιγμα του δίσκου σου παίρνει το κεφάλι. Παρόλα αυτά στην συνέχεια υπάρχουν ανάμεικτες στιγμές. Υπάρχουν οι εναλλαγές που σας είχαμε συνηθίσει στην «φτηνή ποπ για την ελίτ» αλλά και οι μεταβατικοί ήπιοι ρυθμοί του «όλη η αλήθεια για τα παιδιά του '78». Τελικά αυτό ήταν; Αυτή είναι η πραγματική σας μορφή, τώρα που είστε πιο ώριμοι;
Αν θεωρήσουμε ότι η μουσική είναι κατά βάση η μελοποιημένη εκδοχή των συναισθημάτων, τότε φαντάζει λογικό οποιοδήποτε μουσικό έργο να περιλαμβάνει φασαρία, εναλλαγές ή ήπιους ρυθμούς. Από εκεί και πέρα ο καθένας δημιουργεί -ανεπαίσθητα τις περισσότερες φορές- τις μουσικές φόρμες που εξυπηρετούν εκφραστικά τις προσωπικές συναισθηματικές του διακυμάνσεις.

Το όλο σύνολο του ύφους των τραγουδιών σας παραπέμπει σε γνώριμες φόρμες, ίσως και ελληνικές στην πλειοψηφία τους. Αντ' αυτού καταφέρνετε να περάσετε κάτι το διαφορετικό το οποίο μπορεί να πει κάποιος πως δέχεται μιας αποδοχής μόνο από «μουσικόφιλους» και καταστεί το σύνολο απόμακρο σε κοινούς ή ακόμα και επιδερμικούς ακροατές του ελληνόφωνου εναλλακτικού ήχου. Πώς το εξηγείτε αυτό;
Δεν νομίζουμε ότι είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη η περιορισμένη -όπως αναφέρατε- αποδοχή της μουσικής μας και σίγουρα δεν προσβλέπουμε σε απήχηση μόνο σε ειδικές κατηγορίες ακροατών. Υπήρξαν άλλωστε στο παρελθόν μουσικές προτάσεις πολύ διαφορετικές, όπως χαρακτηρίσατε και τη δική μας, που έτυχαν σημαντικής αποδοχής. Από την άλλη θα ήταν επικίνδυνα απλοϊκό να φωτογραφήσουμε τη χρονική συγκυρία ως τη βασική υπαιτιότητα.

Στο καλωσόρισμα της ιδιαίτερα δραστήριας ιστοσελίδας σας αναφέρετε «πρώην νεανικό, pop συγκρότημα από την Κέρκυρα». Τώρα τι είστε; Δηλαδή πώς θα χαρακτηρίζατε τους Κόρε. Ύδρο.;
Το «πρώην» αναφέρεται μόνο στο «νεανικό».  Κατά τα άλλα παραμένουμε ένα Pop συγκρότημα από την Κέρκυρα.

Υφίσταται σύγχρονο ελληνόφωνο rock πια; Και αν όχι rock, τότε κάτι νεανικό εναλλακτικό, και δεν μιλώ για μπάντες που δραστηριοποιούνται μεμονωμένα αλλά ίσως και υπόγεια. Αναφέρομαι σε κάποια σκηνή συγκεκριμένα.
Μάλλον δεν υφίσταται. Για εμάς σίγουρα δεν υπάρχει τέτοια σκηνή. Υπάρχει όμως το ελληνικό τραγούδι που μας ενδιαφέρει ιδιαιτέρως.

Βλέπετε επιτακτικό αυτό που ακούγεται για την παλιά αλλά και για την νέα γενιά Ελλήνων καλλιτεχνών; Το ότι τώρα πρέπει να ακουστεί πιο δυνατή και καίρια.
Είναι δεδομένη η πεποίθηση ότι οφείλουμε να εκφραζόμαστε δυνατά και καίρια σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Ας μην επικαιροποιήσουμε μια τέτοια γενική ανθρώπινη υποχρέωση και κυρίως ας μην χαρακτηρίσουμε τους καλλιτέχνες ως βασικούς φορείς της.

Αν θα μπορούσατε να μοιραστείτε την σκηνή με κάποιον καλλιτέχνη ή συγκρότημα της αρεσκείας σας με ποιον θα ήταν; Και αν σας δινόταν η ευκαιρία για συνεργασία;
Δεν θα κυνηγούσαμε ποτέ κάποια συνεργασία, χωρίς αυτό να αποκλείει το γεγονός να προκύψει κάτι τέτοιο στο μέλλον. Άλλωστε οι Κόρε. Ύδρο. είναι για εμάς το ιδανικό όχημα προς την αυτοπραγμάτωση.

Κατά καιρούς έχετε δεχθεί πλειάδα θετικών σχολίων από όλες τις πλευρές. Το έχετε διαχειριστεί ταπεινά. Τώρα θα ήθελα να μου σχολιάσετε εσείς οι ίδιοι αυτή την μακρά πορεία που έχετε στον χώρο.
Έχουμε δεχθεί όμως και αρκετά αρνητικά σχόλια. Γενικώς αντιμετωπίζουμε την κριτική μάλλον με ψυχραιμία και όχι με ταπεινοφροσύνη. Συνεπαγωγικά, θα χαρακτηρίζαμε την πορεία μας στο χώρο ως άκρως ικανοποιητική.

Αυτό ήταν, σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και συγχαρητήρια για ακόμη έναν πανέμορφο δίσκο που μας χαρίσατε.
Κι εμείς σας ευχαριστούμε πολύ!

Φωτογραφίες: Αναστάσιος Φιλόπουλος