Nothing: «Έχω ένα παράξενο ειδύλλιο με την έννοια του τίποτα»

Οι Nothing μιλάνε για την πορεία τους στη μουσική, το δέσιμο του συγκροτήματος και τις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Επικεντρώνονται στο ύφος του ήχου τους και στη διάθεση να υπηρετήσουν ή όχι μια σκηνή. Περιγράφουν τη δημιουργία του εντυπωσιακού εξωφύλλου τους και μας αποκαλύπτουν ένα και μοναδικό αγαπημένο τους συγκρότημα. 

Γεια σου! Πού βρίσκεσαι τώρα;

Είμαι στην Νέα Υόρκη.

Παρουσίασε μου την μπάντα για όσους δεν σας ξέρουν. Πού γνωριστήκατε;

Τώρα είμαι εγώ, ο Brandon, ο Kyle και ο Chris. Το lineup αλλάζει συχνά. Θέλω να πιστεύω όμως ότι οι Brandon και Kyle θα μείνουν για πάντα. Ελπίζω και ο Chris. Έχουν περάσει πάνω από 25 άνθρωποι στο συγκρότημα. Οι γνωριμίες γίνονται συνήθως σε bars, οπότε μπορεί αυτό να είναι το πρόβλημα!

Πώς επιλέξατε αυτό το όνομα;

Είναι μια φορτωμένη λέξη και έννοια. Μπορώ να μιλάω ώρες για αυτό, αλλά στο τέλος όλα θα ήθελα να είναι στο ίδιο σημείο που ξεκινήσαμε έτσι κι αλλιώς. Νομίζω ότι υπάρχει ένα παράξενο ειδύλλιο μεταξύ αυτής της έννοιας κι εμένα.

Είναι τα ναρκωτικά, το αλκοόλ ή οτιδήποτε άλλο επιρροή για τη σύνθεση μουσικής;

Τα ναρκωτικά και το αλκοόλ είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης της ζωής, ακριβώς όπως και η δημιουργία μουσικής είναι. Το γιατί λοιπόν χρειάζομαι κάτι για να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες είναι η πραγματική επιρροή και ώθηση.

Πώς ήταν η διαδικασία εγγραφής του τελευταίου σας άλμπουμ; Έχετε έναν κύριο συνθέτη ή όλο είναι μια ομαδική προσπάθεια;

Ο Brandon κι εγώ γράψαμε το 95%. Δεν υπάρχουν κομμάτια που να μην ασχοληθήκαμε οι δυο μας.

Νομίζω ότι διέκρινα ένα φρέσκο ύφος μουσικής που προωθείς σε αυτό το άλμπουμ. Προσπαθείτε να επαναπροσδιορίσετε τον ήχο σας; Αντιλαμβάνομαι ότι έχετε πλέον ένα πιο indie και pop προφίλ, χωρίς τόσο θόρυβο που είχε το ντεμπούτο σας.

Αλήθεια είναι. Είχαμε στο μυαλό μας να περάσουμε σε έναν πιο lo-fi ήχο. Τα πράγματα πρέπει πάντα να προχωρήσουν κάπως, αλλά να ξέρεις κυρίως γράφουμε ό,τι αισθανόμαστε. Προσπαθούμε να μη βάζουμε όρια, όταν είμαστε στο στούντιο. Όλα επιτρέπονται.

Κατά τη γνώμη μου, στα νέα κομμάτια σας χάσατε αυτό το punk και θορυβώδη ήχο του παρελθόντος. Μόνο στο "Curse Of The Sun" ακούω αυτό το noise που μου αρέσει πολύ. Γιατί αλλάξατε συνθέσεις σας σε αυτό το πιο προσιτό ύφος και πιο χαλαρή ατμόσφαιρα;

Και πάλι αυτό είναι θέμα εξέλιξης και τι μπορούμε να κάνουμε τώρα. Δεν βλέπω μεγάλη διαφορά από δίσκο σε δίσκο. Πολλά από αυτά τα τραγούδια δεν είναι αυτό που φαίνεται. Τα τραγούδια μας ακούγονται πολύ διαφορετικά όταν παίζονται live, νομίζω ότι εκεί υπάρχει μια σύγχυση.

Είναι στα σχέδια σου η έκφραση λυπημένων συναισθημάτων όπως στο "Vetrigo Flowers";

Πάντα εκφράζω αυτό που αισθάνομαι. Κατά τη σύνθεση του κομματιού, ήμουν σκατά και έπασχα όντως από σοβαρές περιπτώσεις ιλίγγου. Μαζί με μια μικρή παράνοια και κατάθλιψη από τραύματα που είχα πάθει δύο εβδομάδες πριν.

Το εξώφυλλο είναι μια πραγματική εικόνα;

Είναι όντως μια πραγματική εικόνα. Ανεβήκαμε κρυφά σε μια στέγη στο Μπρούκλιν και περάσαμε δώδεκα ώρες ζωγραφίζοντας αυτά τα γράμματα που ήταν κάθε 25x25 πόδια το καθένα. Καταλήξαμε να μας κυνηγάνε, καθώς ήταν παράνομο, όταν ένας διαχειριστής του κτηρίου μας είδε να τραβάμε φωτογραφίες με ένα drone.

Δηλώνουν τη μονοτονία της καθημερινότητας και τα πλέγματα μονότονης ζωής που έχουμε όλοι εμπλακεί.

Οι στίχοι είναι βασισμένοι σε μια ιδέα;

Τα λόγια ασχολούνται με διάφορα πράγματα, αλλά όλα μπορούν να δεθούν μαζί με τον τίτλο "Tired Of Tomorrow" με κάποιον τρόπο, σχήμα ή μορφή.

Η Relapse είναι μια metal δισκογραφική. Πώς καταλήξατε εκεί;

Είναι ανοιχτόμυαλοι και οπαδοί της μπάντας μας. Εφόσον αυτοί επέκτειναν τις υπηρεσίες τους, εμείς τους ακολουθούμε μιας και κάνουν καταπληκτική δουλειά.

Ποιο στρατόπεδο προτιμάτε να εξυπηρετείτε, underground ή mainstream;

Όποιο μας βοηθάει να μην εργαστούμε ξανά σε μια κανονική δουλειά.

Ποια είναι τα αγαπημένα σας συγκροτήματα;

Οι Stone Roses.

Ευχαριστώ πολύ. Εύχομαι τα καλύτερα για τον δίσκο σας.