Underground Express #2

Το αθέατο τρένο του Rocking σκαρώνει ένα ταξίδι κάθε μήνα, ανακαλύπτει τους καλύτερους νέους underground δίσκους και αλητεύει στις ομορφότερες πόλεις

Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 05/04/2019 @ 15:57

 "All the world’s a stage". Ο μεσαιωνικός στίχος του Shakespeare γίνεται όλο και πιο επίκαιρος σε κάθε περαστικό αιώνα, πάντα όμως πέρα από τα λαμπερά φώτα και τις μεγάλες σκηνές, σε κακοφωτισμένα προβάδικα, σε μικρά υπόγεια και γκαράζ, σε κάθε γωνιά αυτής της τρελής σφαίρας, η μουσικη του αύριο παίζεται ήδη σήμερα.

Το τρένο της φαντασίας μας που βαφτίσαμε Underground Express θα κάνει ένα ταξίδι κάθε μήνα προς κάθε πιθανό και απίθανο προορισμό με μόνο σκοπό να ανακαλύψει μουσικές χωρίς σύνορα και συμβάσεις, ρίχνοντας φευγαλέες ματιές στον πολιτισμό των πόλεων που επισκέπτεται.

Ταξίδι #2: Αυτόν τον μήνα το express θα πάει μόνο στην αμερικανική και στην ευρωπαϊκή ήπειρο και θα επισκεφτούμε ξανά τη Γαλλία και τη Φινλανδία, ΟΜΩΣ: είμαστε περήφανοι για τις δισκάρες που ξετρυπώσαμε, με την υποσημείωση ότι οι περισσότερες από αυτές θα ήταν "Rocking Choice" στις κανονικές μας κριτικές. Θα ταξιδέψουμε σε μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της γης και σε ένα από τα πιο άγνωστα μέρη. Θα τελειώσουμε το ταξίδι με ένα σύντομο, εγχώριο underground roundup. Last but not least, θα πιούμε πολύ καφέ και θα δούμε πολλή μπάλα. Κι όλα αυτά ενώ τα ρολόγια άλλαξαν, η μέρα είναι μεγαλύτερη, πιο καλός φωτισμός για φωτογραφίες!


Στάση 1η: Tours, Γαλλία
Καλλιτέχνης: Birdstone
Άλμπουμ: Seer
Είδος: Heavy Blues
Εταιρεία: Him Media/Believe
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 22/02/2019

Birdstone - Seer

Δεν είχα την παραμικρή ιδέα γι' αυτόν εδώ τον γκρούπαρο μέχρι οι δυνάμεις της τύχης να με οδηγήσουν να πατήσω κάποιο συμπτωματικό play. Από εκείνη τη στιγμή όμως οι Birdstone δύσκολα βγαίνουν από το ημερήσιο playlist, το θανατηφόρο hard rockin’ blues τους απλά δεν μπορεί να λείπει… Είπα blues; Σίγουρα πρόκειται για τη βάση του απίθανου αυτού trio, δεν διστάζουν όμως να προσθέτουν εκλεκτικές πινελιές από προοδευτικά, ψυχεδελικά και stoner στοιχεία σε έναν ήχο που καίει σαν λάβα και που, τέλος πάντων, σε στιγμές μοιάζει σαν να τσουγκρίζει ποτήρια με τον ίδιο τον Διάβολο. Θα πω την αμαρτία μου: οι Rival Sons έβγαλαν άλλον έναν εξαίρετο δίσκο και τραβάνε πάνω τους όλα τα φώτα και την αίγλη, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι Birdstone είναι καλλιτεχνικά κατώτεροι. Τουναντίον! Και το βασικό riff του "Salazar" είναι υποψήφιο για καλύτερο της χρονιάς. Ξεδώστε άφοβα. Δίσκος του μήνα για τη στήλη.

Birdstone

Bandcamp
"Alquezar" Official Video

• Το Tours είναι μια πόλη με πληθυσμό 140.000 κατοίκων και από εδώ ξεκινούν πολλές εξορμήσεις για τα κρασιά και τα κάστρα της περιοχής. Αποκαλείται δε «ο κήπος της Γαλλίας».

• Από το Tours κατάγονται οι Giroud και Koscielny. Για πάντα αδιάφοροι - εκτός αν πάρουν μεταγραφή στη Liverpool.

• Από την Apathia records που θα συναντήσουμε και παρακάτω, μόλις κυκλοφόρησε το θαυμάσιο "Esperer Sombrer" των Vesperine από τη Lyon. Post hardcore με φινέτσα.

• Αφού είμαστε εδώ: θα επισκεφτούμε τους διάσημους Βοτανικούς Κήπους της πόλης. Αν θέλουμε δε να δούμε κανένα live, θα πεταχτούμε στη Nantes στις 21/4 για να δούμε ένα πολύ ιδιαίτερο γαλλικό γκρουπ, τους Misanthrope.


Στάση 2η: Twin Cities, ΗΠΑ
Καλλιτέχνης: Michael Rossetto
Άλμπουμ: Intermodal Blues
Είδος: Folk/Fusion
Εταιρεία: Shifting Paradigm
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 01/03/2019

Michael Rossetto - Intermodal Blues

Ένας γόνος Ιταλών μεταναστών γίνεται παιχταράς στο 5χορδο banjo, ασχολείται με διάφορα folk και jazz σχήματα επί μια εικοσαετία και ύστερα αποφασίζει να κυκλοφορήσει solo δίσκο, εξερευνώντας με το όργανο του τις μνήμες του από τα καλοκαίρια της Σικελίας και τη βορειοαφρικανική παράδοση. Αν η ιστορία του Michael Rossetto δεν αρκεί να σε κάνει να ακούσεις αυτό το αναπάντεχα όμορφο άλμπουμ, η έννοια του ταξιδιού δεν κατοικεί μέσα σου. Το "Intermodal Blues" δεν στέκεται απλά στο ύψος των ρομαντικών μας προσδοκιών: τις υπερβαίνει με ένα χείμαρρο μελωδιών που ποτίζει τις βαθύτερες ανθρώπινες ρίζες και με μια βιρτουοζιτέ που δεν απομακρύνεται στιγμή από τη μουσική της ουσία. Γλυκό σαν παιδική ανάμνηση από πορφυρά ηλιοβασιλέματα.

Michael Rossetto

Bandcamp
"Intermodal Blues" Official Video

• Οι "Δίδυμες Πόλεις" είναι η Minneapolis και St. Paul, οι οποίες είναι πρακτικά ενωμένες. Είναι η πατρίδα του Prince, του Terry Gilliam και του Bob Dylan. Η στήλη γουστάρει τρελά τους δύο και αντιπαθεί τρομερά τον τρίτο, do the match.

• Υπάρχουν τρία είδη banjo: το "Ιρλανδικό" 4χορδο tenor banjo, το 5χορδο που αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ στα είδη της country και της bluegrass και το 6χορδο banjo που απευθύνεται σε κιθαρίστες. Η πρωινή δουλειά του ταπεινού σας δούλου είναι στη βιομηχανία μουσικών οργάνων και μπορώ να σας πω ότι θα το ακούμε πολύ συχνά στο μέλλον αφού οι πωλήσεις του παγκοσμίως αυξάνονται ραγδαία.

• Μεγάλη εντύπωση μας έχει προκαλέσει το ντεμπούτο "Nocebo" των Elizabeth Colour Wheel από τη Μασαχουσέτη. Shoegaze, metal, grunge χαρμάνι που μυρίζει μεταφοιτητική ξερολίαση, πάθος και ταλέντο.

• Τιμώντας την άλλη πατρίδα του Michael, να αναφέρουμε δύο αξιόλογα ιταλικά progressive metal γκρουπ με δίσκους μέσα στο 2019. Πρόκειται για τους Onydia και τους Veil Of Conspiracy και το ιταλικό prog αντεπιτίθεται..

• Αφού είμαστε εδώ: ο κακός χαμός από underground gigs, θα τιμήσουμε όμως τους Anvil και τους Volbeat, στις 20 και 22 αντίστοιχα.


Στάση 3η: Seini, Ρουμανία
Καλλιτέχνης: Dirty Shirt
Άλμπουμ: Letchology
Είδος: Nu Rock/World
Εταιρεία: Apathia Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 08/03/2019

Dirty Shirt - Letchology

Party Folkcore Gypsy Metal from Transylvania είναι η περιγραφή που δίνουν στους εαυτούς οι Ρουμάνοι Dirty Shirt και δεν υπάρχουν πολλά να προσθέσει κανείς. Ουσιαστικά μια παλαβή μίξη early '00s nu rock/metal με το μωσαϊκό παραδοσιακών μουσικών της Ανατολικής Ευρώπης, το "Letchology" είναι ένας σούπερ ενεργητικός και σούπερ feel good δίσκος που δεν αποσκοπεί στην επίδειξη αλλά στο να χορέψεις μαζί του στο ξέφρενο πάρτι που στήνει. Το όλο μείγμα δεν θυμίζει το gypsy punk των Gogol Bordello ούτε σου σπάει τα τύμπανα με ομοβροντίες χάλκινων πνευστών. Διατηρεί τη metal/rock ζεστασιά του και τον ατίθασο χαρακτήρα του ενώ φωνακλάδικα κορίτσια και αγόρια δεν σταματούν το γλέντι. Πολύ ωραία και συνεκτική δουλειά από μια πολύ πρωτότυπη μπάντα και φαντάζομαι φυσικά ότι στα live τους θα γίνεται της κακομοίρας.

Dirty Shirt

Bandcamp
"Put It On" Official Video

• Το Seini είναι μια κωμόπολη 8.000 κατοίκων στη μέση του πουθενά. Το τρένο μας δύσκολα θα βρεθεί ξανά σε τόσο άκυρο μέρος. Μόνο εμείς τέτοια ταξίδια!

• Υπάρχει πολλή σκηνή στη Ρουμανία, δεν θυμάμαι κάτι που να μοιάζει ικανό να ξεπεταχτεί όμως. Οι Dirty Shirt πρέπει να είναι με διαφορά η καλύτερη τοπική μπάντα που έχω ακούσει ποτέ.

• Η μόνη κυκλοφορία που έχω συναντήσει από τη Ρουμανία την τρέχουσα χρονιά είναι το "A Halal Es Az Iranitu" των Siculicidium και το συμπαθητικό, τυπικό black metal τους.

• Αφού είμαστε εδώ: θα ευχαριστηθούμε ύπνο και καθαρό αέρα. Θα κάνουμε εξορμήσεις σε «αστεράτα» εστιατόρια που βρίσκονται σε ακτίνα 25 χιλιομέτρων και θα ακούμε το "Transylvanian Hunger"!


Στάση 4η: Sao Paulo, Βραζιλία
Καλλιτέχνης: DEAFKIDS
Άλμπουμ: Metaprogramacao
Είδος: Experimental/Punk
Εταιρεία: Neurot Recordings
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 15/03/2019

DEAFKIDS - Metaprogramacao

Οι DEAFKIDS είναι μία από εκείνες τις μπάντες που αποδεικνύουν πόσο γερασμένος ακούγεται ο παραδοσιακός ακραίος ήχος αν δεν παρακολουθείς στενά τις εξελίξεις. Ο ίδιος ο Steve Von Till δήλωσε ότι πρόκειται για την «πιο μοναδική μπάντα που έχει ακούσει εδώ και πολλά χρόνια», πριν τους τσιμπήσει στη Neurot Recordings. Ο πειραματισμός τους, αν και ακραίος, βγάζει παραδόξως νόημα. "Future Primitivism" το αποκαλούν οι ίδιοι και μοιάζει να είναι μια ταιριαστή περιγραφή για το σύμπλεγμα βραζιλιάνικων πολυρυθμικών tribal-ισμών, ηλεκτρονικών τοπίων και κιθαριστικών αποσπασμάτων που υφαίνουν. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο όμως είναι ότι πάνω από το σύμπλεγμα ίπταται η ξεκάθαρη φιγούρα ενός αγνού punk attitude και μιας νεανικής ορμής που δεν κλείνεται πίσω από το wannabe της όποιας τέχνης τους. Σε λίγες μέρες οι DEAFKIDS θα κλονίσουν το Roadburn Festival και όλα γύρω τους μοιάζουν να μας λένε ότι κάτι σημαντικό συμβαίνει εδώ.

DEAFKIDS

Bandcamp
"Templo Do Caos" Youtube Video

• Με πληθυσμό 15 εκατομμυρίων, το Sao Paolo είναι η μεγαλύτερη πόλη της Βραζιλίας, μεγαλύτερη στον κόσμο με πρώτη γλώσσα τα Πορτογαλικά και εντέκατη πάνω στον τρελό αυτό πλανήτη.

• Αν και είναι η γενέτειρα πολλών σπουδαίων, θα θυμηθούμε με σεβασμό μία από τις πιο καταπληκτικές cult metal/core μπάντες που βγήκαν ποτέ, τους πατέρες Ratos De Porao. Standing ovation, παρακαλώ.

• Η βραζιλιάνικη σκηνή όλο και απλώνεται προς τα εμάς… Προτείνονται οι Caravela Escarlate. Το ομώνυμο ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε στις αρχές Μάρτη από τη νορβηγική Karisma records και περιέχει symphonic prog rock ΑΚΡΙΒΩΣ σαν να ακούς ELP μπολιασμένους όμως και με latin ρυθμούς. Ωραιότατοι!

• Αφού είμαστε εδώ: θα μπορούσαμε να δούμε στις 19/4 τους Amorphis. Λέω όμως καλύτερα να σοβαρευτούμε και να αναζητήσουμε την ανώτερη βραζιλιάνικη τέχνη, το ποδόσφαιρο. Η ομάδα είναι μία, λέγεται Corinthians FC και εικάζω ότι έστω και μια της προπόνηση έχει περισσότερο θέαμα από όλο το Champions League μαζί.


Στάση 5η: Helsinki, Φινλανδία
Καλλιτέχνης: Katu Kaiku
Άλμπουμ: Luna
Είδος: Modern Jazz
Εταιρεία: Svart Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 29/03/2019

Katu Kaiku - Luna

Η Svart records κυκλοφορεί και Jazz; Η Svart βασικά μοιάζει σαν να μαζεύει οτιδήποτε εξαιρετικό κυκλοφορεί στη Φινλανδία και αυτό εδώ το θαυμάσιο trio μόνο ως τέτοιο μπορεί να χαρακτηριστεί. Αν κι έχουν ρίζες στην avant/free jazz σκηνή, το δεύτερο άλμπουμ των Katu Kaiku είναι πολύ βατό και χωρίς περιττές τρέλες. Το στυλ τους εστιάζει στην ατμόσφαιρα με το tenor sax να πρωτοστατεί σε έναν ήχο εύθραυστο, ρευστό και απόλυτα ταξιδιάρικο. Φοβερή η εκφραστικότητα της σαξοφωνίστριας Adele Sauros, το μπάσο και τα ντραμς πίσω της όμως δεν μένουν στα τετριμμένα. Αντίθετα, χαράζουν σχεδόν post γραμμές στο χώμα και το τελικό αποτέλεσμα είναι κοντά σε μια jazz εκδοχή των παλιών Tortoise. Υπέροχο και με μια αίσθηση από κάτι μελωδικά απόμακρο.

Katu Kaiku

Bandcamp
"Quote You" Official Video

• Κάναμε πάλι στάση εδώ πριν ένα μήνα. Κάτι μας λέει ότι η Φινλανδία θα μας φιλοξενεί συχνά.

• Στο πιο άκυρο δίσκο της χρονιάς, οι Kehro στο ντεμπούτο τους "Urdiala" παίζουν ακουστικό bossa nova και afro grooves και το κάνουν πολύ καλά. Όμως, επαναλαμβάνω: Bossa nova. Afro grooves. Από τη Φινλανδία.

• Περιμένοντας με αγωνία τον καινούριο δίσκο των Death Hawks.

• Είναι ωραία εμπειρία να βλέπεις live μπάντας από την πατρίδα σου στο εξωτερικό - μου έχει συμβεί μόνο με τους Ravencult. Ευκαιρία τώρα να δούμε τους Septic Flesh να σκοτεινιαζουν το Helsinki στις 12 του μήνα.

• Αφού είμαστε εδώ: θα δοξάσουμε το μόνο πόσιμο υγρό που είναι τόσο σημαντικό όσο το νερό και θα τιμήσουμε το Helsinki Coffee Festival, το μεγαλύτερο αντίστοιχο φεστιβάλ της βόρειας Ευρώπης παρακαλώ. Μεγαλεία. Θα κάνουμε να κοιμηθούμε μέρες.


Αντί άλλης στάσης...

Ένα σύντομο ελληνικό underground roundup για το 2019:

• Κάποτε το «μελωδικό heavy» ήταν μεταλλικό υπό-είδος. Το ντεμπούτο των Afterimage από τη Σύρο με τίτλο "Traveler In Crystal Visions" απευθύνεται φαντάζομαι σε λιγότερο κόσμο είναι όμως αξιόλογο και πιστό στις ρομαντικές του αρχές. Πάρτε μια γεύση εδώ.

• Οι Akrotheism αντίθετα έχουν πρόσβαση σε μεγαλύτερο κοινό, με το "Law Of Seven Deaths" να κυκλοφορεί κάτω από τη σκεπή της Osmose Productions. Μυστικιστικό, τελετουργικό, ερμητικό black metal που δεν απευθύνεται σε περαστικούς του χώρου αλλά ακροατές που ψάχνουν ακραία συναισθηματικά σύνορα. Bandcamp

• To post-rock των Caldera δεν φέρνει κάτι νέο στο είδος, είναι όμως καλαίσθητο και πολύ καλοφτιαγμένο. Το "Tephra" είναι ένα πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ που ξεχειλίζει αγάπη για το ιδίωμα του cinematic rock. Το άλμπουμ είναι name your price στο Bandcamp και σε προσκαλεί στον γκρίζο κόσμο του.

• Το άλμπουμ "Η Τέλεια Εξαφάνιση", έκτο των Αθηναίων Dilemma, κυκλοφόρησε το προηγούμενο φθινόπωρο, η συχνότατη ζωντανή τους δραστηριότητα όμως το κάνει να χωράει εδώ. Η ποίηση της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ ενώνεται με τις ατμοσφαιρικές avant μπαλάντες του ντουέτου σε ένα αρκετά εσωτερικό μείγμα. Προσέξτε αυτήν την μπάντα, είναι από τις πιο ιδιαίτερες που έχουμε. Ιδού ένα δείγμα.

• Με τους D-Human από την άλλη θα περάσεις καλά και θα κάνεις headbanging, αν αυτό είναι η δική σου κούπα τσαγιού. Ειδικά αν στα μέσα των '90s ήσουν οπαδός της thrashcore σκηνής και του γκρουβάτων της σπόρων, το "Darker Days To Come" εγγυάται ότι θα περάσεις καλά. Πολύ αξιόλογη και τίμια μπάντα που ελπίζω να ανοίξει για κάποιον «μεγάλο» σύντομα. Κάντε moshpit εδώ! 

  • SHARE
  • TWEET