Τα δέκα καλύτερα metal άλμπουμ για το πρώτο μισό του 2020

Οι συντάκτες του Rocking.gr ψηφίζουν τους δίσκους που ξεχωρίζουν φέτος

01/07/2020 @ 11:59

Το πρώτο μισό της χρονιάς πέρασε, αφήνοντας πίσω πολλή και καλή μουσική σε όλο το φάσμα που καλύπτουμε στο Rocking.gr. Οι συντάκτες που καλύπτουν το rock, το metal και τον alternative ήχο ψήφισαν και το αποτέλεσμα παρουσιάζεται από το site μας σε τρεις αντίστοιχες λίστες.

Κυρίες και κύριοι, αυτοί είναι οι καλύτεροι metal δίσκοι για το πρώτο μισό του 2020, στο πρώτο από τα τρία άρθρα μας.


10. Higher Power - 27 Miles Underwater

Higher Power

«Ο ήχος του "Soul Structure" ταίριαζε κάτω από την ομπρέλα του σύγχρονου hardcore με ολίγη από screamo και κάμποσες γενναίες δόσεις μελωδίας, για τη γεύση. Με το "27 Miles Underwater" οι αναφορές στον σκληρό alternative ήχο της δεκαετίας του '90 αυξάνονται εκθετικά. Το nu-metal κάνει εντυπωσιακή είσοδο. Οι αλλαγές από το σκισμένο "Shedding Skin" στο "Lost In Static" με τις αναπάντεχα μεγάλες γραμμές και από εκεί στο χοροπηδηχτό "Passenger" ακούγονται λες και είναι ό,τι πιο φυσικό στον κόσμο...»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

Higher Power - 27 Miles Underwater


9.  Traveler - Termination Shock

Traveler

«Εν τέλει, το να μιλήσουμε για το δικό τους "Killers", μπορεί να φαίνεται ως ένας χαρακτηρισμός βαρύς και διφορούμενος, αλλά η πληθώρα Maiden-ισμών, ο πιο ποικιλόμορφος (έως και US power) χαρακτήρας και το λιγότερο άμεσο του υλικού του (σε σχέση με το άλμπουμ που διαδέχεται), χαρίζουν δικαίως αυτή την παρομοίωση του "Termination Shock" με το δεύτερο άλμπουμ της Σιδηράς Παρθένου. Το κατά πόσο η μοίρα επιφυλάσσει έστω και κατά το ήμισυ αντίστοιχη πορεία καριέρας και για τους Καναδούς, μόνο η ιστορία θα το δείξει...»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

Traveler - Termination Shock


8. Triptykon with the Metropole Orkest - Requiem

Triptykon with the Metropole Orkest

«Ως γνωστόν, το πρώτο μέρος της τριλογίας του "Requiem" με τίτλο "Rex Irae" (η πρώτη σύμπραξη metal και ορχήστρας στην ιστορία), γράφτηκε το 1986 και κυκλοφόρησε το 1987 στο "Into The Pandemonium" των Celtic Frost, ενώ το τρίτο μέρος με τίτλο "Winter", το 2006 και στο "Monotheist" αντίστοιχα. Ο κρίκος που έλειπε ήταν το μεσαίο μέρος, το 32λεπτο "Grave Eternal". Ο Fischer δεν έγραψε ένα metal τραγούδι για να το σιγοντάρει μια ορχήστρα. Έγραψε μία σύνθεση ταυτόχρονα για metal μπάντα και ορχήστρα...»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

Triptykon with the Metropole Orkest - Requiem


7. Malokarpatan - Krupinske Ohne

Malokarpatan

«Οι φωτιές του Krupina είναι μαύρες, επιβλητικές, ενώ από μέσα τους ξεπροβάλλει ένα από τα πιο ολοκληρωμένα έργα μαύρης τέχνης του καιρού μας. Σε μόλις πέντε τραγούδια, οι Malokarpatan ξεδιπλώνουν τις προοδευτικές ανησυχίες τους με ένα πραγματικά εντυπωσιακό τρόπο. Η χρήση των synths, θα θυμίσει δικαίως μαζί με τις εναλλαγές ρυθμών το ‘70s προοδευτικό rock, οι λάτρεις του ακραίου ήχου θα ανακαλύψουν και μια ακόμη συνιστώσα της ηχητικής τους ταυτότητας. Τη μουσική πλευρά του απαράμιλλου κάλους που ονομάζεται Mercyful Fate...»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

Malokarpatan - Krupinske Ohne


6. Igorrr - Spirituality And Distortion

Igorrr

«Ο Gautier Serre γνωστός περισσότερο ως Igorrr κυκλοφορώντας το 2017 έναν από τους πιο ιδιότροπους και εντυπωσιακούς δίσκους της δεκαετίας, συνεχίζει ακάθεκτος το έργο του. Η μουσική αρτιότητα, η παραγωγή, η ενορχήστρωση, η δημιουργικότητα, η έμπνευση είναι όλα τόσο επιμελή και ολοκληρωμένα, ανήκοντας σε μια άλλη κλίμακα, όπου ελάχιστοί μουσικοί μπορούν να συναγωνισθούν καλλιτεχνικά. Επομένως δεν έχει σημασία να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες, όπως ότι συμμετέχει, για παράδειγμα, ο George "Corpsegrinder" Fisher των Cannibal Corpse σε ένα οκτάμπιτο death metal τραγούδι...»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

Igorrr - Spirituality And Distortion


5. Oranssi Pazuzu - Mestarin Kynsi

Oransi Pazuzu

«Η ηχητική επίθεση των Oranssi Pazuzu, με το "Mestarin Kynsi", προσφέρει ένα από τα πιο ακραία και προοδευτικά ακούσματα που θα συναντήσετε φέτος. Ριζωμένο, για ακόμη μια φορά στο παντελώς δικό τους "Kosmische-metal", το νέο τους πόνημα, κοτσάρει εντέχνως και το "anti-" μπροστά στην ηχητική τους ταυτότητα. Μια σπουδή πάνω στην κατήχηση και την προπαγάνδα, μια απαισιόδοξη οπτική για τον αδύναμο αγελαίο άνθρωπο, ένα σχόλιο πάνω στη δύναμη της μάζας, ένα κρυφό παράπονο για τις ανεκμετάλλευτες δυνατότητες της φύσης μας...»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

Oransi Pazuzu - Mestarin Kynsi


4. Katatonia - City Burials

Katatonia

«Οι Katatonia (και) στο "City Burials" επιδεικνύουν την ιδανική ωρίμανση. Καταφέρνουν να εισάγουν νέα στοιχεία με προσεκτικό κι ελεγχόμενο τρόπο, χωρίς να χάνουν τίποτα από το ύφος που έχουν ήδη κατακτήσει. Είναι καινούριοι και οικείοι ταυτόχρονα. Το σημαντικό όμως είναι ότι μας προσφέρουν έναν εξαιρετικά ισορροπημένο συνθετικά δίσκο, με πλουσιότατες ιδέες και χωρίς την παραμικρή μέτρια στιγμή. Έναν δίσκο που, κατά την γνώμη μου, ξεπερνά αισθητά τις δύο τελευταίες - πολύ καλές αλλά και με άνισες στιγμές - δουλείες τους και τους επαναφέρει στην φόρμα της δεκαετίας των '00s. Θα προτείναμε λοιπόν να μην χάσεις την στέψη: η μουσική υπόκρουση θα είναι έντεκα σχεδόν αριστουργηματικά τραγούδια...»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

Katatonia - City Burials


3. Psychotic Waltz - The God-Shaped Void

Psychotic Waltz

«Το "The God-Shaped Void" μοιάζει να συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το "Bleeding" έχοντας περάσει μέσα από ένα φίλτρο της μετέπειτα πορείας του Devon Graves και έχοντας προσαρμοστεί σε σημερινά ηχητικά δεδομένα. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι τα μη μετρήσιμα στοιχεία είναι αυτά που καθορίζουν περισσότερο το νέο άλμπουμ των Psychotic Waltz. Για να το θέσουμε διαφορετικά: «ναι, το συναίσθημα είναι εδώ και είναι το σωστό συναίσθημα». Κάπως έτσι, μακριά από αυταπάτες εμπορικής επιτυχίας και κάποιου είδους καταξίωσης – για αυτό άλλωστε χρειάστηκαν σχεδόν 10 χρόνια να το ολοκληρώσουν - οι Psychotic Waltz επιστρέφουν με ένα πραγματικά μεστό και εν τέλει απολαυστικό άλμπουμ...»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

Psychotic Waltz - The God-Shaped Void


2. Caligula's Horse - Rise Radiant

Caligula's Horse

«Το "Rise Radiant" εδραιώνει τη θέση των Caligula's Horse μεταξύ των καλύτερων εκπροσώπων της σύγχρονης prog σκηνής. Στα 48 λεπτά του, μοιάζει να έχει τα πάντα: καλογραμμένα τραγούδια που ενώ διαθέτουν διακριτή ταυτότητα δεν φοβούνται να αντλήσουν και να ενσωματώσουν νέες επιρροές, αψεγάδιαστο ήχο υπό την εποπτεία του σπουδαίου Jens Borgen, εναλλαγές έντασης που διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον στη ροή του άλμπουμ, ιδανικές δόσεις τεχνικής που δεν αφαιρούν από την ουσία των συνθέσεων αλλά προσδίδουν διαφοροποίηση και ενδιαφέρον, έναν πραγματικά εξαιρετικό τραγουδιστή και καλογραμμένους στίχους που αξίζουν λίγης παραπάνω προσοχής...»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

Caligula’s Horse - Rise Radiant


1. Ulcerate - Stare Into Death And Be Still

Ulcerate

«Οι Ulcerate, πιο έντονα από ποτέ, έχουν αφήσει ορισμένες από τις μελωδικές τους στιγμές να βγουν πιο μπροστά, προσθέτοντας έτσι περισσότερα χρώματα στην παλέτα τους. Το πνιγηρό μαύρο πέπλο, όμως, δεν αποτινάσσεται ούτε κατά διάνοια, και η πανέμορφη αυτή συμβίωση μελωδίας και χάους μας χαρίζει έναν από τους πιο σκοτεινούς δίσκους της καριέρας τους. Η μαγεία των Ulcerate ξεδιπλώνεται στην ολότητά της στο "Stare Into Death And Be Still". Ο πολυεπίπεδος χαρακτήρας της στρυφνής μουσικής τους, ενδεχομένως να κλωτσάει στο απαίδευτο αυτί, αλλά χορταίνει και με το παραπάνω τον αχόρταγο φίλο του death metal, ο οποίος βλέπει το ιδίωμα σαν έναν ζωντανό οργανισμό που διαρκώς εξελίσσεται...»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

Ulcerate - Stare Into Death And Be Still

  • SHARE
  • TWEET