Higher Power

27 Miles Underwater

Roadrunner (2020)
Από τον Αντώνη Μαρίνη, 25/02/2020
Όταν το ανέμελο hardcore συνάντησε το έξυπνο nü
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Όσοι αφιερώνουν χρόνο και φαιά ουσία στη μουσική ξέρουν τη μικρή χαρά της ανακάλυψης. Ως εγωιστικά όντα, κάτι που συχνά ξεχνάμε είναι η ανακάλυψη μέσω τρίτου. Εκείνες οι περιπτώσεις που στα καλά καθούμενα ένας φίλος σου λέει «άκου αυτό, νομίζω θα σου αρέσει». Μία από τις πολλές ομορφιές της μουσικής είναι να τη μοιράζεσαι, και αν έχετε τέτοιους φίλους να θυμάστε να τους ακούτε λίγο περισσότερο. Πίσω στο θέμα μας, η πρώτη μου επαφή με τους Higher Power ήρθε από ένα παρόμοιο σχόλιο, κι έσκασε σαν χαστούκι από το πουθενά.

Το κουιντέτο από το Leeds κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του πίσω στο 2017 και από τότε έχει τραβήξει κάμποσα βλέμματα. Ο ήχος του "Soul Structure" ταίριαζε κάτω από την ομπρέλα του σύγχρονου hardcore με ολίγη από screamo και κάμποσες γενναίες δόσεις μελωδίας, για τη γεύση. Προς αποφυγή παρερμηνειών, μιλάμε λιγότερο για κάτι που πλησίασε πραγματικά το mainstream και περισσότερο για κάτι που είχε την όρεξη και το υπόβαθρο για να ξεφύγει από μικρά βρετανικά υπόγεια. Όπερ και εγένετο. Το επόμενο βήμα στην εξέλιξη της μπάντας έρχεται χωρίς καθυστερήσεις με τον δεύτερο, δύσκολο (sic) δίσκο.

Το ύφος ξανοίγει ακόμα περισσότερο, σε βαθμό που οι βαμμένοι σκληροπυρηνικοί θα γυρίσουν σχεδόν αυτόματα πλάτη. Κοιτώντας από απόσταση, η αλλαγή μπορεί να μην μοιάζει τόσο τρομακτική. Από την άλλη, τριάντα δεύτερα μετά το ξεκίνημα του "Seamless" το καθαρό πέρασμα πέφτει σαν προειδοποίηση. Το ρεφραίν που ακολουθεί στέλνει κάθε ακραία προσδοκία στον αγύριστο. Και πριν καλά-καλά συνέλθεις, πάρε μία γέφυρα από δω ως το Elland Road με ανέβασμα και harmonics και όλα τα καλά. Κάποιοι θα το πουν εξέλιξη, κάποιοι εμπορική στροφή, μια φορά κι έναν καιρό δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποιοι θα το έλεγαν ξεπούλημα.

Οι επιρροές βρίσκονται σε περίοπτη θέση, αλλά η προσωπικότητα της μπάντας κυριαρχεί. Η φασαρία και τα ξεσπάσματα του core είναι ακόμα εδώ. Το σύνολο όμως ακούγεται μεγαλύτερο. Η συμβολή του Gil Norton (βλ. Pixies, The Distillers, "The Colour And The Shape") στην παραγωγή πιθανότατα κάποιο ρόλο θα έπαιξε. Οι αναφορές στον σκληρό alternative ήχο της δεκαετίας του '90 αυξάνονται εκθετικά. Το nu-metal κάνει εντυπωσιακή είσοδο. Οι αλλαγές από το σκισμένο "Shedding Skin" στο "Lost In Static" με τις αναπάντεχα μεγάλες γραμμές και από εκεί στο χοροπηδηχτό "Passenger" ακούγονται λες και είναι ό,τι πιο φυσικό στον κόσμο.

Το "27 Miles Underwater" σφύζει από ενέργεια, grooves που πρέπει να είσαι αναίσθητος για να μην νιώσεις, και μελωδίες που κολλάνε χωρίς να το καταλάβεις. Ακόμα και το μπαλαντό-pop-punk-ish "In The Meantime", που δίπλα στις υπόλοιπες δέκα συνθέσεις θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως παραφωνία, δεν μοιάζει τελείως εκτός κλίματος. Τα ξεσπάσματα του "Staring At The Sun" που ακολουθούν είναι σίγουρα πιο αντιπροσωπευτικά, αλλά αυτές οι αντιθέσεις είναι που δίνουν έναν τόσο φρέσκο αέρα στο δεύτερο πόνημα των Higher Power. Όσοι αγαπάτε την ανοιχτόμυαλη εναλλακτική μουσική, ίσως να ανακαλύψετε κάτι όμορφο εδώ μέσα.

  • SHARE
  • TWEET