ΛΕΞ

ΜΕΤΡΟ

Stay Independent (2022)
Τρία στα τρία
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η τρίτη προσωπική δουλειά του ΛΕΞ ομολογουμένως ήταν η πιο αναμενόμενη χιπ-χοπ κυκλοφορία του 2022. Ο ράπερ από τη Θεσσαλονίκη παρέα με γνωστούς παραγωγούς της εγχώριας σκηνής μας χαρίζει άλλο ένα εμβληματικό δίσκο με εξαιρετικές ερμηνείες, τον χαρακτηριστικό κοινωνικό στίχο του ίδιου και άψογες μουσικές επενδύσεις.

Καθώς λοιπόν πάω να αρχίσω να γράφω την κριτική μου (κοινώς την αποψάρα μου) στο "ΜΕΤΡΟ" του ΛΕΞ ξαφνικά συνειδητοποιώ τι πάω να κάνω και αφήνω το πληκτρολόγιο να πάω μία βόλτα. Ερχόμενος από τα σοκάκια του εξωτικού Ηρακλείου (τα οποία μοιάζουν με θερμοκήπια τέλη Ιουνίου) παίρνω την απόφαση να κάνω κάτι διαφορετικό, κάτι που το ήθελα καιρό.

Θα σας πω μία ιστορία με δύο φίλους.

Οι δύο αυτοί φίλοι είχαν να συναντηθούν χρόνια, όντας και οι δύο ξενιτεμένοι σε εξίσου αφιλόξενες χώρες. Τράβαγαν τα ζόρια τους, έδιναν τον δικό τους αγώνα επιβίωσης δεδομένων των συνθηκών και γενικά όπως πολλοί συνομήλικοί τους που επέλεξαν την αυτοεξορία τα έβρισκαν σκούρα. Τα μουσικά τους μονοπάτια συναντιόνταν μονάχα στο χιπ-χοπ, ιδιαίτερα όταν τους έλειπε η υγρασία των Βαλκανίων και η ελληνική μουρμούρα των γειτόνων όταν η μπουγάδα του από πάνω τρέχει νερά στον ακάλυπτο.

Αφού έσυραν τα κουφάρια τους σε πολλές μεγαλουπόλεις του κόσμου αποφάσισαν να επαναπατριστούν ώσπου τελικά συναντήθηκαν και ξανασυναντήθηκαν σε διάφορα μεταμεσονύκτια στέκια όπου προσπαθούσαν σιγά σιγά να ξαναβρούν αυτό που άφησαν πίσω. Η κύρια κουβέντα τους ήταν το πώς θα είναι το καινούριο ΛΕΞ. Συζητήσεις και επιχειρήματα για το τι εικόνες θα μας παρουσιάζει ο αγαπημένος τους ραψωδός έπεφταν στο τραπέζι βροχή και κάπου εκεί κατάλαβαν πόσο τους είχε λείψει αυτό το συναίσθημα το οποίο δεν ανταλλάσσεται με τίποτα: το να παθιάζεσαι και να περιμένεις κάτι να έρθει και να σου υπενθυμίσει ότι είσαι ακόμα ζωντανός.

Ελπίζω να μη σας κούρασα με την ιστορία μας αλλά το να μπω στα τεχνικά μέρη του δίσκου (ειδικά αυτού του δίσκου) ξεροσφύρι το θεωρώ άδικο προς τον ΛΕΞ, τον Γιώργο και εμένα.

Το "ΜΕΤΡΟ" είναι ένα εξαιρετικό μουσικό τεμάχιο το οποίο δεν έχω σταματήσει να ακούω από το βράδυ που κυκλοφόρησε. Οι παραγωγές σε ένα γενικό πλαίσιο προφανώς και παίρνουν τα κλασσικά στοιχεία Drill περισσότερο από οτιδήποτε άλλο πράγμα που κάποιους τους ξένισε αρκετά. Προσωπικά το βρήκα ιδιαίτερα ταιριαστό στον στίχο του ΛΕΞ με τον Dof να ανακηρύσσεται εργοδηγός της Ελληνικής χιπ-χοπ παραγωγής, τον Ortiz μόνιμο κάτοχο της φωτιάς και τους Beats pliz, Solid, Night Grind και Dennis Green να συνυπογράφουν αυτόν τον θρίαμβο μίας σχεδόν noir μουσικής αισθητικής.

Ο ΛΕΞ είναι ΛΕΞ και στο "ΜΕΤΡΟ" είναι ακόμα πιο ΛΕΞ, στιχουργικά, δεν μπορώ να πω το οτιδήποτε, άλλωστε :

Πώς κρίνεις μία φωνητική γραμμή Freddy Mercury;
Πως εξηγείς το λαμπρό σκοτάδι των Διάφανων Κρίνων;
Πως αναλύεις τους στίχους των TOOL;

Για ακόμη μία φορά μου ο ΛΕΞ μου αποδεικνύει ότι δεν με νοιάζει πως θα τον αποκαλώ. Ράπερ, ντριλερ, ποιητή του πεζοδρομίου η κάτι άλλο συναφές. Για εμένα και αυτό το κείμενο, ο ΛΕΞ είναι ο συνδετικός κρίκος δύο φίλων που περνούσαν δύσκολα και όταν έβρεχε στο σχόλασμα της δουλειάς ένα τραγούδι του ήταν αρκετό για να κοιμηθούν το βράδυ και να μην τα βάλουν κάτω.

Για να κλείσω αυτό το αντικειμενικά εγκώμιο που έχω πλέξει στο ΛΕΞ, να τονίσω ότι πραγματικά αυτό που λατρεύω είναι ότι δεν χρειάζεται να ακούς αποκλειστικά χιπ-χοπ για να σου αρέσει αυτός ο σαλονικιός. Γνώμη μου είναι, να δώσετε μία ακρόαση στο "ΜΕΤΡΟ" έτσι για τη φάση που θα έλεγε κάποιος που δεν ακούει χιπ-χοπ και θέλει να το παίξει γνώστης (η αυτογνωσία είναι πολύ φίλη μου).

ΛΕΞ όρμα τους. Πάλι.

Spotify

  • SHARE
  • TWEET