Keep Shelly In Athens

Και τώρα πάμε όλοι μαζί, όλος ο εγχώριος μουσικός Τύπος δηλαδή, να καλοπιάσει και να αποθεώσει το ντουέτο από την Κυψέλη στο ντεμπούτο του. Διότι εκεί στα ξένα κάνει καριέρα και είναι από τα λίγα ελληνικά προϊόντα που έχει την δυναμική να μπει σε μια μοντέρνα βιτρίνα παγκόσμιου βεληνεκούς.

Μια μπάντα της κουβέντας, του από στόμα σε στόμα, ενός share κάποιου youtube link. Μια μπάντα των blogger, των forum, των μικρών ανεξάρτητων webzine, της εξερεύνησης των tag του last.fm, της χαράς που είναι από τα μέρη μας, με ένα όνομα διαολεμένα πανέξυπνο που μια φορά το ακούς καταλαβαίνεις τι παίζει και σου μένει για πάντα. Αλλά και με πανέμορφα EP, να τα λέμε και αυτά.

Ταμπέλες, παραταμπέλες, παρακλάδια και εφευρέσεις του μυαλού. Όμως δεν έχω ιδέα αν οι Keep Shelly In Athens γνωρίζουν αυτό το ψευτο-είδος για το οποίο στο άκουσμα του αρκετοί έφυγαν τρέχοντας θεωρώντας το ρετσινιά. Βέβαια άλλοι απλά σιωπηλοί εκμεταλλεύτηκαν το μικρό buzz που έκανε στον hipsterόκοσμο και άδραξαν την ευκαιρία έτσι ώστε να αποκτήσουν κάποιου βαθμού αναγνωρισιμότητα.

Όπως και να 'χει όμως αρχίζει και ξεφτίζει και μένει πια ως μια όμορφη ανάμνηση του παρελθόντος, σαν αυτή την άγουρη εποχή που τρέχαμε με ενθουσιασμό να ρουφήξουμε κάθε νέο άκουσμα με την βοήθεια του διαδικτύου. Ανέμελα και ερασιτεχνικά.

Έτσι και τώρα όλα τα ονόματα που βγήκαν από αυτή την ομπρέλα δείχνουν να παίρνουν τον δρόμο τους, ένα δρόμο πιο σοβαρό και υπεύθυνο. Και οι Keep Shelly in Athens; Αυτοί στο ντεμπούτο τους μας φανερώνουν πως έχουν μέλλον μπροστά τους και ειδικότερα αν αναλογιστείς αρκετές άλλες ολοκληρωμένες δουλειές αντίστοιχων καλλιτεχνών που αποφάσισαν να αφήσουν πίσω τους τις παιδικές παραγωγές δωματίου, ε, τότε φαντάζουν να πατούν πολύ δυνατά στα πόδια τους.

Ο ήχος τους στο "At Home" παρουσιάζεται κάπως σκοτεινά αλλαγμένος, όχι όμως πως δεν τους είχαμε δει πάλι να κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση λόγου χάρη όπως σε κομματάρες σαν το "Running Out Of You", εκεί όπου μπροστά του η Grimes θα ένιωθε σχολιαρόπαιδο. Όμως με μπασίματα σαν αυτά του "Madmen Love" όπου είναι λες και βγήκαν από υπόγεια που παίζουν underground dubstep καλλιτέχνες τύπου Kluekid, μιλάμε για τσαμπουκαλίδικα πράγματα. Όλα αυτά θα τα καταλάβεις με το άνοιγμα του δίσκου, στο "Time Only Exist To Betray Us" (εδώ πραγματικά η Sarah P μας έπιασε απροετοίμαστους) ή σε noise alternative προσπάθειες σαν το "Knife" αλλά και πιο συγκεκριμένα η διαφορά με το παρελθόν τους αχνοφαίνεται σε τραγούδια όπως το "DIY" (παλιά τους κυκλοφορία που συμπεριλήφθηκε στον δίσκο), εκεί όπου τα παραπάνω μπλέκονται κάποιες φορές με αισιόδοξα ανεβαστικά σπασίματα.

Βέβαια δεν γίνεται να μην αναφερθούμε στα chillάτα downtempo στοιχεία ξεγνοιασιάς. Αυτά του παρελθόντος δηλαδή που έχουν αλλοιωθεί, επ' ουδενί όμως δεν έχουν εξαλειφθεί. Με δυσκολία θα συναντήσεις κάτι καθαρό και αργό σαν κάποιο "Lazy Noon" (ίσως το "Recollection") όμως θα βρεις μια καλοκαιρινή νοσταλγία σε τραγούδια όπως το "Flyway" ή στο "Oostende" εκεί που κατάφεραν και χώρεσαν ολάκερη την chillwave ιστορία τους και έκαναν ότι δεν μπόρεσε να κάνει ο Teen Daze πέρυσι σε έναν ολόκληρο δίσκο.

Συμπερασματικά λοιπόν, στο "At Home" συναντάμε ελκυστικές ιδέες, ιδέες με πάμπολλα trend της εποχής. Οι περισσότερες ολοκληρωμένες, άλλες μισοτελειωμένες, όλες όμως βασισμένες σε μια στιβαρή παραγωγή. Τα στοιχειωμένα φωνητικά της Sarah P à la Beth Gibbons μπορούν με ευκολία να προσαρμοστούν και να καλυφθούν από κάποιο μουντό μαύρο πέπλο ή να ξαπλώσουν σε ένα beatάτο χαλί την επεξεργασία των οποίων επιμελείται ο RΠЯ με μια αρκετά μοντέρνα ματιά.

Προσωπικά οι Keep Shelly in Athens για εμένα ήταν εκεί σε μια εποχή ξεγνοιασιάς, έστω και στα τελευταία της. Τώρα πια, ώριμα αλλαγμένοι είναι πάλι εδώ και μου αρέσει αρκετά που καταφέρνω και τους απολαμβάνω με ισάξια διάθεση. Παίζουν καλά για τα δεδομένα του ιδιώματος, παίζουν πολύ καλά για τα δεδομένα της χώρας και για αυτό δίκαια έχουν κερδίσει ουκ ολίγη προσοχή.