Abbie Gale

No Inspiration

Inner Ear (2010)
Από την Εριφύλη Παναγούλια, 15/04/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Αν δεν τους έχετε ακουστά, ακόμα και μετά από το αριστουργηματικό "2", μάλλον ήρθε η ώρα να ασχοληθείτε σοβαρά μαζί τους. Οι Πατρινοί συμπληρώνουν αισίως επτά χρόνια παρουσίας στο μουσικό στερέωμα και για ακόμα μία φορά έρχονται για να μας εντυπωσιάσουν με το "No Inspiration" και να αποδείξουν έμπρακτα πως μπορούν να σταθούν δίπλα σε κορυφαία ονόματα της ευρύτερης ευρωπαϊκής σκηνής. Μα, για μια στιγμή... Υπάρχει «ελληνική indie μουσική σκηνή»; Κι όμως. Υπάρχει.

Απόδειξη για το παραπάνω αποτελούν οι ίδιοι οι Abbie Gale. Αφήνοντας, λοιπόν, πίσω τους τις δάφνες και τις διθυραμβικές κριτικές του "2", δημιούργησαν ένα άλμπουμ ανανεωμένο, με ευκρινή την παρουσία του ηλεκτρικού στοιχείου. Τα κομμάτια που το συνθέτουν μοιάζουν με μουσικό παζλ. Από καθαρόαιμο indie μέχρι trip hop κι από post punk μέχρι desert rock, οι ηχοχρωματικές πινελιές κάνουν το "No Inspiration" ιδανικό όχημα για τα μουσικά ταξίδια του μυαλού μας. Με οδηγό πάντα την ονειρική φωνή της Evira και τα μελωδικότατα μουσικά μέρη που δηλώνουν το «παρών» στις συνθέσεις τους, οι Abbie Gale καταπιάνονται στις μελαγχολικές άκρες του μυαλού μας και μένουν εκεί, με μοναδικό σκοπό να τις γεμίσουν με λίγη ηχητική μαγεία.

Κι όλα αρχίζουν με το Portishead-ικό "Seasons", για να κάνουν την ομαλή ρυθμικά μετάβαση στο "Born To Be A Star". Μπορεί να είναι το δεύτερο κατά σειρά κομμάτι του άλμπουμ, αλλά είναι αυτό που μας βάζει πολύ γρήγορα στο κλίμα και μας κάνει να καταλάβουμε με τι έχουμε να κάνουμε. Μελωδικό και ταυτόχρονα ώριμο στιχουργικά, μας κάνει να νιώθουμε τα ξόρκια που σκορπούν οι σειρήνες που εξιστορεί. Το άλμπουμ συνεχίζει να περιπλανάται ηχητικά σε ονειρικά σύνολα. Η ατμόσφαιρα αυτή υποβοηθείται σε μεγάλο βαθμό από τα echoes και τα reverbs των ηλεκτρικών του Pedal και του Salvatore, οι οποίοι φαίνεται να έχουν βρει τον τρόπο να «συνδιαλέγονται» με τα riff τους στο "Say", το "Made Of Crystal", που πίσω του ηχούν τύμπανα που θυμίζουν Puressence, όσο και στο high tempo "Terry Tory A List", για να βυθιστούμε στη μελαγχολία, λίγο πριν το τέλος, με το "Goodbye Sunshine".

Τελικά φαίνεται ότι οι Abbie Gale επιλέγουν το δύσκολο δρόμο προς την επιτυχία. Αυτόν που χαρτογραφεί διαδρομές σε πολύπλοκους, σκοτεινούς και μελαγχολικούς μουσικούς δρόμους. Δρόμους που δύσκολα θα τους οδηγήσουν στα playlist των ελληνικών ραδιοφωνικών σταθμών, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι στην πραγματικότητα δεν το αξίζουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η επιλογή του "No Inspiration" ως τίτλος του δίσκου τους κάθε άλλο παρά αντιπροσωπευτική είναι, μιας και το άλμπουμ κερδίζει το ενδιαφέρον του ακροατή με τον υψηλό βαθμό δημιουργικότητας που περιέχει, δείχνοντας παράλληλα τη μουσική αναβάθμιση των Abbie Gale. Αξίζει την προσοχή σας.
  • SHARE
  • TWEET