Μοιραζόμενος τις απόψεις του μέσω του Rocking.gr, προσπαθεί να ισορροπήσει στην λεπτή γραμμή μεταξύ υποκειμενικού οπαδισμού και αντικειμενικής οπτικής περί μουσικής. Καθώς κινείται ηχητικά σε μια περιοχή...

Triumpher
Spirit Invictus
Ορίζει το πώς ακούγεται το ακραίας αισθητικής, επικό heavy metal του σήμερα
Δίχως να χρονοτριβούν, οι Triumpher επέστρεψαν ανανεωμένοι στη δισκογραφία, μόλις ένα χρόνο αργότερα από το κορυφαίο ντεμπούτο τους. Η μπάντα του Αντώνη Βάιλα, κατόπιν της διάλυσης των Saboter, είχε δείξει από πέρυσι τις άγριες διαθέσεις της, με τη φετινή της επιστροφή να είναι πολυαναμενόμενη και απόλυτα ευπρόσδεκτη.
Βλέπετε, με ανανεωμένο lineup και ακόμη πιο εστιασμένη στόχευση ως προς τους σκοπούς του σχήματος, οι Triumpher φαντάζουν εκ των πλέον ανερχόμενων ονομάτων στον epic metal χώρο, με το "Spirit Invictus" να εντυπωσιάζει και να επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Άλλωστε, ο επικός χώρος είναι μια περιοχή που μπορούν να αναδειχθούν νέοι ήρωες και να κατακρημνισθούν παλιοί ηγέτες (βλ. αντίστοιχα τις περιπτώσεις των Eternal Champion και Virgin Steele), με τους Έλληνες metallers να διεκδικούν με αξιώσεις ένα σημαντικό μερίδιο αναγνώρισης για όλους τους σωστούς λόγους.
Σαφώς επικότερο του ντεμπούτου, αναμενόμενα πολυσχιδές, ακραίο κι επιβλητικό όσο λίγα άλμπουμ έχουμε ακούσει φέτος, το δεύτερο πόνημα των Triumpher φαντάζει ένα μικρό μουσικό θαύμα που εμπλέκει μαεστρικά φαινομενικά ετερόκλητα μεταξύ τους ιδιώματα. Από τον επικό θρίαμβο των Manowar και Bathory, στο μαυρομεταλλικό σκότος των Dissection κι Emperor, τη θύμηση των πρωτοπόρων σε αυτόν τον ήχο Satan’s Host και την ατόφια heavy metal ψυχή, το "Spirit Invictus" καταφέρνει ένα πάντρεμα άψογο, το οποίο φέρει τη δική του ταυτότητα.
Σε ένα υλικό με μόνιμα επικότροπη διάθεση, οι απαιτητικές ερμηνείες του Αντώνη Βάιλα κλέβουν την παράσταση, έχοντας σαν εικόνισμα τον Eric Adams, αλλά όντας ταυτόχρονα αυτόφωτες, να αναζητούν και να ξεπερνούν τα δικά τους όρια. Συγχρόνως με τα όσα μουσικά συμβαίνουν, τόσο σε κιθαριστικό, όσο και σε επίπεδο rhythm section, με υπέροχα θέματα να σμιλεύουν ένα πολεμικό μονοπάτι προς τη μουσική Valhalla του είδους κι εξεζητημένους ρυθμούς να εφάπτονται στα πιο ακραία στρώματα της σκληρής μουσικής, το υλικό του δίσκου ταυτίζεται με το ανάλογο artwork του, για ένα αποτέλεσμα που ξεπερνάει τον ήδη υψηλότατο πήχη του ντεμπούτου τους.
Τα λόγια είναι περιττά για ένα άλμπουμ που αδιαπραγμάτευτα ανήκει στα κορυφαία της φετινής χρονιάς, αν και ο ίδιος ο mainman της μπάντας, μας ανέλυσε διεξοδικά την ιδέα και τις στοχεύσεις της, στη συνέντευξη που μας παραχώρησε. Εμείς από την πλευρά μας, δεν μπορούμε παρά να υποκλιθούμε στα όσα διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια του "Spirit Invictus", ενός δίσκου πραγματικά αξιομνημόνευτου, ξεκάθαρα ελληνικού, ιδεατά επικότροπου, που ορίζει το πώς ακούγεται το ακραίας αισθητικής, επικό heavy metal του σήμερα.