Joe Bonamassa

Live From The Royal Albert Hall

Provogue Music Productions (2009)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 08/12/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Το DVD που καλύπτει τη συναυλία του Joe Bonamassa στο Royal Albert Hall του Λονδίνου απαθανατίζει περισσότερο από μια συναυλία, ένα αστραφτερό παράσημο στη «στρατιωτικής θητεία» ενός μουσικού, την κάλυψη της επίτευξης ενός μεγάλου και μακρυπρόθεσμου στόχου. Το ξεκαθαρίζει ο ίδιος ο μουσικός στον εισαγωγικό του λόγο, πριν ξεκινήσει το συναυλιακό κομμάτι, ότι δηλαδή από τότε που ξεκίνησε να παίζει μουσική είχε σκοπό να παίξει μια μέρα σε αυτό το μέρος. Και τα κατάφερε.

Για να σταθείς όπως απαιτείται σε αυτή τη σκηνή πρέπει να έχεις φάει τα ψωμιά σου στο σανίδι και παρά το αναλογικά μικρό της ηλικίας του ο Joe Bonamassa έχει στην πλάτη του 20 χρόνια συναυλιακών εμπειριών ξεκινώντας από τα δώδεκά του να ανοίγει συναυλίες του B.B. King. Ως εκ τούτου, δεν δυσκολεύεται να κάνει κτήμα του και το Royal Albert Hall και είμαι σίγουρος πως ο μεγάλος αριθμός θαυμαστών του κιθαρίστα, των blues ως ήχο, αλλά και της μουσικής γενικότερα, θα έφυγαν απόλυτα ευχαριστημένοι στις 4 του περασμένου Μάη από το θέαμα που απόλαυσαν.

Η κάλυψη της συναυλίας στο 2πλο DVD έχει όλα τα καλά που προσφέρει ο επαγγελματισμός σε τόσο υψηλό επίπεδο. Ακριβή παραγωγή με προσεγμένη εικόνα και ήχο, σωστές λήψεις από δώδεκα κάμερες και επιλογή μεταξύ στέρεο, 5.1 Dolby και DTS προς τέρψιν των πιο απαιτητικών σε θέματα ποιότητας. Στο μουσικό κομμάτι, δε θα μπορούσε παρά να είναι μεγάλο σε διάρκεια και χορταστικό. Αφ' ενός ο Bonamassa γιορτάζει την εν λόγω συναυλία ως επίτευγμα καριέρας, αφ' ετέρου ξέρει πως για να ικανοποιήσει το κοινό του Royal Albert Hall πρέπει να δώσει κάτι ξεχωριστό, κάτι παραπάνω από το συνηθισμένο.

Η μπάντα που συνοδεύει τον κιθαρίστα / τραγουδιστή αποτελείται από, αν μη τι άλλο, πολύ καλούς μουσικούς, και φυσικά εντύπωση προκαλεί η ύπαρξη δύο drummer επί σκηνής οι οποίοι παίζουν ταυτόχρονα, συνήθως τα ίδια θέματα, κάτι που προσδίδει παραδόξως ιδιαίτερη δυναμική στον ήχο. Ο πρωταγωνιστής όμως είναι ένας, και ο Bonamassa ξέρει πως στο τέλος το χειροκρότημα είναι σχεδόν αποκλειστικά για αυτόν. Με το γυαλί ηλίου να τον συνοδεύει στο μεγαλύτερο μέρος της παράστασης, δικαιολογεί με την απόδοσή του όσους τον κατατάσσουν μεταξύ των κορυφαίων στο είδος του για τη σημερινή εποχή.

Είτε ερμηνεύοντας δικές του συνθέσεις, είτε συνθέσεις άλλων κρατάει μια ομοιογένεια σε ένα σετ που όπως είναι φυσικό δίνει έμφαση στον φετινό του δίσκο "The Ballad Of John Henry",  με επτά τραγούδια να προέρχονται από αυτό.  Ανάμεσα στα όσα λαμβάνουν χώρα, εμφανίζεται στη σκηνή ο Eric Clapton για ένα απολαυστικό ντουέτο στο "Further On Up The Road", το οποίο ο Bonamassa αναφέρει πως είναι το πρώτο τραγούδι που έμαθε στην κιθάρα, ενώ σαγηνεύει και με την ακουστική του κιθάρα στη διασκευή του "High Water Everywhere". Ακόμα, ο πολύ γνωστός στην Αγγλία πρώην τραγουδιστής των Manfred Mann, Paul Jones συνοδεύει με την φυσαρμόνικά του σε μια εκτέλεση του "Your Funeral, My Trial" και προς το τέλος της συναυλίας ξεκινάει το γνωστό "Just Got Paid" των ZZ Top για να εξελιχθεί σε ένα χορταστικό τζαμάρισμα. Απολαυστικό μουσικό περιεχόμενο, με εκτελέσεις τραγουδιών όπως το "Stop" και το "Sloe Gin" να μην χορταίνεις να τις βλέπεις ξανά και ξανά.

Συνολικά, το επίπεδο της κυκλοφορίας είναι υψηλότατο, τόσο από πλευράς μουσικής απόδοσης, όσο και σε τεχνικά θέματα. Επιβάλλεται για τους οπαδούς του Bonamassa και του ήχου αυτού, αλλά συστήνεται ανεπιφύλακτα και σε όσους αρέσκονται στον κιθαριστικό ήχο γενικότερα. Και φυσικά είναι ό,τι πρέπει για να ανοίξει η όρεξη για ένα κανονικό live…
  • SHARE
  • TWEET