Από την πιο συγκινητική μελωδία έως τον πιο ενοχλητικό θόρυβο, πιστεύει βαθύτατα στην θεραπευτική ιδιότητα της μουσικής ως βιωμένη εμπειρία. Έχει αφιερώσει όλο τον ελεύθερο της χρόνο στο να ανακαλύπτει...

Tribulation
Sub Rosa In Æternum
Η νύχτα άπλωσε τα μαύρα της πέπλα πάνω από τους Tribulation για τα καλά
Έφτασε επιτέλους λοιπόν η ώρα που οι Σουηδοί Tribulation ετοιμάστηκαν να παρουσιάσουν τον έκτο κατά σειρά δίσκο τους. Χωρίς ποτέ τους να τοποθετούν τους εαυτούς τους εντός κάποιας πίεση να επιτελέσουν τους αγγελιαφόρους κάποιου συγκεκριμένου μουσικού υποϊδιώματος, οι Tribulation έβρισκαν πάντοτε την άνεση να προχωρούν και να αλλάζουν. Το έπραξαν άλλωστε πρώτη φορά με το σημαδιακό "The Children Of The Night", αποκορύφωσαν την πρόοδό τους με το "Down Below" ενώ έκαναν κι άλλους πειραματισμούς με το πιο πρόσφατο "Where The Gloom Becomes Sound".
Βέβαια, από αυτό το τελευταίο μεσολάβησε και η πολύ σημαντική δημιουργία των Tyrann, όπου οι Tobias Lindqvist, Joseph Tholl και Jakob Ljungberg - αλλά και ο Adam Zaars που πηγαινοέρχεται, διοχέτευσαν την πλειονότητα των παλαιακών heavy metal αναγκών τους στις υπερ-σημαδιακές κυκλοφορίες των "Djävulens Musik" και "Besatt". Έτσι, ως φυσιολογική συνέχεια, ο νέος δίσκος των Tribulation, "Sub Rosa In Æternum" βουτά ακόμη βαθύτερα στην σκοτεινή, gothic αισθητική στην οποία το συγκρότημα είχε αρχίσει σταδιακά να μεταβαίνει.
Δρακουλιάρικη αισθητική, ερωτισμός στη στιχουργία, αποκλειστικά καθαρά φωνητικά με ελάχιστες εξαιρέσεις στιγμών που κερδίζουν στα σημεία, πεντακάθαρες, μελωδικές κιθάρες είναι αυτές που απαρτίζουν το σύνολο του "Sub Rosa In Æternum". Με το αυστηρό κοκκινόμαυρό του εξώφυλλο, προδιαθέτει μάλιστα για το που ο δίσκος πρόκειται να πορευτεί ηχητικά. Το εισαγωγικό "The Unrelenting Choir" στήνει σιγά σιγά, ορχηστρικά την ατμόσφαιρα, ώστε να περάσουμε στο κυρίως μέρος του δίσκου, που αρχικά απαρτίζεται από τα singles που ήδη είχαμε τη χαρά να ακούσουμε. Το hit "Saturn Coming Down" δίνει 69 Eyes, όπως φυσικά και το "Hungry Waters". Την ισορροπία κρατάει το "Tainted Skies" όπου το ρεφρέν του είναι το μοναδικό σημείο που συναντάμε brutal φωνητικά στο πρώτο μισό του δίσκου, από το πολυτάλαντο λαρύγγι του Tholl. Το τουλάχιστον αισθησιακό "Murder In Red" συμπληρώνει την τετράδα, ενώ προηγουμένως βρίσκει τη θέση του και το "Drink The Love Of God" που κινείται σε παρόμοια ηχητικά μονοπάτια.
Σημαντική είναι η αναφορά στις για ακόμη μια φορά εντυπωσιακά καλογραμμένες κιθάρες κατά τη διάρκεια του νέου δίσκου των Tribulation, που ηχούν γάργαρα σε κάθε του λεπτό. Περνώντας στο τρίπτυχο που κλείνει το δίσκο, ξανασυναντάμε brutal φωνητικά στο "Time And The Vivid Ore" που μοιάζει να συμπληρώνει συνθετικά το "Tainted Skies", ενώ λάμπουν εδώ ιδιαίτερα και τα κρουστά που συντελούν την ήρεμη δύναμη στο παρασκήνιο των Tribulation. To "Reaping Song" από την άλλη υιοθετεί αυτή την Nick Cave And The Bad Seeds post-punk goth αισθητική και μοιάζει να επιτελεί το ρόλο της μπαλάντας του δίσκου – χωρίς να είναι όμως και απαραίτητα τέτοιου τύπου σύνθεση. Όλα κλείνουν με το "Poison Pages", που επιστρέφει στη συνταγή των πρότερων κομματιών εντός της κυκλοφορίας.
Αυτή τη φορά λοιπόν, οι Tribulation πρακτικά κυκλοφορούν μια συλλογή από goth bangers, αλλά εκεί είναι που πραγματικά ο δίσκος λίγο στερείται. Στα οχτώ ουσιαστικά full-length κομμάτια του εξαιρουμένης της εισαγωγής, το "Sub Rosa In Æternum" μοιάζει περισσότερο σαν μια συλλογή παρά σαν ένας δίσκος με ροή. Κι αυτό το φέρνει σε δύσκολη θέση με την αναπόφευκτη σύγκριση του με την πρόσφατη κυκλοφορία των Unto Others που παρά τα δεκαέξι κομμάτια, καταφέρνουν να διατηρήσουν αυτή τη ροή αναλλοίωτη. Σε τελική ανάλυση όμως, οι αυστηρά πιο goth Tribulation μας αρέσουν πολύ, και ακόμη περισσότερο το γεγονός πως με λίγες ακροάσεις έχεις μάθει απέξω όλα τα ρεφρέν. Ακόμη περισσότερο, μας αρέσει το γεγονός ότι δεν επαναπαύονται και ανυπομονούμε να δούμε που θα το πάνε στο μέλλον.