Tyrann

Αποκαλυπτικής σημασίας υπήρξε εκείνη η απρόσμενη εμφάνιση του ντεμπούτου των Tyrann, γνωρίζοντας μας μια μπάντα που κινείται σε ένα απολύτως δικό της εκφραστικό μονοπάτι. Καρφωμένοι στα '80s, συναισθηματικά κι αισθητικά, με μια keep it simple, πρωτόλεια προσέγγιση σε μουσικό κι ερμηνευτικό επίπεδο, αλλά με περίσσεια έμπνευσης και στοχευμένου songwriting, οι Tyrann φαίνεται να διαθέτουν ό,τι δεν μπορεί να έχει η πλειονότητα του σύγχρονου heavy metal• κοινώς, αυθεντικότητα και προσωπικό ήχο εξαρχής.

Το "Besatt", το νέο τους πόνημα που εμφανίστηκε επίσης δίχως περιττές τυμπανοκρουσίες και ανούσια προώθηση, αποτελεί έναν κατ’ουσίαν sophomore δίσκο, όντας τόσο κοντά όσο και απόμακρα από το ντεμπούτο που διαδέχεται. Ένα άλμπουμ που προσπαθεί να επεκτείνει τους δημιουργικούς ορίζοντες του power trio, την ίδια στιγμή που δεν αποποιείται κανένα από τα χαρακτηριστικά του "Djävulens Musik".

Αντιθέτως, συνθετικά παρατηρούμε μια τάση για περισσότερη εκμετάλλευση των αρμονιών και των ατμοσφαιρών, με σαφή ανάδειξη των ρετρό μελωδιών και ελαφριά οπισθοχώρηση των πιο άμεσων refrain, συγκριτικά τουλάχιστον με το υλικό του πρώτου δίσκου. Το "Besatt" απαιτεί περισσότερη προσοχή για να γίνει κτήμα του ακροατή στην ολότητα του, αλλά σίγουρα την κερδίζει αβίαστα, δίχως να έχει απολέσει αυτήν την ωμή γοητεία που χαρακτηρίζει τους Tyrann μέχρι σήμερα.

Άλλωστε, οι ερμηνείες του Tobias Lindqvist παραμένουν απολαυστικά ακατέργαστες, σαν ο ίδιος να ηχογραφούσε σε μια κατάσταση δημιουργικής – και κυριολεκτικής – μέθης, μια άτσαλη εναπόθεση στίχων που παρά την τραχιά και χύμα φωνητική τους εναπόθεση, λειτουργούν με μια απαράμιλλη, τόσο οικεία γοητεία. Αυτό το αντιθετικό πάντρεμα με τις μελωδικές εμπνεύσεις του παραγνωρισμένου Joseph Tholl και την ανεπιτήδευτη ρυθμική υποστήριξη του Jakob Ljungberg, προσφέρουν ένα άλμπουμ γήινα μαγευτικό, το οποίο χρησιμοποιεί τις “ατέλειες” του προς όφελος του, κερδίζοντας σε τόνους προσωπικότητας.

Όσο για τα highlights, η ανατριχιαστική εναρκτήρια μελωδία του κατά τα άλλα στακάτου ομότιτλου και το -βγαλμένο σαν από giallo- θέμα με το οποίο τα πλήκτρα ντύνουν το "Face The Tyrant" αποτελούν τα προσωπικά αγαπημένα από ένα σύνολο μικρών-μικρών λεπτομερειών που κάνουν το δίσκο τόσο εθιστικό. Αυτό είναι το heavy metal που θέλουμε και οι Tyrann συνεχίζουν και το προσφέρουν δίχως καμία φειδώ.

Bandcamp