O'Brother

You And I

Self Released (2020)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 01/06/2020
Ένα εκπληκτικό μουσικό ταξίδι στον βαθύτερο ψυχισμό των δύο πιο επικίνδυνων όντων στον κόσμο: του Εσύ και του Εγώ
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Είναι μία από εκείνες τις στιγμές - μου συμβαίνει ίσως δυο-τρεις φορές τον χρόνο - που ένα άλμπουμ κάποιας μπάντας που πρότερα αγνοούσα, έρχεται να αναστατώσει εντελώς την ιδιότητα μου ως μουσικόφιλο και να θέσει νέα όρια στο τί ορίζεται ως «σπουδαίος νέος rock δίσκος». Το τέταρτο άλμπουμ των O'Brother έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στο στερεοφωνικό μου κι έκλεψε τις αισθήσεις μου. Κι ενώ τώρα διαπιστώνω ότι τα προηγούμενα τρία άλμπουμ τους είναι όλα διαμαντάκια, το "You And I" είναι εντελώς από άλλο παραμύθι.

Μένοντας ακόμα στον εξωτερικό φλοιό, αυτόν της νόησης και της ανάλυσης, το "You And I" σε αναγκάζει να θέλεις να αναζητήσεις (μάταια) τις πηγές και την προέλευση του. Εδώ υπάρχει λοιπόν ένας σύγχρονος art rock λυρισμός αλλά και κάποιες post υποψίες. Υπάρχουν trip hop και ambient αναφορές αλλά και σκοτεινότερα, σύντομα industrial περάσματα. Υπάρχουν εκτεταμένα ηχοτόπια που ταιριάζουν σε αυτό που λέμε experimental rock, άλλα που φέρνουν σε indie αλλά και - να! - σποραδικές σκληρές κιθάρες που υπενθυμίζουν ότι οι O'Brother είχαν κάποτε post hardcore καταβολές.

Κρατώντας λίγο αυτό το τελευταίο κατά νου, μπορώ να πω ότι οι O'Brother μου θυμίζουν λίγο την περίπτωση των mewithoutYou - άλλη μια ιδιαίτερα παραγνωρισμένη στην Ευρώπη μπάντα - που, ξεκινώντας από τις ίδιες αφετηρίες, έφτασαν στο [Untitled] να φτιάχνουν έναν χαμαιλέοντα, απροσδιόριστων alternative εκφράσεων. Θα βάλω το "You And I" στην ίδια κατηγορία, πρόκειται όμως για ένα μελωδικότερο κι εμπορικότερο έργο, που είναι ταυτόχρονα και πιο εσωτερικό. Δεν έχω ιδέα πως στο καλό τα καταφέρνουν όλα αυτά, πρέπει προφανώς να εκτιμήσουμε ότι κάποιες, πολύ λίγες, μπάντες φτάνουν επιτέλους σε έναν δημιουργικό τόπο που παραμένει άγνωστος στους υπόλοιπους.

Ας πάνε στον αγύριστο οι αναλύσεις και πάμε στον εσωτερικό κύκλο. Το "You And I" είναι ένα άγριο συναισθηματικό ταξίδι, μέσα από ευγενικούς ήχους. Είναι ένα ταξίδι στον βαθύτερο ψυχισμό των δύο πιο επικίνδυνων όντων που ζουν στον πλανήτη, του Εσύ και του Εγώ. Οι μάχες, τα όνειρα και η παραδοξότητες της σχέσης αυτών των δύο όντων, διερευνώνται μέσα σε δέκα τραγούδια (συν ένα intro κι ένα outro) με στόχο να ειπωθούν - μουσικά και λεκτικά - κάποια από τα ανθρώπινα άρρητα. Είναι ένας δίσκος για τον έρωτα, όχι όμως για εκείνον τον έρωτα που κουρνιάζει στην ασφάλεια αλλά για τον άλλον, εκείνον που τα δύο θηρία παλεύουν με τα κοφτερά τους νύχια ανάμεσα στην επιθυμία, στην κτήση και την αρρώστια.

Απόλυτος πρωταγωνιστής στο "You And I" είναι τα φωνητικά του Tanner Merritt. Με πολλά επίπεδα μελωδιών, οι φωνές απλώνονται σε κάθε γωνιά του άλμπουμ, κυριαρχούν και ορίζουν τα υπόλοιπα δομικά μέρη της μουσικής. Οι τραβηγμένες συλλαβές και το συγγενικό σε στιγμές falsetto, παραπέμπουν συχνά στον Thom Yorke, υπάρχουν όμως κι άλλοι Radiohead συσχετισμοί: τα τραγούδια δεν χτίζονται πάνω σε κιθαριστικά riffs (όπως στα προηγούμενα O'Brother άλμπουμ), αλλά πρακτικά, πάνω σε οτιδήποτε. Μπορεί να είναι ένα παράξενο synth, ένα απλό beat, ένα ξεκρέμαστο μινιμαλιστικό πιάνο. Όλα είναι αραιά, θολά, λίγο αφαιρετικά. Σε όλα τα τραγούδια, τα ηνία κρατάει η διάθεση και οι φόρμες παραμένουν ορθάνοιχτες. Σε αυτό συντελούν και τα ακατάσχετα reverbs.

Ο δίσκος δεν έχει την παραμικρή μέτρια στιγμή, αν και όσοι δεν αρέσκονται σε αργά, ατμοσφαιρικά tracks θα δυσκολευτούν με την ροή του. Σε όσους όμως αρέσει αυτή η αισθητική, η ανακάλυψη νέων απολαύσεων θα είναι συνεχής. Το "Halogen Eye", με την συμμετοχή του Simon Neil των Biffy Clyro, είναι η πιο δυνατή στιγμή του άλμπουμ, θυμίζοντας ελαφρώς Deftones. Δεν είναι όμως απαραίτητα το καλύτερο. Ίσως είναι οι ονειρικές μπαλάντες "Slipping" και "Killing Spree", ίσως η απρόβλεπτη δραματουργία των "What We've Lost" και "Leave Me Out", τα σκοτάδια των "Locus" και "Black Tide", η πνοή των Nine Inch Nails που κρύβεται στο "Soma". Αν αγαπήσεις το άλμπουμ, θα είναι μάταιο να ξεχωρίσεις ανάμεσα στα τραγούδια του.

Μία μπάντα που πριν δεν ήξερα, σήμερα με κάνει να νιώθω ότι πρόκειται για μια από τις πιο υποτιμημένες του παρόντος, η τέχνη όμως προχωράει ανεξάρτητα από τον αριθμό των χεριών που χειροκροτούν. Αν και ανήκει σαφώς εντός των ορίων της δημοφιλούς μουσικής, το "You And I" δικαιούται να αντιμετωπιστεί ως ένα γνήσιο, σύγχρονο έργο τέχνης και οι O'Brother ως ένα από τα ελάχιστα σχήματα που καταφέρνουν εν έτει 2020 να κατακτούν ένα τρομερά ποιοτικό και προσωπικό συνάμα ύφος. Ένα εκπληκτικό art rock ταξίδι σε περιμένει, αν αντέχεις και μερικές καινούριες χαρακιές. Άνοιξε αυτιά, ακόνισε νύχια, προέταξε το στέρνο.

  • SHARE
  • TWEET