MewithoutYou

Στις 29 Ιουλίου του 2017, και ώρα 9:27 το πρωί, ο Aaron Weiss ξεκίνησε να γράφει τους στίχους για το εναρκτήριο τραγούδι του καινούργιου δίσκου των MewithoutYou, με τον λιτό τίτλο [Untitled].

Από τα πρώτα δευτερόλεπτα λοιπόν του "9:27 a.m., 7/29", που ανοίγει τη νέα τους δουλειά, γίνεται ξεκάθαρο ότι το συγκρότημα επέστρεψε φέτος πιο σκληρό απ' ό,τι έχει υπάρξει εδώ και καιρό καθώς το έβδομο άλμπουμ τους δείχνει να είναι πιο κοντά στο ντεμπούτο τους, παρά στις μετέπειτα κυκλοφορίες τους. Ο Weiss φωνάζει με μανία στίχους που ανακατεύουν εδάφια από την Αγία Γραφή και πραγματικά ιστορικά γεγονότα με τις προσωπικές του ανησυχίες, δημιουργώντας ένα κυνικό μετα-αποκαλυπτικό στιχουργικό κολλάζ το οποίο σε παρασύρει σε ένα post-hardcore ανεμοστρόβιλο με έντονη πάνω του τη σφραγίδα των Fugazi.

Όμως, σε κάθε περίπτωση, τα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από το "[A→B] Life" είναι εμφανή στον δίσκο καθώς η πεντάδα από την Philadelphia ακούγεται πολύ πιο ώριμη ενώ ο θόρυβος λειτουργεί περισσότερο ως μέσο ώστε το συγκρότημα να εκπληρώσει το ηχητικό του όραμα παρά σαν αυτοσκοπός. Από την άλλη, το "Julia (or, 'Holy to the LORD' on the Bells of Horses)" το οποίο ακολουθεί κινείται σε αρκετά διαφορετική κατεύθυνση με τις κιθάρες να θυμίζουν sludge και τον Weiss να μπλέκει τις διδαχές του Rumi με το "1984" του George Orwell, αφήνοντας όλα όσα θέλει να πει να αιωρούνται ασαφή πάνω από τον ακροατή. Και, φτάνοντας στο "Another Head For Hydra" το οποίο λειτουργεί και ως μια μορφή καταγγελίας για το κουλτούρα του κυνηγιού της διασημότητας, καταλαβαίνει κανείς ότι οι MewithoutYou έχουν βρει πλέον τον τρόπο να ισορροπούν με μαεστρία μεταξύ ήρεμων μελωδιών και βίαιων ξεσπασμάτων.

Οι παράξενες στιχουργικές αναζητήσεις του Weiss συνεχίζονται στο "Flee, Thou Matadors!" όπου εκτυλίσσεται μια φανταστική συνομιλία μεταξύ του πρωταγωνιστή από το βιβλίο "Το ημερολόγιο ενός τρελού" του Gogol με την πραγματική σχιζοφρενή Βασίλισσά της Πορτογαλίας, Maria I. Από εκεί και πέρα, στα "[Dormouse Sighs]", "2,459 Miles" και "Winter Solstice" οι MewithoutYou αποδεικνύουν ότι οι folk ανησυχίες του συγκροτήματος, το φλερτ τους με το indie, και η επιρροή των Neutral Milk Hotel είναι ακόμη εδώ, παρά τη φαινομενική τους επιστροφή στις ρίζες τους.

Αν και στην πορεία του ο δίσκος κάνει μια μικρή κοιλιά, το "Wendy & Betsy" έρχεται δυναμικά για να ταρακουνήσει τα πράγματα χάρη στα έξυπνα riff και τις δυναμικές μελωδίες των Michael Weiss και Brandon Beaver, οι οποίοι δείχνουν εξαιρετικά δεμένοι και αποδεικνύουν ότι αποτελούν ένα από τα πιο πετυχημένα σύγχρονα κιθαριστικά δίδυμα. Πλησιάζοντας προς το τέλος οι ταχύτητες μπορεί να πέφτουν, αλλά η ένταση και ο θόρυβος παραμένουν αμείωτοι με το συγκρότημα να πειραματίζεται και να κινείται σε ενδιαφέροντα post-rock μονοπάτια. Το απογυμνωμένο "Break Οn Through (To Τhe Other Side) [Pt. 2]" έρχεται για να κλείσει τον δίσκο, θυμίζοντας τους Spiritualized της εποχής του "Ladies Αnd Gentlemen We Are Floating Ιn Space", με τον Aaron Weiss να τραγουδάει "Someday I’ll find me".

Όμως, το [Untitled] στο σύνολό του, παρόλο που ακολουθεί ποικίλες και φαινομενικά ανομοιόμορφες ηχητικά πορείες, δεν χρειάζεται να ανησυχεί για τη θέση του στον κόσμο η οποία είναι αναμφισβήτητη καθώς αφομοιώνει με επιτυχία όλα τα στοιχεία της 16χρονης δισκογραφικής πορείας των MewithoutYou.

Το συγκρότημα κατάφερε να δημιουργήσει έναν δίσκο προσβάσιμο σε όλους τους οπαδούς του αλλά και σε όσους δεν έχει τύχει ποτέ να ασχοληθούν με τη μουσική τους. Ίσως να μην αλλάξει τον τρόπο που αντιλαμβάνεστε τη μουσική, όμως αποτελεί μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πρόταση που συνδυάζει με επιτυχία το post-hardcore με το indie rock και φανερώνει ένα συγκρότημα που, μετά από μια 20ετή σχεδόν καριέρα, έχει ακόμη πάρα πολλά να πει.