Gaahls WYRD

Το εν λόγω project υπάρχει εδώ και μερικά χρόνια κυρίως ως ζωντανή περιοδεύουσα οντότητα. Ο Gaahl (ex-Gorgoroth, ex-God Seed, ex-Wardruna, Trelldom) έχοντας μαζέψει μερικούς εξαιρετικούς μουσικούς, περιόδευε με το σχήμα αυτό επιδιδόμενος κυρίως σε διασκευές  τραγουδιών συγκροτημάτων των οποίων είχε αποτελέσει μέλος. Η πρώτη τους studio δουλειά, στα χαρτιά και στα πρώτα δείγματα, φαινόταν σαν μια ενδιαφέρουσα και διαφορετική προσέγγιση πάνω στο παραδοσιακό black metal. Έπειτα όμως από διαδοχικές ακροάσεις και αφιερώνοντας τον απαιτούμενο χρόνο στον δίσκο, θαρρώ πως το τελικό αποτέλεσμα, στην πορεία χάνει τη συγκέντρωση και τον στόχο του.

Το υπέροχο εξώφυλλο και η συνολική αύρα, δείχνουν πάντως πως έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι μέρες όπου ο Gaahl με μία λέξη (ξέρετε σε ποια συνέντευξη αναφέρομαι) υπερθεμάτιζε τα κλισέ του ιδιώματος. Φυσικά, σε αυτό έχουν συμβάλλει και τα διάφορα projects εντός και εκτός μουσικής στα οποία έχει κατά καιρούς αφοσιωθεί. Η γενική αίσθηση που αφήνει ο δίσκος είναι, πως στα 42 λεπτά του, οι συνθέσεις καθαυτές λειτουργούν ως χαλί για την ποικιλόμορφη ερμηνεία του Νορβηγού. Πράγματι, ο Gaahl αποφεύγει σχεδόν ολοκληρωτικά την black metal φωνητική προσέγγιση, θυμίζοντας άλλοτε τους πατριάρχες του goth/post-punk και άλλοτε τις πιο παγανιστικές και πνευματικές φωνητικές μελωδίες των Wardruna.

H εκκίνηση με το "Ek Erilar", είναι κατατοπιστική, ενώ, θα μπορούσε να ανήκει σε κάποιον δίσκο των Mayhem. Οι ψίθυροι του Gaahl, συνεπικουρούνται από ένα νευρικό δυσαρμονικό riff, με μερικές κραυγές να διανθίζουν την μεταδιδόμενη υπερένταση. Η συνέχεια, με το "From The Spear", ανεβάζει τόσο ρυθμούς όσο και εντάσεις, με τα όργανα να βγαίνουν στο προσκήνιο. Το υπέροχο drumming του Spektre (Horizon Ablaze, Svartelder), οδηγεί την κούρσα με τις αποτελεσματικές κιθάρες να ακολουθούν, ειδικά με το ενδιαφέρον σόλο. Η εναλλαγή στη μέση, και η πορεία με τα καθαρά φωνητικά μέχρι την κορύφωσή του, θυμίζοντας Ved Buens Ende και Aldrahn, παρουσιάζουν μια πρώτη κορυφή του δίσκου.

Το σχεδόν ομότιτλο που ακολουθεί, τονίζει την γοτθική πλευρά του δημιουργήματος. Τα φωνητικά, βαθιά και ως επί το πλείστον καθαρά, συνεχίζουν να πατάνε πάνω στους άτακτους ρυθμούς, με τον σκοτεινό avant χαρακτήρα της σύνθεσης, να μην κάνει σχεδόν ποτέ το απελευθερωτικό βήμα παραπάνω, χωρίς να κουράζει βέβαια. Το "Carving The Voices", ίσως είναι η καλύτερη στιγμή του δίσκου. Οι κιθάρες, που φέρνουν στον νου τους Tiamat, δημιουργούν μια καταπληκτική ατμόσφαιρα, ενώ η εκφορά των στίχων δένει (δυσ)αρμονικά με τη μουσική. Οι ρυθμοί, αρκετά τελετουργικοί υποβοηθούν τον Gaahl να κλέψει τις εντυπώσεις, ηχώντας σαν ένας δαιμονικός Nick Cave.

Η αλήθεια είναι πως ο δίσκος από το σημείο αυτό και έπειτα, παρουσιάζει μια μικρή συνθετική πτώση. Το "Veiztu Hve" θυμίζει έντονα τα κομμάτια που προηγήθηκαν, παρά το γεγονός πως κινείται σε υψηλότερες ταχύτητες. Η Akercocke αισθητική θα οδηγήσει σε ένα Wardruna φινάλε που όμως ηχεί αποπροσανατολισμένο. Το "Through And Past And Past", είναι μια καθαρή speed metal σύνθεση, η οποία βέβαια περιτυλιγμένη με τις κατάλληλες τεχοντροπίες, σπάει την καταθλιπτική μονοτονία που είχε αρχίσει να ξεπροβάλλει. Το φινάλε, με το "Within The Voices Of Existence", υποτονικό, και με φωνητικά που ηχούν σαν ψίθυροι φαντασμάτων, ηχεί ως μια τελετουργία η οποία, αν και ενδιαφέρουσα, λόγω της διάρκειάς της και του συνολικού παρόμοιου κλίματος, αδυνατεί να ενισχύσει την αντίθεση και να φέρει τα επιθυμητά συναισθηματικά αποτελέσματα.

Το αρκετά διαφοροποιημένο "GastiR - Ghosts Invited", είναι ένας δίσκος που απαιτεί χρόνο από τον ακροατή. Όντας ριψοκίνδυνος και ατμοσφαιρικός, συνδυάζει αρκετές «ασυνήθιστες» πτυχές του ακραίου ήχου. Μια σημαντική παρατήρηση είναι η μίξη στα τύμπανα, η οποία συχνά συμπιέζει και πλαστικοποιεί τον ήχο, στερώντας τους από την δυναμική τους. Γενικότερα, οι συνθέσεις έχουν αφήσει τα φωνητικά να είναι ψηλότερα στην παραγωγή και να διαθέτουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Πέρα από αυτές τις μικρές αστοχίες, η ελαφριά επαναληπτικότητα στις δομές των τραγουδιών ίσως κουράσει, αν και τα φωνητικά του Gaahl αναλαμβάνουν την μερίδα του λέοντος στον αγώνα για τις εντυπώσεις. Πράγματι, η εντυπωσιακή του ερμηνεία, δείχνει τον δρόμο για ένα διαφορετικό, σύγχρονο και «εναλλακτικά» σκοτεινό black metal. Μερικές φορές όμως, θα έπρεπε να αφήσει την παράνοια να εξουσιάσει τις συνθέσεις ώστε να υπενθυμίζει στον ακροατή πως τα καλεσμένα φαντάσματα μπορούν να γίνουν και απειλητικά, πέρα από απλά τρομακτικά.

Youtube
Bandcamp