The Steams

Vile Wonders

Made Of Stone (2025)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 11/12/2025
Ο καλύτερος δίσκος τους μέχρι τώρα τους βρίσκει πιο πολύπλευρους και πιο ώριμους αλλά και με ένα άλλο στοιχείο να τους ακολουθεί από την πρώτη μέρα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Από τη μεγάλη έκρηξη της ελληνικής σκηνής των προηγούμενων ετών, λίγα συγκροτήματα έχουν μείνει ενεργά, σταθερά και ποιοτικά. Οι Steams είναι σίγουρα ένα από αυτά και αναγνωρίζονται και ως τέτοιο, πιθανότατα από τον πρώτο κιόλας δίσκο τους. Πάντα με επιρροές από σύγχρονη ψυχεδέλεια αλλά και κατά καιρούς φέρνοντας στοιχεία στο προσκήνιο από την ακόμα πιο σύγχρονη post punk σκηνή, βρήκαν τρόπο, όχι απαραίτητα να παίξουν κάτι καινούργιο, αλλά να το παίξουν με το δικό τους τρόπο. Στον τρίτο δίσκο τους ίσως βρίσκουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά και την προσωπικότητά τους.

Ας το βγάλουμε από τη μέση γρήγορα, γιατί στη συνέχεια θα πρέπει να κάνουμε και κάποιες άλλες παρατηρήσεις. Το "Vile Wonders" είναι ο καλύτερος δίσκος τους μέχρι τώρα. Είναι το αποτέλεσμα βάσει του οποίου ξεκλειδώνουν καλύτερα ακόμα κι αυτά που είχαν συμβεί στις προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Υπάρχουν εδώ τραγούδια που καταλαβαίνεις ότι ήταν το ζητούμενο και παλιότερα αλλά ίσως δεν υπήρχε η εμπειρία, η έμπνευση ή ακόμα και τα μέσα ώστε το αποτέλεσμα να είναι το επιθυμητό. Ταυτόχρονα, η παλέτα των επιρροών τους φαίνεται να ξεδιπλώνεται ακόμα περισσότερο. Υπάρχουν πολλά πιο classic rock στοιχεία (riffs, γέφυρες κτλ) που όμως δένουν οργανικά στα υπόλοιπα στοιχεία και χρωματίζουν, χωρίς να κάνουν ρετρό, τον ήχο τους. Οι κλιμακώσεις και ο λυρισμός, σημαντικό στοιχείο του στυλ τους, είναι αμφότερα πιο δυνατά ή έστω πιο όμορφα δοσμένα μέσα από τη δομική ανάπτυξη του τραγουδιού, παρά επιβαλλόμενα στον ακροατή.

Το άλλο στοιχείο που πολύ διακριτικά φαίνεται να ενισχύεται, είναι η ελληνικότητα της μουσικής. Πάντα υπήρχε, αλλά στο "Vile Wonders" σα να είναι πιο μπροστά, πιο τολμηρή και πιο ανεπιτήδευτη. Είτε παρουσιάζεται όπως κάποτε την επέβαλλαν οι Socrates είτε όπως πρόσφατα την επαναοικειοποιήθηκαν οι V.I.C ή φυσικά με τον απόλυτα δικό τους τρόπο που ανέπτυξαν οι Steams όλα τα χρόνια, είναι μία καλοδεχούμενη και ολοκληρωμένη καλλιτεχνική πρόταση. Και τέλος πάντων τα καλά τραγούδια είναι και καλύτερα και περισσότερα από τις προηγούμενες δουλειές τους. Και εντάξει, το "21st Century Schizoid Man" θα είναι πάντα το καλύτερο τραγούδι σε οποιονδήποτε δίσκο κι αν βρεθεί, στον αιώνα τον άπαντα, οπότε η «προσαρμογή» του εδώ ως "D.i.c.e" φυσικά και κλέβει την παράσταση.

Κι αν το καλό έγινε καλύτερο σε ό,τι αφορά στο μουσικό περιεχόμενο, το πρόβλημα στους Steams δεν ήταν ποτέ αυτό, ήταν η φωνή. Μία ακόμα ελληνική φωνή σε μία σειρά τραγουδιστών που νιώθεις ότι «κλέβουν» ελλείψει υψηλών δυνατοτήτων και προφοράς καταφεύγοντας σε μονότονες ψαλμωδίες αντί για τραγούδι. Στο "Vile Wonders" κάτι αποκαλύφθηκε μάλλον και δόθηκε μία απάντηση, όχι απαραίτητα αυτή που νομίζαμε. Δεν είναι οι δυνατότητες το πρόβλημα, δεν είναι ούτε η προφορά. Είναι ο τρόπος, είναι ο ρυθμός, είναι το phrasing ελλείψει καλύτερης λέξης. Είναι ότι η φωνή τραγουδάει αγγλικά σα να τραγουδούσε ελληνικά. Και όλα έβγαλαν νόημα ακριβώς όταν ακούσαμε στο "Iron Sea" (το έτερο κορυφαίο του δίσκου) ένα μέρος να τραγουδιέται στη μητρική γλώσσα. Εκεί ξαφνικά η φωνή έλαμψε, βρέθηκε στο στοιχείο της. Οι λέξεις τονίστηκαν όπως θα έπρεπε να τονίζονται, οι συλλαβές πατούσαν στα μέτρα του τραγουδιού, η συναισθηματικότητα της ερμηνείας βρήκε βάση να πατήσει. Ίσως το πρόβλημα να είναι τελικά στιχουργικό; Όχι σε νοήματα, οι στίχοι είναι όμορφοι αν τους απομονώσεις, αλλά στο πόσο καλά συνδέονται ταυτόχρονα με την εκφορά και την μουσική.

Είναι τόσο έντονη η παρουσία της ερμηνείας, που βάζει σφραγίδα στο δίσκο. Δεν τους εμπόδισε να κάνουν καριέρα μέχρι τώρα και πολύ περισσότερο δε θα τους εμποδίσει από εδώ και εμπρός, σε έναν δίσκο που ξεχειλίζει ποιότητα σε κάθε άλλη έκφανσή του. Όμως νιώθω ότι έχω δει το φως και δεν μπορώ να το ξε-δω, οπότε αναρωτιέμαι: Γιατί όχι ελληνικός στίχος; Τι θα στερούσε πραγματικά από τους Steams κάτι τέτοιο και τι πιθανόν να τους έδινε παραπάνω; Ίσως για κάποιους αυτή η ιδιομορφία, αυτή η μπάσταρδη εκφορά του λόγου να είναι η ταυτότητα τους συγκροτήματος και κάτι να χαθεί μαζί της. Προσωπικά, θα παραμείνω να πιστεύω ότι στην εξέλιξη, στην πρόοδο του συγκροτήματος μέχρι τώρα, αυτό μπορεί να είναι ένα πιθανό επόμενο βήμα.

  • SHARE
  • TWEET