Bombay Bicycle Club

Everything Else Has Gone Wrong

Μmm... (2020)
Από τον Αντώνη Αντωνιάδη, 08/04/2020
Keep the stereo on, everything else has gone wrong
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Πέρασαν δώδεκα χρόνια από το "I Had the Blues But I Shook Them Loose", το ντεμπούτο που έβαλε για τα καλά τους Bombay Bicycle Club στον εναλλακτικό μουσικό χάρτη της Αγγλίας. Τότε βέβαια, τα μέλη του συγκροτήματος μόλις είχαν τελειώσει το σχολείο, ενώ τώρα τριανταρίσανε. Όμως, και πάλι, είναι μάλλον ακόμα αρκετά μικροί για να βιώνουμε σήμερα το πρώτο τους reunion. Και μπορεί το συγκρότημα να λέει πως δεν είχε επίσημα διαλυθεί, όμως από το 2016 είχε μπει επίσημα «στον πάγο» προκειμένου τα μέλη του να εστιάσουν σε solo κυκλοφορίες ή σε ακαδημαϊκές σπουδές. Μάλιστα, όπως έκαναν γνωστό, θεωρούσαν τόσο απίθανο το να παίξουν ξανά μαζί που πρόσφατα πούλησαν όλο τους τον εξοπλισμό. Να όμως που τέσσερα χρόνια μετά το φαινομενικό τέλος, οι Bombay Bicycle Club επέστρεψαν με νέο δίσκο, τον πρώτο τους μετά το "So Long, See You Tomorrow" του 2014.

Υπάρχει μια θεωρία που λέει πως το πέμπτο άλμπουμ είναι το πιο καθοριστικό για την πορεία ενός καλλιτέχνη. Από το "The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars" μέχρι το "Metallica", και από το "The Joshua Tree" μέχρι το "AM", τα παραδείγματα είναι πολλά για να τα αναφέρουμε αυτή τη στιγμή. Για να μην αναλωθούμε όμως σε φιλοσοφικές συζητήσεις, ας συμφωνήσουμε στο ότι, συχνά, ο πέμπτος δίσκος είναι αυτός που συσσωρεύει με τον καλύτερο τρόπο την μέχρι τώρα πορεία ενός καλλιτέχνη και, παράλληλα, αυτός που αφήνει πολύ έντονο το στίγμα του όσον αφορά την πορεία του από εκεί και πέρα.

Στο "Everything Else Has Gone Wrong", οι Bombay Bicycle Club πετυχαίνουν σίγουρα στο πρώτο σκέλος αφού ο δίσκος εμπεριέχει όλα όσα τους έκαναν να ξεχωρίσουν από τον indie σωρό και να αγαπηθούν όσο λίγοι Βρετανοί καλλιτέχνες της σύγχρονης εναλλακτικής σκηνής. Παιχνιδιάρικα πλήκτρα, ευφορικές μελωδίες, πιασάρικα φωνητικά και, κυρίως, καλοφτιαγμένα κομμάτια συμπυκνώνονται σε ένα δίσκο που επιβεβαιώνει την αξία τους και που δύσκολα θα απογοητεύσει τους οπαδούς τους. Το συγκρότημα δείχνει να υποχωρεί ακόμη περισσότερο στην pop πλευρά του δημιουργώντας τραγούδια που είναι φτιαγμένα για να ακουστούν σε μεγάλες αρένες. Αντίθετα, οι στίχοι τους παραμένουν ιδιαίτερα εσωστρεφείς διατηρώντας αυτό τη συνεσταλμένο, βρετανικό προσωπείο, αυτή τη φορά όμως απαλλαγμένο από τις εφηβικές του ανησυχίες. Και, ναι, σε κομμάτια όπως το ομώνυμο, το συγκρότημα αγγίζει απίστευτα υψηλά ποιοτικά επίπεδα. Αντίστοιχα, στο "Eat Sleep Wake (Nothing But You)" ή στο "Is It Real?" καταφέρνουν να αναπαράγουν μια υπέροχη, νεανική ατμόσφαιρα ενώ στο "Good Day" μας χαρίζουν ισχυρές δόσεις χαρμολύπης.

Όσον αφορά όμως το δεύτερο σκέλος αυτού που έγραφα παραπάνω, πραγματικά αμφιβάλω αν η νέα τους δουλειά θα αφήσει κάποιο έντονο στίγμα στην καριέρα τους. Και αυτό έγκειται στο γεγονός πως για πρώτη ίσως φορά στην ιστορία τους, οι Bombay Bicycle Club δεν φέρνουν απολύτως τίποτα καινούργιο στο τραπέζι. Εκεί λοιπόν που με κάθε νέα τους κυκλοφορία έδειχναν να αλλάζουν τον ήχο τους και να πειραματίζονται με είδη και μουσικές, αυτή τη φορά απλά δείχνουν να αναπαράγουν όλα όσα τους έκαναν γνωστούς. Και προφανώς, αν οι Bombay Bicycle Club ένωναν ξανά τις δυνάμεις τους μετά από τριάντα χρόνια αυτό που θα θέλαμε από αυτούς θα ήταν να μας παραδώσουν έναν δίσκο γεμάτο νοσταλγία. Σήμερα όμως, εκτιμώ πως το συγκρότημα απλά μας ξανασερβίρει όλες τους τις προηγούμενες δουλειές στη συσκευασία του ενός, έχοντας επαναπαυθεί στις ένδοξες μέρες του παρελθόντος. Και αυτό είναι κάτι αρκετά ενοχλητικό, άσχετα με το πόσο καλό είναι τελικά το αποτέλεσμα.

Συνολικά πάντως, και πέρα από τις προσωπικές προσδοκίες του καθενός, η ζυγαριά γέρνει προς τα θετικά στοιχεία καθώς οι Bombay Bicycle Club κυκλοφόρησαν έναν δίσκο που ακούγεται ευχάριστα από την αρχή ως το τέλος. Κοινώς, αν ψάχνατε κάτι ανάλαφρο και χαλαρό για να σας φτιάξει τη διάθεση, πίνοντας καφέ και χαζεύοντας από το μπαλκόνι σας, μόλις βρήκατε το soundtrack των επόμενων ημερών σας.

  • SHARE
  • TWEET