Yours Truly

Ο κανόνας λέει ότι το δεύτερο άλμπουμ, ως έννοια, βρίσκεται ψηλά στη λίστα με τα δυσκολότερα πράγματα που μπορεί κανείς να συναντήσει στον μουσικό κόσμο. Μία γρήγορη ματιά σε επιφανή και μη ονόματα, αρκεί για να πειστούν ανεξαρτήτως προδιάθεσης μέχρι κι οι πιο αισιόδοξοι. Από τα «πρέπει» της βιομηχανίας μέχρι το χάος για απόσταση ανάμεσα στα καλλιτεχνικά και τα οπαδικά «θέλω», οι ισορροπίες γίνονται υπερβολικά λεπτές. Τέσσερα χρόνια πίσω, στον αποχαιρετισμό του "Self Care" οι Yours Truly ουσιαστικά είχαν σταματήσει σε ένα σταυροδρόμι.

Η προσέγγισή της μπάντας ήδη ακουγόταν γνήσια σύγχρονη, οι επιρροές από το παρελθόν όμως κρατούσαν γερά. Τίποτα το μεμπτό προφανώς, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που το υλικό στεκόταν ανετότατα πάνω από την όποια βάση, συν τη προφανή υποσημείωση περί ντεμπούτου. Δυνητικά, κάθε μονοπάτι μπροστά θα μπορούσε να βγάλει νόημα. Μέχρι κι εκείνη με τα ορθόδοξα χρώματα της δεκαετίας του '90, βεβαίως. Εκ των υστέρων, η επιλογή να πάνε προς το πιο μοντέρνο βγάζει απόλυτα νόημα. Γιατί να κοιτάξουν πίσω όταν μπορούν να προχωρήσουν μπροστά;

Στην ουσία τους, οι συνθέσεις παραμένουν άμεσες, οι μελωδίες ευχάριστες και οι ρυθμοί ανεβασμένοι. Αυτά που έχουν αλλάξει, είναι τα σκοτεινότερα χρώματα στην παλέτα και μερικές λεπτομέρειες στην παραγωγή. Εκεί που πριν βρίσκονταν έντονο γαλάζιο και δυναμικές, τώρα κυριαρχούν κορεσμένο πράσινο και σφιχτά χτυπήματα. Μία βόλτα από το instant hook για ρεφραίν του "Sour" στο ξέσπασμα του "Sinking" δίνει αντιπροσωπευτική εικόνα. Στο ενδιάμεσο, το ξεδιάντροπο καρφί του "Let Go" και η Tonight Alive-ική γλύκα του "All That I'm Not" ξανοίγουν τις αποχρώσεις.

Το διαγώνιο βήμα που έγινε από το σημείο εκκίνησης στο προ διετίας μικρού μήκους "Is This What I Look Like?" εδώ λειτουργεί σαν βάση. Η πρόταση της τριάδας ανανεώνεται χωρίς αναστολές μεν, προσεκτικά δε. Τα άκρα του ήχου διευρύνονται χωρίς να τραβιούνται απότομα. Η Mikaila Delgado αναμενόμενα συνεχίζει να τραβάει τα περισσότερα τα φώτα. Σε μία ευχάριστη σύμπτωση, για όσες κι όσους πιστεύουν σε τέτοιες, το "Sour" μαζί με το "Was Here" των συνοδοιπόρων και συντοπιτών Stand Atlantic φτιάχνουν ένα ωραιότατο πακέτο για το pop-punk του αύριο.