Wormwitch

Το 2019 ο δεύτερος δίσκος των Wormwitch ήταν μια από τις εκπλήξεις της χρονιάς στο black metal, προσωπικά μιλώντας. Παρουσίαζε έναν, γεμάτο ενέργεια, συνδυασμό μελωδικού, ευθύβολου black με εξόχως τοποθετημένες hardcore (crust) επιρροές. Το "Heaven That Dwells Within" χτύπησε ύπουλα, υπόγεια και μεθοδικά. Δύο χρόνια αργότερα, οι Καναδοί επιστρέφουν με καινούριο άλμπουμ, και οι απαιτήσεις μου ήταν σχετικά μεγάλες. Δεν περίμενα απλώς έναν άξιο διάδοχο, αλλά το επόμενο βήμα, την καθιέρωση στη σύγχρονη σκηνή, πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη.

Το, συγκριτικά πιο λιτά ονομασμένο "Wolf Hex", που συνοδεύεται από ένα παρομοίως πιο λιτό εξώφυλλο, είναι ένα γερό χτύπημα. Διαρκεί μόλις 33 λεπτά και περιλαμβάνει δέκα κομμάτια. Είναι μανιακό, είναι οργισμένο και είναι μεθυστικά απροσάρμοστο. Οι τύποι παίζουν ωσάν σεληνιασμένοι, μαγεμένοι από ξόρκια που τους κάνουν να ηχούν λυσσαλέοι. Αυτή η ορμή, για να γίνει σαφές το πώς την εννοώ, επισφραγίζεται από το ολοκαύτωμα που τυπικά θεωρείται διασκευή στο "Hit The Lights" των, ξέρεις ποιών.

Οι Wormwitch επιδεικνύουν θράσος, από αυτό το καλώς εννοούμενο που πασπαλίζει με αστερόσκονη μια μπάντα και της αυξάνει τη δυναμική, και αισίως την αποδοχή. Ο ήχος, παραμένει ένα βλοσυρό μείγμα μελωδικού black metal με πιο σουηδικής κοπής black/death ‘n’ roll στοιχεία. Παράλληλα, τα crust περάσματα, επιφανειακά μειωμένα, αλλά είναι ακόμα εκεί, ενσωματωμένα στον πυρήνα. Γίνεται αισθητό, σε κάθε άτσαλο ρυθμό, σε κάθε βρώμικο γκάζι, σε κάθε στιγμή παράνοιας.

Παράλληλα, οι Καναδοί αποκαλύπτουν και καίριες folk ανάσες γαλήνης. Σποραδικά τοποθετημένες, αν και ελάχιστες, γίνονται άμεσα αντιληπτές εξαιτίας της λειτουργικότητας τους. Η προαναφερθείσα γαλήνη όμως, δεν είναι χαρούμενη επιφανειακή, ανοιχτόχρωμη. Είναι ένα ενδιάμεσο στάδιο, επιφοίτησης, ανέλιξης, όρθωσης αναστήματος. Η δυναμική που εξερευνάται κατά τη μετάβαση του "The Crimson Proof" στο χειμαρρώδες "Abracadabra" λειτουργεί ως πειστήριο. Οι Wormwitch συνδυάζουν υπό ένα ξεχασμένο αλλά ενδιαφέρον πρίσμα, την αντιεξουσιαστική τους στάση με την τελετουργία. Γνωρίζοντας τον εαυτό και τη σύνδεσή του με τη φύση, μπορεί κανείς να αναζητήσει τους χαμένους συνδέσμους με έναν κόσμο απελευθερωμένο. Για τους προσεκτικούς, το artwork μόνο να προϊδεάσει μπορεί.

Η έναρξη του απολύτως κατατοπιστικού "Canadian Denim Mountain Attack" είναι ιδανική. Εισαγωγή που δίνει χώρο, για να καταληφθεί βίαια. Ένα από τα πιο απολαυστικά extreme metal albums των ημερών ξεδιπλώνεται. Αν επιθυμείς να δεις στην πράξη τον συγκερασμό της μπάντας το εξαιρετικό "Wolves Of The Ossory" δεν αφήνει περιθώρια. Μνημονικά leads, εύστοχες μεταβάσεις, ιδανική διάρκεια. Το γεγονός δε, πως στα leads αλλά και στα ρυθμικά, ενυπάρχουν κεκαλυμμένες heavy metal επιρροές, τους προσδίδει μια χροιά η οποία αυξάνει επικίνδυνα τον εθισμό. Η συνθετική προσέγγιση μέχρι το δεύτερο μισό του "Hammer Of The Underworld", χρησιμοποιώντας αυτό το κόλπο το απογειώνει.

Αν υπάρχει μια εμφανής αδυναμία του δίσκου, αυτή είναι η ανισορροπία στις μνημονικές στιγμές. Από ένα σημείο και μετά, η θελκτική ηχητική πρόταση του "Wolf Hex", αν και είναι ως επί το πλείστον ενδυναμωτική, φαντάζει κατά την παρούσα φάση να μην μπορεί να ξεπεράσει το ταβάνι που η ίδια θέτει στον εαυτό της. Σε αντίθεση με τους, ηχητικά παραπλήσιους Wode, που πριν μερικούς μήνες ξεχώρισαν με το "Burn In Many Mirrors", το "Wolf Hex" αν και η κορυφαία στιγμή της μπάντας δεν της γεμίζει το οπλοστάσιο με τραγούδια. Αυτό βέβαια, δεν λειτουργεί «αρνητικά» για το άλμπουμ, τουναντίον. Είναι, στα αυτιά μου, ο τρόπος να εκφράσω πως η υπερβολική ομοιογένεια, αν και σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα, αποτελεί μερικές φορές δίκοπο μαχαίρι.

Η πίσσα του "Teeth Of The Dawn" όμως, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για περεταίρω αμφισβήτηση. Ο τρίτος δίσκος των Καναδών είναι η κορυφαία τους στιγμή. Έχει ενδιαφέροντα και ουσιώδη μουσικά θέματα και μέρη για να ακουστεί από κάθε οπαδό της σκηνής. Σε πέντε χρόνια οι Wormwitch εξελίσσονται γοργά μα σταθερά. Κάθε ακρόαση των δίσκων τους σου αφήνει την αίσθηση πως κάτι σπουδαίο είναι κρυμμένο ανάμεσα στα ξερά κλαδιά, στο χώμα, στη φωτιά, στο φεγγαρόφωτο. Εδώ φτάνουν όσο κοντά όσο ποτέ για να σπάσουν το καλούπι τους. Πιθανώς και να το έκαναν ήδη, λίγη σημασία έχει. Βάλε τον δίσκο να παίξει και άσε την αρχέγονη ισχύ του να σε καταβάλλει. Δεν θα απογοητευτείς, θα απελευθερωθείς με ένα μεταφυσικό τρόπο. Θα βρεις μια από τις αδυναμίες σου στη σύγχρονη σκηνή. Αν σε πιάσει, το "Wolf Hex" δεν πρόκειται να το ξεχάσεις εύκολα.

Bandcamp