Wild Pink

Τους Wild Pink δε μπορούμε να τους κατηγοριοποιήσουμε με μεγάλη ευκολία. Βαθιά indie, συνειδητά υποταγμένοι στη μαγεία του slowcore, επηρεασμένοι από το περσινό επιτυχημένο πέρασμα της νοσταλγίας των War On Drugs, οι αναφορές σε είδη και μπάντες μπορεί να συνεχιστεί για πολλή ακόμα ώρα, χωρίς κάποια ιδιαίτερη ουσία. Μετά από ένα βιαστικό search στο αρχείο του Rocking.gr ανακάλυψα πως αυτή θα είναι η πρώτη αναφορά στην εν λόγω μπάντα, οπότε απαραίτητη κρίνεται η παρουσίαση.

Αφού ξεπετάχθηκαν από τα «σύνορα» Μπρούκλιν και Κουήνς, (από πού αλλού;), οι Wild Pink ηχογράφησαν μερικά EP, μέχρι να καταλήξουν στην Tiny Engines, εταιρεία που έχει φιλοξενήσει κάποια δημοφιλή ονόματα της δυτικής indie σκηνής, όπως τους Hotelier, τους Restorations και τους Beach Slang. Το ντεμπούτο τους ανέδυε την απαραίτητη γκρίνια της μετά-Trump Αμερικής, με ένα «πού πάμε, ωρέ;» να επαναλαμβάνεται σε κάθε κομμάτι, και φυσικά ο underground μουσικός τύπος έδωσε το check mark με αξιοπερίεργη άνεση. Τώρα στη δεύτερη full length κυκλοφορία τους έχουν να επιβεβαιώσουν αν ήταν άλλη μία μπάντα που επωφελήθηκε από τον αναβρασμό και πάτησε σε safe μουσικά και στιχουργικά νερά ή να διαψεύσουν εκκωφαντικά τη γράφουσα.

Στο "Yolk In The Fur" οι Νεοϋορκέζοι συνεργάζονται με τον παραγωγό Justin Pizzoferrato, κρατάνε την απλότητα του classic rock και πετάνε στον κάλαθο των αχρήστων τις υπερβολές στον ήχο και τον όποιο οδυρμό. Το tempo συνεχίζει σε βραδείες κλίμακες και χαλαρή ατμόσφαιρα, οι τονικές μεταβολές και πάλι δε θα προκαλέσουν κανένα σοκ: ο ρυθμός έχει βρεθεί και χωρίς πολλές κουβέντες κάνει το πρώτο βήμα σε ένα βαλς που θα ολοκληρωθεί το τελευταίο δευτερόλεπτο, αποδεικνύοντας πώς οι κομβικές αλλαγές προκαλούν την καλύτερη εντύπωση.

Από την έναρξη νιώθεις την υγρασιασμένη heartland ηχώ και τη γαλήνια φωνή του John Ross να διηγούνται τις εντυπώσεις από έναν κόσμο που άλλαξε και πάντα θα αλλάζει. Η σημαντικότερη μεταβολή στο "Yolk In The Fur" είναι στιχουργική.  Οι λυρικές τάσεις προκαλούν πάντοτε τη συγκινησιακή φόρτιση που ο μέσος ακροατής θα θελήσει να μοιραστεί, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να δημοσιεύσει σε κάποια πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που οι πολλές πληροφορίες κουράζουν και ακούγονται φορτικές. Εδώ οι εικόνες είναι λιτές και περιγραφικές, αρκετές για να πυροδοτήσουν καταστάσεις ονειροπόλησης χωρίς να σε μπουκώνουν φανφάρα. Το γενικό πλαίσιο παραμένει απαισιόδοξο, με τις φωτεινές πλευρές να διαφαίνονται εντονότερα συγκριτικά με το περσινό δείγμα, και με ασύγκριτα μεγαλύτερη αληθοφάνεια.

Την αχλή του καθησυχαστικού roots-y rock έρχονται να ταράξουν τα synth, η ρουστίκ Americana, λίγα περάσματα dream pop, όλα αυτά που προσδίδουν χρώμα στο συνεκτικό σύμπαν των Wild Pink. Το ονειρικό rock ξέσπασμα του "Lake Eerie", η power ballad "Jewells Drossed In The Runoff", η πιο Tom Petty στιγμή ("There Is A Ledger") είναι τα καλύτερα κομμάτια ενός δίσκου που ήρθε από το πουθενά για να κολλήσει στα αυτιά μας. Πολύ ειλικρινής κυκλοφορία, δωρική και εμπνευσμένη- επιτέλους λίγη indie που δεν τη βαριέσαι στο πρώτο τέταρτο της ώρας!