Warrel Dane

Το τέλος του Warrel Dane ήταν ένα αρκετά δυνατό χτύπημα για όλους τους φίλους των Nevermore, των Sanctuary αλλά και των προσωπικών δίσκων του ταλαντούχου frontman. Η αυτοκαταστροφική του πορεία σε συνδυασμό με την επιβαρυμένη του υγεία στέρησε από την οικογένεια του και τους φίλους του τον Warrel. Δευτερευόντως, στέρησε από πολύ κόσμο μια από τις πιο ιδιαίτερες και πολύπλευρες φωνές των τελευταίων δυο (αν όχι τριών) δεκαετιών. 

Το τελευταίο διάστημα ο Dane μαζί με τους Johnny Moraes, Thiago Oliveira, Fabio Carito και Marcus Dotta ήταν σε διαδικασία σύνθεσης του 2ου προσωπικού του δίσκου. Ενώ τα οργανικά σημεία των συνθέσεων ήταν έτοιμα, μόνο τα μισά από αυτά είχαν φωνητικά. Ωστόσο, το αποτέλεσμα, σύμφωνα με τους μουσικούς που τον πλαισίωναν, ήταν τέτοιο που θεωρήθηκε κρίμα να μην δοθεί στη δημοσιότητα, έστω και ελλιπές. Και έτσι προέκυψε το "Shadow Work", ένας δίσκος που προοριζόταν για 80 λεπτά, αλλά διαρκεί μόνο 40. Δυστυχώς.

Ακούγοντας το, καταλαβαίνεις ότι τον τελευταίο καιρό υπήρχε έντονα στο μυαλό του Warrel η ιδέα επανασύνδεσης των Nevermore. Κρίνοντας από τις εκατέρωθεν δηλώσεις, οι σχέσεις των δυο πλευρών (Dane, Sheppard από τη μια, Loomis, Williams από την άλλη) φαίνεται να είχαν αποκατασταθεί. Αυτή, λοιπόν, η επιθυμία εξωτερικεύεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στο δεύτερο προσωπικό του άλμπουμ. 

Σε αντίθεση με το "Praises To The War Machine" και τις συνθέσεις του Wichers, ο Moraes είναι πολύ πιο κοντά στο παίξιμο του Loomis. Οπότε και το "Shadow Work" είναι μια άτυπη συνέχεια ή καλύτερα (θα ήταν) ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο "The Obsidian Conspiracy" και τον δίσκο των Nevermore που δεν θα ακούσουμε ποτέ.

To "Shadow Work" έχει σαφώς κομμάτια που θα ταίριαζαν άψογα στη δισκογραφία των Nevermore. Το "Madame Satan" με το κολλητικό του ρεφρέν (κάτι που ισχύει για την πλειοψηφία των ρεφρέν του δίσκου), ή το "Disconnection System" που φέρνει κάτι από "Final Product" δείχνουν πόσο καλά έχουν μελετήσει οι Βραζιλιάνοι μουσικοί τους Αμερικανούς πρώην συνοδοιπόρους του Dane. Στο ομώνυμο του δίσκου θα ακούσουμε κάτι από "Narcosynthesis", χωρίς να μας χαλάει καθόλου. Στις πιο ακραίες του στιγμές θα συναντήσουμε το thrash-ίζον "Hanging Ground" αλλά και τα πιο ατμοσφαιρικά "Rain" και "Mother Is The Word For God", τα οποία αμφότερα στηρίζονται περισσότερο στη βαθιά και εκφραστική φωνή του Warrel.  Η καλύτερη όμως στιγμή του δίσκου ανήκει στο "As Fast As The Others" κατά την άποψή μου, που προσεγγίζει περισσότερο το "Praises To The War Machine".

Δυστυχώς τα υψίσυχνα φωνητικά, που απέδειξε με τους Sanctuary στο "The Year The Sun Died" ότι ακόμα μπορεί να βγάλει, δεν κάνουν την εμφάνισή τους στο κομμάτι αυτό του υλικού που έχουμε στη διάθεση μας. Ενδεχομένως, να προέκυπτε κάτι αργότερα είτε να υπήρχαν τέτοιες στιγμές στα υπόλοιπα 40 λεπτά. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν θα μάθουμε, ωστόσο, η ποιότητα του "Shadow Work" είναι τέτοια, που ενδεχομένως να μη μας νοιάζει κιόλας.

Ο χαμός του Warrel Dane, αποκτά μια πιο τραγική διάσταση σε συνδυασμό με την μεταθανάτια κυκλοφορία του "Shadow Work". Mας άφησε ως παρακαταθήκη απτή απόδειξη για το τι θα μπορούσε να γίνει σε μια πιθανή επανασύνδεση ενός εκ των κορυφαίων συγκροτημάτων του προοδευτικού ήχου, τους Nevermore. Δυστυχώς, όμως, θα μείνουμε με την όρεξη.