Veslemes

Τον Γιάννη Βεσλεμέ είχα την τύχη να τον μάθω μέσα απ’ την ζωντανή του εμφάνιση στην τρίτη εκδοχή της "Αισθηματικής Αγωγής", όταν είχε μόλις κυκλοφορήσει το "Ο Εξορκισμός". Η παντρειά της ηλεκτρονικής του μουσικής με το μπάσο του Παρασκευαΐδη ήταν απ’ τα πιο όμορφα πράγματα που είχα ακούσει εκείνη την περίοδο, και μαζί με τον πυρετώδη καλλιτεχνικό του λόγο αρκούσαν για να με μαγνητίσουν.

Από την horror αισθητική, όμως, πάμε τώρα στην «εκδρομή», όπου τα industrial synths και τα ψυχρά electronics παίρνουν την σκυτάλη για μία άλλου τύπου παράνοια. Τα πειραγμένα φωνητικά με την βαριά χρήση autotune οξύνουν αυτή την αποσταθεροποιημένη εντύπωση, ενώ στίχοι και τίτλοι από πολύ νωρίς δείχνουν ένα σαρδόνιο και πικρόχολο χιούμορ, παρόν εξάλλου ανέκαθεν ως στοιχείο. Το cover για το "Κυκλοφορώ κι Οπλοφορώ" δεν νομίζω ότι ανήκει στα «αστεία», όμως, όπως δεν είχα πάρει ως αστείο και το ζωντανό cover του "Εγώ Δεν Είμαι Εγώ" του Πανταζή, κι αντιθέτως τη βρίσκω προσέγγιση με δικό της στίγμα, και αναρωτιέμαι πώς θα ακουγόταν ένας Veslemικός δίσκος μόνο με επανεκτελέσεις διάσημων ελληνικών τραγουδιών.

Κάτω απ’ τον πειραματισμό και την ανορθοδοξία που πιστεύω θα ξενίσουν (βλ. το απαιτητικό "Lucio Fulci"), υπάρχουν στιγμές που η μουσική παραμένει ιδιαίτερη και εξιτάρει, όπως το "Παίξε Λοιπόν Τα Εύθυμα", που ξεκινά με ένα Bjorkικό beat, για να χτιστεί πάνω στην καλύτερη ισορροπία μεταξύ πειραγμένων και καθαρών φωνητικών. Το αινιγματικό "Οι Βοσκοί", απ’ την άλλη με το σπαραχτικό του sample, είναι μια απ’ τις πιο μπερδεμένα χορευτικές στιγμές του δίσκου. Η ενορχηστρωτική λογική του δίσκου διασαλεύεται τη στιγμή που πας να την κατανοήσεις: δεν υπάρχουν εύκολες φωνητικές μελωδίες, και πάνω που αρχίζει και γίνεται οικεία η συνταγή, αν και όχι πλήρως αποκωδικοποιημένη, τα στοιχεία της συγκρούονται. Ο "Πήγασος" έχει κάτι το τρομακτικό που δεν είναι σαφές πώς μπορεί να γειτονεύει με το "Εκατό Εσπερινοί", που μοιάζει με πειραγμένη ‘90s ροκ μπαλάντα, κι ύστερα στο τέλος έρχεται η κλασική κιθάρα του ομώνυμου για μία folk στιγμή που ακούγεται σαν νανούρισμα.

Το "Η Εκδρομή", δεν είναι ο πιο προσιτός δίσκος του Veslemes, θα έλεγα ότι είναι όμως απ’ τους πιο ζουμερούς του και προσφέρεται για επαναλαμβανόμενες ακροάσεις, αν όχι για να χαρτογραφήσεις τις στροφές και τα γυρίσματα της μουσικής, τότε για να υποθέσεις με τι διάθεση εκφέρονται οι στίχοι. Μπορεί να λείπει ένα ξεκάθαρο και ευκολομνημόνευτο χιτ, όπως ήταν η "Ντισκοπάθεια" ή τα "Μάρμαρα" (το πνεύμα του Πανούση ζει). Όμως κάτι μου λέει ότι δεν ήταν αυτό το επίδικο για τον Γιάννη Βεσλεμέ, που είτε μουσικά είτε κινηματογραφικά αρέσκεται στη δημιουργία μυστηριωδών και αμφίσημων κόσμων. Φέτος, μαζί με την "Εκδρομή", έχουμε και την ταινία του "Αγαπούσε τα Λουλούδια Περισσότερο", οπότε είναι ξανά ευκαιρία να ανακαλύψουμε μία απ’ τις ιδιαίτερες εγχώριες καλλιτεχνικές περσόνες.

Bandcamp