Various Artists

OST and Songs Inspired By The Film The Beatles And India

Silva Screen Records/Rockarolla (2021)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 01/02/2022
Μία χαρτογράφηση (μέρους) της σύγχρονης μουσικής σκηνής της Ινδίας η οποία χρησιμοποιώντας ως καμβά τα τραγούδια των Beatles, παρουσιάζεται και εκφράζεται
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Όπως σχεδόν ό,τι έκαναν οι τέσσερις Beatles στη σύντομη κοινή διαδορμή τους, έτσι και η επίσκεψή τους στην Ινδία τον Φεβρουάριο του 1968 απέκτησε αξία πολύ μεγαλύτερη από την αποστειρωμένη σημασία που μπορεί να έχει η επίσκεψη κάποιων νεαρών ανήσυχων μουσικών σε μία ανατολική χώρα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι αυτή υπήρξε καθοριστική στιγμή στην αλλαγή του τρόπου που ο Δυτικός κόσμος θα προσέγγιζε από τότε και στο εξής την ινδική κουλτούρα. Κι αν όχι ο Δυτικός κόσμος στο σύνολό του, πάντως σίγουρα η ταραγμένη ιστορία της Μεγάλης Βρετανίας με την άλλοτε υπό κατάληψη αποικία της θα περνούσε σε μία διαφορετική φάση. Αν προσθέσετε στο μίγμα τις διδαχές του διαλογισμού, την επιρροή της ινδικής μουσικής και τις ίντριγκες από την «αυλή» των Beatles κατά την παραμονή τους στην Ινδία, τότε προκύπτει επαρκές υλικό για ένα ντοκιμαντέρ. Και αυτό έχουμε εδώ με την ταινία "The Beatles And India" του Ajoy Bose.

Το ντοκιμαντέρ αυτό γέννησε και δύο μουσικές κυκλοφορίες. Η πρώτη και πιο ενδιαφέρουσα, τουλάχιστον στα χαρτιά, έχει να κάνει με την απόδοση 19 τραγουδιών των Σκαθαριών από σύγχρονους Ινδούς καλλιτέχνες. Η δεύτερη αποτελέι το soundtrack της ταινίας. Η δεύτερη είναι η πιο δύσκολη να κριθεί καθώς δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε και την ταινία ώστε να καταλάβουμε το πλαίσιο στο οποίο όφειλε να κινηθεί ή την ατμόσφαιρα που ήθελε να μεταφέρει. Αποτελείται από συνθέσεις του Benji Merrison, ενός ινδικής καταγωγής Βρετανού μουσικού που χωρίς, στα δικά μου αυτιά, να είναι ιδιαίτερα προσκολλημένος στην ινδική παράδοση ή να καταλήγει να απευθύνεται σε τουρίστες, καταφέρνει να προσδώσει το χρώμα της χώρας αυτής μέσα από τη μουσική του. Από την άλλη, αν δεν ήξερα το θέμα της ταινίας, θα πίστευα ότι ακούω το soundtrack μίας ανάλαφρης εξωτικής περιπέτειας. Υπάρχει ένα χαλαρό επικό στοιχείο σε μεγάλο μέρος των συνθέσεών του που σε κάνει να πιστεύεις ότι συμβαίνουν συχνά κάποιου είδους κορυφώσεις κατά τη διάρκεια της ταινίας, όπως θα συνέβαινε σε μία Χολιγουντιανή εφηβική action/comedy movie. Είναι ταιριαστό με την ταινία, δε θα μάθουμε μέχρι να τη δούμε. Είναι ελκυστικό σαν ξεχωριστό άκουσμα; Δεν ενοχλεί αλλά σύντομα απλώς παίζει στο background επιτρέποντας μάλλον να εστιάσεις σε μία άλλη ασχολία (το διάβασμα ενός βιβλίου για παράδειγμα).

Η πρώτη κυκλοφορία συγκέντρωνε εξαρχής περισσότερες πιθανότητες ενδιαφέορντος τις οποίες όμως επιβεβαιώνει μόνο μερικώς και όχι στο βαθμό που θα ελπίζαμε. Ξεκινώντας από τα θετικά, οι επιλογές των τραγουδιών των Beatles που διασκευάζονται είναι πολύ ενδιαφέρουσες από διάφορες απόψεις. Έχουμε μία πληθώρα τραγουδιών που είναι αμέσως επιρρεασμένα από την ινδική μουσική και άρα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς επιστρέφεται, αναγνωρίζεται και μεταφράζεται αυτή η επιρροή από τους Ινδούς μουσικούς. Μετά έχουμε επιλογές κατά κύριο λόγο από τη δεύτερη περίοδο των Beatles (απολύτως ταιριαστά το "White Album" κυριαρχεί) χωρίς όμως να στέκονται σε προφανή «χιτάκια» αλλά αντιθέτως με τραγούδια που ξαφνιάζουν και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις που δεν ανήκουν καν στην επίσημη δισκογραφία τους με κυριότερα παραδείγματα τα "Gimme Some Truth", "Child Of Nature" και "India, India" του Lennon που παρότι συνθέθηκαν και ορισμένα δοκιμάστηκαν από τους Beatles κατέληξαν στην προσωπική του δισκογραφία.

Εκεί που ο δίσκος δεν καταφέρνει να έχει μία συνολικά ποιοτική πρόταση είναι στο τρόπο που τα τραγούδια αποδίδονται. Πολλά αποκτούν ένα σύγχρονο pop έως και house (;) ύφος που δεν τα κολακεύει καθόλου, αντίθετα χάνουν πολλά από την αρχική ομορφιά τους κρατώντας μόνο την επιφάνεια, την προφανή μελωδία τους. Σε άλλα έρχεται εντελώς ασύνδετα να προστεθεί ένα ινδικό στοιχείο, το οποίο όμως δε δένει οργανικά με το τραγούδι και φαίνεται εκβιαστικό και, μερικές φορές ετεροντροπιαστικό (για να χρησιμοποιήσουμε μία λέξη που είναι της μόδας). Από την άλλη το πιο περίεργο είναι ίσως ότι σε κάποια που το ινδικό στοιχείο ήταν έντονο στην αυθεντική ηχογράφηση έχει απεκδυθεί αυτού ακριβώς του στοιχείου που το έκανε τόσο σχετικό με την ταινία στην τωρινή του ηχογράφηση. Τέτοιο δυστυχώς είναι το "Tomorrow Never Comes" αλλά ευτυχώς δεν είναι το "Inner Light". Υπάρχουν και οι στιγμές που κάποιες εκτελέσεις είναι πραγματικά ευχάριστες και σε παρασέρνουν χωρίς όμως στην πραγματικότητα να προτείνουν κάποιο πραγματικά διαφορετικό twist. Οι περισσότερες από αυτές τελικά είναι όσες απλά αναπαράγουν την αρχική σύνθεση απλά με ένα κέφι που δικαιώνει τους δημιουργούς του. Τέτοιες είναι οι εκτελέσεις του "Everybody’s Got Something To Hide (Except Me & My Monkey)", "Child Of Nature", "I’m So Tired", "Sexy Sadie", "Love You To" και "Revolution".

Η αρχική μου προσέγγιση ως ακροατής, ελπίζοντας να ακούσω κάποιες εκτελέσεις που θα φέρνουν ακόμα πιο πολύ και ακόμα πιο καλά ενταγμένα παραδοσιακά ινδικά στοιχεία στα τραγούδια των Beatles, ίσως ενισχύοντας και κάποια ψυχεδελικά στοιχεία αποδείχθηκε λανθασμένη, εγωιστική και τελικά μάταιη. Στην πραγματικότητα αυτό που η συλλογή πορσφέρει περισσότερο είναι μία χαρτογράφηση (μέρους) της σύγχρονης μουσικής σκηνής της Ινδίας η οποία χρησιμοποιώντας ως καμβά τα τραγούδια των Beatles, παρουσιάζεται και εκφράζεται. Το κατά πόσο αυτό ενδιαφέρει έναν ακροατή είναι ελάχιστα συνδεδεμένο με τη μουσική του σημαντικότερου συγκροτήματος στην ιστορία της μουσικής.

  • SHARE
  • TWEET