Unearthly Trance

Stalking The Ghost

Relapse (2017)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 15/02/2017
Υπέροχα κακοτράχαλο, απόκοσμο, αργό, παραλασπωμένο και σάπιο metal
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Απαραίτητη μικρή ιστορική αναδρομή: Το συγκρότημα ξεκίνησε το 2000 στη Νέα Υόρκη (προς Brooklyn, Long Island μεριά). Τα δύο πρώτα ολοκληρωμένα άλμπουμ τους κυκλοφόρησαν από τη Rise Above του Lee Dorian. Το 2006 γράφουν το φανταστικό "The Trident" και το κυκλοφορούν από τη Relapse. Ανήκουν στη νέα γενιά του μοντέρνου και ατμοσφαιρικού sludge metal.

Φέτος επανέρχονται μετά από εφτά χρόνια απραξίας. Η πρώτη εντύπωση, σε σχέση με το εκρηκτικό παρελθόν τους, είναι ότι έριξαν υπερβολικά τους ρυθμούς τους και την ταχύτητα. Όχι ότι δεν το έχουν ξανακάνει, αλλά οι φετινές συνθέσεις σέρνονται στο χώμα και στη λάσπη. Είναι ένα αινιγματικό και αρκετά σκοτεινό sludge/doom/drone. To καλύτερο δείγμα για να καταλάβεις τη φετινή τους τάση είναι το κομμάτι "Scythe". Θα το έλεγα εξαιρετικό. Δεν υπάρχει καλύτερη λέξη. Κιθάρα και μπάσο κάνουν μαγείες. Τα τύμπανα βαράνε βίαια και τα φωνητικά παρότι πιο καθαρά απ' ό,τι θα περίμενες βγάζουν σκοτάδι και τρόμο. Όταν φωνάζει "Rings of eternity... gift of immortality" πρόσεξε το, είναι άπλα φανταστικό.

Οι συνθέσεις έχουν ένα θέμα γενικό αλλά απόκρυφο. Μαγεία, δυνάμεις, ύπαρξη, μεταφυσικές ανησυχίες και διάφορα τέτοια. Αν και το εκρηκτικό "Into The Spiral" μπαίνει δυνατά και σχετικά γρήγορα, με αρκετή λάσπη και συνέχεια από το παρελθόν τους, στην πορεία οι ρυθμοί πέφτουν και σέρνονται. Το "Dream State Arsenal" είναι το καλύτερο παράδειγμα βαριάς ατμόσφαιρας, θορύβου και κτηνώδους riff σε doom ρυθμούς. Πιο μετά τo "Famine" αρκετά κινηματογραφικό έχει μαζί με το "Invisible Butchery" τα πιο σάπια, βαθιά και βαριά φωνητικά του δίσκου. Και τα δύο απλώνονται δημιουργικά, χτίζουν εξαιρετικές ιδέες και πατάνε πάνω σε πανέμορφα sludge/doom μονοπάτια. Στο "Lion Strength" ακούω το πιο καλοβαλμένο κομμάτι. Είναι από τα πιο μοντέρνα τους τραγούδια έχοντας κρατήσει όλα τα καλά στοιχεία από τα μουσικά είδη που υπηρετούν. Μπλέκει σχεδόν τα πάντα και το κάνει υπέροχα. Τέλος, τα "The Great Cauldron" και "In the Forests Keep" που κλείνουν τον δίσκο είναι χαοτικά. Είναι απελπισμένα και προκαλούν χαμό. Δημιουργούν την αίσθηση ενός μελαγχολικού φόβου και σε χτυπάνε βαθιά.

Ένα ταξίδι, λοιπόν, στον αποκρυφισμό. Ένα εμπνευσμένο σάπιο παραμύθι που φτύνει, για να μην πω ξερνάει, υπέροχες ιδέες. Σεισμικά τύμπανα, σάπιες κιθάρες και επιπλέον θόρυβος από το αναμενόμενο. Όλα για καλό. Ουρλιαχτά και βραχνάδες μέσα στο σκότος. Υπέροχα βρώμικες μουσικές που εξιτάρουν. Ένα από τα καλύτερα σάπια και γέματα θόρυβο, ολοκληρωμένα ακραία metal αριστουργήματα των τελευταίων δεκαετιών.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET