Ufomammut

Ιδιαίτερα αγαπητή περίπτωση συγκροτήματος οι γείτονές μας, Ιταλοί Ufomammut, οι οποίοι βέβαια μας είχαν αφήσει με γλυκόπικρες μουσικές γεύσεις τα τελευταία χρόνια. Μοιάζει αυτή η περίοδος να έλαβε ωστόσο τέλος, μιας που το "Hidden" βρίσκει το συγκρότημα ανανεωμένο μουσικά. Γιατί όμως αυτή η παγωμάρα; Οι Ufomammut λοιπόν αφού μας προσέφεραν τα εκπληκτικά "Idolum" και τη διπλή κυκλοφορία "Oro: Opus Primum" και "Oro: Opus Alter" μα και λίγο αργότερα το "Hekate", στην δεκαετία μάλιστα που το ψυχεδελικό sludge-doom διένυε περίοδο δαφνών, έφτασαν στο σημείο να αποφασίσουν να σταματήσουν τη δραστηριότητά τους το 2020. Ποιος ξέρει τι δαίμονες ανέσυρε στην επιφάνεια η καραντίνα, γρήγορα όμως η μπάντα κατάλαβε ότι δεν είναι για να μένει για πολύ μακριά από τη μουσική. Έτσι, οι Urlo και Poia σε λίγο λιγότερο από ένα χρόνο αποφάσισαν να ανασυγκροτήσουν τους Ufomammut, δυστυχώς με την απώλεια του drummer τους, Vita, ο οποίος συνέχισε τις δικές του μουσικές αναζητήσεις με τους Sonic Wolves.

Η απώλεια αυτή έμοιαζε να τους κόστισε λιγάκι, μιας και οι δίσκοι μετά την επανασύνδεση τους έμοιαζαν επιτηδευμένοι. Το κακό τρίτωσε όμως και αυτή τη φορά, οι Ufomammut ξεθάβουν από κάποια ντουλάπια το "Hidden" και μας χαρίζουν το δίσκο που όφειλαν στους εαυτούς τους. Για αρχή, τα εξώφυλλα που θέλουμε και αγαπάμε επιστρέφουν, αφού οι χαρακτηριστικές γραφιστικές τεχνικές που έχουμε αγαπήσει στα εξώφυλλα τους, μας είχαν λείψει. Είναι άλλωστε, εξίσου σημαντικό και για τους ίδιους, από τη στιγμή που όλα τα μέλη των Ufomammut απασχολούνται στην αρτιστική κολλεκτίβα Malleus, και η δημιουργία εξωφύλλων της συγκεκριμένης αισθητικής, είναι το φόρτε τους.

Στο εσωτερικό τώρα του "Hidden", τα πράγματα μοιάζουν σαν να γυρνούν σε μία απόλυτη περίοδο των ίδιων των Ufomammut, έτσι όπως τους έχουμε αγαπήσει. Το οικείο πλέον "Crookhead", μιας που κυκλοφόρησε πέρυσι αυτόνομα σε EP, κάνει την εισαγωγή. Ενώ κολυμπάμε σε οικεία νερά, ακόμη δεν διαφαίνεται κάποιος ενθουσιασμός, εκτός ίσως από το κομμάτι της παραγωγής, όπου και οι Ufomammut καταφέρνουν να βρίσκουν τη χρυσή τομή μεταξύ της αναγκαίας σαπίλας της μουσικής τους, του ηχητικού βάρους που φέρει από μόνο του το doom αλλά και μιας ποιότητας που οδηγεί τη μουσική τους να σε αγκαλιάσει.

Το "Hidden" είναι έξυπνα μοιρασμένο θα έλεγε κανείς σε σημεία δύο διαφορετικών ταχυτήτων, χωρίς αυτό να το καθιστά άνισο. Από τη μία, έχουμε τα συντομότερα, επιθετικότερα κομμάτια του δίσκου που οριοθετούν τόσο τη συνολική του διάρκεια, όσο και τις μακροσκελέστερες συνθέσεις της κυκλοφορίας. Τα "Spidher" και "Leeched" ανεβάζουν, όσο πάει δηλαδή για τα δεδομένα των Ufomammut τις ταχύτητες, τα riffs τους αγριεύουν, ακούμε πολύ παράξενα ηχητικά εφέ που παραπέμπουν σε γρυλίσματα αρχαίων προγόνων, σε σημεία μοιάζουν τρομακτικά. Σαν σε παραληρηματικό όνειρο, το "Soulost" έρχεται να κλείσει το δίσκο πνιγηρά, μελωδικά, επιτάσσοντας της ψυχεδέλεια των Ufomammut στο απόγειό της, με έναν θα έλεγε κανείς, ιδανικό τρόπο, δημιυοργώντας αυτή την αίσθηση αστρικού ταξιδιού, με όχημα μια άκατο που εκκινεί από την έρημο για να φτάσει γαλαξίες ανήκουστους.

Εκεί όμως που ο δίσκος πραγματικά ανυψώνεται συνθετικά, είναι οι δύο μακροσκελέστερες συνθέσεις του εξόν του ήδη γνωστού μας "Crookhead". Στο πρώτο μισό του δίσκου θα συναντήσουμε το "Kismet", έναν δίσκο που δανείζεται κι αυτός από την αστρική ψυχεδέλεια της κληρονομιάς των Ufomammut με τρομακτικές (με την καλή έννοια) δόσεις κιθαριστικής παραμόρφωσης, αλλά και τα κυρίαρχα δείγματα ότι ο Levre γεμίζει επιτέλους τα μεγάλα παπούτσια των οποίων τα βήματα κλήθηκε να καλύψει. Τα φωνητικά δε του Urlo στο συγκεκριμένο κομμάτι οργιάζουν. Για το άλλο μισό του δίσκου, το βάρος πέφτει στο "Mausoleum" όπου το βασανιστικό του progression μπλεγμένο με τα ηχητικά εφέ από την κόλαση που δημιουργούν διάφορες φωνές μπλεγμένες μεταξύ τους σε κάτι που μπορώ μόνο να παραλληλίσω με ήπιο σχιζοφρενικό επεισόδιο, δείχνει από τι πραγματικά είναι φτιαγμένοι οι Ufomammut και πως αυτό μπορούν κάλλιστα να ξαναγίνουν.

Συνοπτικά, οι Ιταλοί μάστορες της σκοτεινιασμένης ψυχεδέλειας δείχνουν πως επέστρεψαν για τα καλά. Το "Hidden" είναι ακριβώς ό,τι ζητούσαμε από αυτούς και μας έλειψε, ένας απολαυστικός δίσκος στα μέτρα τους. Μένει μόνο, να ξαναγυρίσουν για το κάτι παραπάνω. Τώρα που το συζητάμε, μια συναυλιάρα από εκείνες που αναμφίβολα ξέρουν να δίνουν, μας έλειψε… Ευτυχώς έρχεται.

Bandcamp | Spotify